Να το αφήσουμε πίσω μας το 2012.. έτσι λέω! Και από ότι συζητάω με τους φίλους μου και διαβάζω στα γύρω blogs ήταν μια δύσκολη χρονιά για όλους μας..
Κι αυτό γιατί στριμωχτήκαμε αρκετά αυτή τη χρονιά. Και γιατί δεν περάσαμε καλά. Γιατί γκρινιάξαμε και τσακωθήκαμε πάνω από 100 ευρώ. Λυπηθήκαμε που δεν είχαμε να χαλάσουμε παραπάνω χρήματα όχι μόνο για μας ή το παιδί μας αλλά και για το παιδί του διπλανού που είναι χειρότερα. Κλάψαμε μόνοι μας στην τουαλέτα, εκεί που δεν μας έβλεπε κανείς. Ζοριστήκαμε. Πολύ. Κάποιες φορές δεν έφτανε η θετική μας ενέργεια. Μιζεριάσαμε όσο τίποτα. Συζητούσαμε με κόσμο μόνο για τα κακά οικονομικά. Κατσουφιάσαμε. Μαυρίσαμε. Κοιτάζαμε το χαμόγελο των παιδιών μας κι ερχόταν μια εσωτερική θλίψη μερικές φορές αντί για χαρά. Και μετά ρίξαμε ευθύνες. Στους μεγάλους, στους μικρούς, σε μας, στους γονείς μας. Και κανείς δεν έπαιρνε το φταίξιμο πάνω του. Και πάλι γκρίζα πρόσωπα. Να περιμένουμε μια Κυριακή για να πάμε βόλτα, να βγούμε έξω να ανοίξει λίγο το μάτι μας. Ήρθαν στιγμές που γελάσαμε με την καρδιά μας. Και τα επόμενα λεπτά λίγο σφίξιμο. Σαν να συμμαζευόμασταν κάπως. Μέχρι και το γέλιο μας χάσαμε. Δεν είναι αρκετά όλα αυτά; Αφήνουμε πίσω το 2012 και πάμε στο 2013!
Έχουμε προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα πια. Δεν περιμένουμε το κάτι παραπάνω, το δημιουργούμε! Κλαίμε για να λυτρωθούμε και χαμογελάμε με ελπίδα. Τι κι αν είναι γρουσούζικο το νούμερο 13; Για κάποιους είναι το τυχερό τους, το ξέρετε; Ας γίνει λοιπόν και το δικό μας. Όχι για να περιμένουμε να πάρουμε πίσω αυτά που μας κόπηκαν..αυτό μάλλον δεν θα γίνει. Για να μάθουμε να ζούμε αλλιώς αλλά καλά. Για να μάθουμε να εκτιμάμε ανθρώπους και καταστάσεις. Για να παίζουμε με τα παιδιά μας και να γελάμε αυθόρμητα χωρίς δεύτερες σκέψεις. Να αγαπάμε και να το δείχνουμε στους δικούς μας ανθρώπους. Να αδειάζουμε το μυαλό μας από τα προβλήματα πού και πού και να ζούμε. Γιατί το ξεχάσαμε κι αυτό μέσα σε όλα.. Είμαστε εδώ, εμείς και τα παιδιά μας και αποφασίζουμε να ζήσουμε τη ζωή μας.
Σε μια φίλη μου που έχει κοριτσάκι στην ηλικία της Αθηνάς μια κυρία της είχε πει το εξής: " τα παιδιά της κρίσης".. Άκου βλακεία! Που θα πούμε τα παιδιά μας "παιδιά της κρίσης"! Μα αυτά είναι που μας κρατάνε, που είναι η ελπίδα μας!
Σας εύχομαι το 2013 να σας φέρει πρώτα υγεία και αγάπη.
Να δημιουργήσετε ευτυχισμένες στιγμές και να γελάσετε.
Να κανονίσετε να πάτε εκδρομή και να μην αναβάλλετε αυτά που σας ευχαριστούν. Να παίξετε με τα παιδιά σας και να βγείτε μαζί τους φωτογραφίες. Να ζήσετε όσο καλύτερα μπορείτε με την οικογένεια σας και να φτιάξετε όμορφες αναμνήσεις!
