Όπως τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια έτσι και φέτος ήθελα να κάνουμε οικογενειακή φωτογράφιση. Το θέμα ήταν βέβαια ότι ναι μεν ήθελα αλλά θα μας το επέτρεπαν οι συνθήκες; Ευτυχώς ήμασταν και πάλι τυχεροί και το διάστημα που ήμασταν στην Ερμιόνη, ο καλλιτέχνης φίλος μας Απόλλωνας ήρθε για λίγες μέρες και το κανονίσαμε!

Η ιδέα που είχα φέτος ήταν να φωτογραφηθούμε σε μια αμμουδερή παραλία το απόγευμα πριν δύσει ο ήλιος. Η παραλία δεν είναι πρωτότυπη τοποθεσία από μόνη της αλλά σου δίνει πολλές δυνατότητες. Και εννοείται ότι φωτογραφηθήκαμε με ρούχα :-) Και καπέλα :-)

Ξεκινήσαμε από ένα γκρεμισμένο πέτρινο σπιτάκι. Σταθήκαμε στην είσοδο και το φως ήταν ακριβώς από πίσω μας. Μόνο να φαίνονται οι σιλουέτες, έτσι μας είπε ο φίλος μας.


Βγάλαμε τα παπούτσια μας και περπατήσαμε στην αμμουδιά. Εκεί ακριβώς που έσκαγε το κυματάκι και λαμπύριζαν τα νερά, όπως λέει και η Αθηνά. Η μικρή περπατούσε στις μύτες των ποδιών της, ήθελε λέει να χορέψει μπαλέτο στην παραλία :-)


Σε αυτή την παραλία είχε πάρα πολλές καλαμιές. Καθίσαμε για να παίξουμε λίγο γαργαλώντας την Αθηνά. Όταν βέβαια εκείνη σηκώθηκε την ακολουθήσαμε..


Είχα και μια ιδέα να φτιάξουμε μία καλοκαιρινή καρτ ποστάλ. Να φαίνονται τα κοχύλια στην άμμο κι εμείς στο βάθος θολοί. Η Αθηνά να κρατάει ένα μεγάλο κοχύλι στο αυτί της και να προσπαθεί να ακούσει τη θάλασσα. Αυτές οι φωτογραφίες μου άρεσαν πολύ όπως βγήκαν, δεν είναι πράγματι σαν κάρτα;


Περπατήσαμε χέρι χέρι, παίξαμε και τρέξαμε αρκετά. Η μικρή ευχαριστήθηκε κυνηγητό. Κι εμείς ευχαριστηθήκαμε να την βλέπουμε να τρέχει προς την αγκαλιά μας.


Αυτό που είχε αυτή η φωτογράφιση και μου άρεσε πάρα πολύ ήταν η ατμόσφαιρα που δημιούργησε το τόσο ζεστό γλυκό φως εκείνης της ώρας. Δεν περίμενα να αποτυπωθεί και στις φωτογραφίες αυτό που νιώθεις όταν πέφτει ο ήλιος και είσαι ακόμη στην παραλία. Και φαίνεται πραγματικά να χρυσίζει πάνω στην άμμο, στις καλαμιές, στα μαλλιά μας, στα πρόσωπα μας. Και περάσαμε και όμορφα. Ξυπόλητοι περπατούσαμε στη ζεστή άμμο και μαζεύαμε μικρά κοχύλια που τα πήραμε σπίτι μας. Βρἐξαμε τα πόδια μας και γελάσαμε με αυτά που μας έλεγε η Αθηνά.