Σας φιλώ λοιπόν φίλοι μου..και Καλή Χρονιά!
Κι αυτό γιατί στριμωχτήκαμε αρκετά αυτή τη χρονιά. Και γιατί δεν περάσαμε καλά. Γιατί γκρινιάξαμε και τσακωθήκαμε πάνω από 100 ευρώ. Λυπηθήκαμε που δεν είχαμε να χαλάσουμε παραπάνω χρήματα όχι μόνο για μας ή το παιδί μας αλλά και για το παιδί του διπλανού που είναι χειρότερα. Κλάψαμε μόνοι μας στην τουαλέτα, εκεί που δεν μας έβλεπε κανείς. Ζοριστήκαμε. Πολύ. Κάποιες φορές δεν έφτανε η θετική μας ενέργεια. Μιζεριάσαμε όσο τίποτα. Συζητούσαμε με κόσμο μόνο για τα κακά οικονομικά. Κατσουφιάσαμε. Μαυρίσαμε. Κοιτάζαμε το χαμόγελο των παιδιών μας κι ερχόταν μια εσωτερική θλίψη μερικές φορές αντί για χαρά. Και μετά ρίξαμε ευθύνες. Στους μεγάλους, στους μικρούς, σε μας, στους γονείς μας. Και κανείς δεν έπαιρνε το φταίξιμο πάνω του. Και πάλι γκρίζα πρόσωπα. Να περιμένουμε μια Κυριακή για να πάμε βόλτα, να βγούμε έξω να ανοίξει λίγο το μάτι μας. Ήρθαν στιγμές που γελάσαμε με την καρδιά μας. Και τα επόμενα λεπτά λίγο σφίξιμο. Σαν να συμμαζευόμασταν κάπως. Μέχρι και το γέλιο μας χάσαμε. Δεν είναι αρκετά όλα αυτά; Αφήνουμε πίσω το 2012 και πάμε στο 2013!
Έχουμε προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα πια. Δεν περιμένουμε το κάτι παραπάνω, το δημιουργούμε! Κλαίμε για να λυτρωθούμε και χαμογελάμε με ελπίδα. Τι κι αν είναι γρουσούζικο το νούμερο 13; Για κάποιους είναι το τυχερό τους, το ξέρετε; Ας γίνει λοιπόν και το δικό μας. Όχι για να περιμένουμε να πάρουμε πίσω αυτά που μας κόπηκαν..αυτό μάλλον δεν θα γίνει. Για να μάθουμε να ζούμε αλλιώς αλλά καλά. Για να μάθουμε να εκτιμάμε ανθρώπους και καταστάσεις. Για να παίζουμε με τα παιδιά μας και να γελάμε αυθόρμητα χωρίς δεύτερες σκέψεις. Να αγαπάμε και να το δείχνουμε στους δικούς μας ανθρώπους. Να αδειάζουμε το μυαλό μας από τα προβλήματα πού και πού και να ζούμε. Γιατί το ξεχάσαμε κι αυτό μέσα σε όλα.. Είμαστε εδώ, εμείς και τα παιδιά μας και αποφασίζουμε να ζήσουμε τη ζωή μας.
Σε μια φίλη μου που έχει κοριτσάκι στην ηλικία της Αθηνάς μια κυρία της είχε πει το εξής: " τα παιδιά της κρίσης".. Άκου βλακεία! Που θα πούμε τα παιδιά μας "παιδιά της κρίσης"! Μα αυτά είναι που μας κρατάνε, που είναι η ελπίδα μας!
Σας εύχομαι το 2013 να σας φέρει πρώτα υγεία και αγάπη.
Να δημιουργήσετε ευτυχισμένες στιγμές και να γελάσετε.
Να κανονίσετε να πάτε εκδρομή και να μην αναβάλλετε αυτά που σας ευχαριστούν. Να παίξετε με τα παιδιά σας και να βγείτε μαζί τους φωτογραφίες. Να ζήσετε όσο καλύτερα μπορείτε με την οικογένεια σας και να φτιάξετε όμορφες αναμνήσεις!
Σας φιλώ λοιπόν φίλοι μου..και Καλή Χρονιά!