Αυτό που έχω να ξαναπώ είναι πως αν θέλετε να το κάνετε κι εσείς... μπορείτε! Βρείτε κάποιο φίλο σας με καλή μηχανή, πάρτε μια καλή προσφορά από έναν επαγγελματία φωτογράφο, τολμήστε και οργανώστε το! Και αν θέλετε να το κάνετε και σας επηρρεάζουν σχόλια γνωστών (αυτών που πάντα έχουν κάτι να πουν) κλείστε τα αυτιά σας.. φορέστε το ψάθινο καπέλο σας, πάρτε μαζί την καλή σας διάθεση και πηγαίνετε σε μια παραλία να ψάξετε για κοχύλια.
Τα λόγια θα ξεχαστούν, τα κοχύλια θα μείνουν :-)

Αν θέλετε να δείτε την περσινή μας φωτογράφιση, πατήστε εδώ.
Για να έρθετε σε επικοινωνία με το φίλο μας τον Απόλλωνα και να δείτε τα projects του, πατήστε εδώ.

Κάπου στα μέσα Ιουλίου ήταν που το blog μου είχε γενέθλια! Με τις διακοπές, τα πλυσίματα, τις αργές εξοχικές συνδέσεις.. πέρασε ο καιρός και είπα "θέλω κάτι να γράψω και να το γιορτάσω!" 
Πήγα και αγόρασα ένα κεράκι με το νούμερο 3 και περίμενα τον πιστό μου σύζυγο φωτογρἀφο να πάμε να φωτογραφηθούμε. Το κεράκι όμως το έχασα! Ούτε που θυμάμαι πού το έβαλα, μπορεί να το βρω και του χρόνου (τα κάνω κάτι τέτοια). Το Σάββατο το απόγευμα είχαμε να πάμε σε ένα παιδικό διπλό beach party. Περνούσαμε λοιπόν ωραία και μόλις έσβησαν τα κορίτσια τις τούρτες τους τότε το σκέφτηκα! Κεριά έχουμε εδώ μπόλικα, καπελάκι έχουμε, τούρτα έχουμε, την τρέλα μας την έχουμε.. εδώ θα βγάλω φωτογραφίες για το blog! Πήρα λοιπόν 3 κεράκια και έβαλα το φίλο μας το Μενέλαο να με φωτογραφίσει (είναι αλήθεια ότι είναι πάντα πρόθυμος)! Πήγαμε και λίγο πιο πέρα.. Και εκεί που πόζαρα γελαστή με το κομμάτι τούρτας, τα 3 κεράκια και το καπελάκι μου ακούω γἐλια! Χαχαχα και χαχαχα.. Ζήτησα από το Μενέλαο να δω τις φωτογραφίες που με είχε τραβήξει.. και να το αποτέλεσμα! Η συνυφίτσα και ο νυφίτσος μου photo bombersl! Και δεν θα την έβαζα αν δεν ήταν πραγματικά η καλύτερη από όσες τραβήξαμε :-)
Και κάπως έτσι περνάμε στην εξοχή! Και έτσι γιόρτασα τα γενέθλια του blog σε παιδικό πάρτυ (που δεν ήταν το δικό μας) με δανεικά κεράκια και δανεική τούρτα! (που ήταν όμως φανταστική!)
Το Owl Mommy λοιπόν έγινε 3 χρονών! 3 ολόκληρα χρόνια (και κάτι ψιλά) γράφω εδώ όλα αυτά που σκέφτομαι, αυτά που μου αρέσουν, αυτά που με απασχολούν ανά περιόδους, αυτά που με εκνευρίζουν, αυτά που με συγκινούν, αυτά.. που νιώθω ότι θέλω να μοιραστώ. Και να φανταστείτε ότι λόγω χρόνου δεν γράφω και όσα θέλω πραγματικά ούτε φτιάχνω (συνταγές/κατασκευές) όλα όσα θέλω! Εντάξει.. όσο αφορά τις κατασκευές και τις συνταγές κάτι παραπάνω κάνω αλλά δεν προλαβαίνω να τα φωτογραφίσω και να τα δείξω! 
Γενικά, τον τελευταίο χρόνο που απέκτησα και το δικό μου e-shop, που γράφω και στο περιοδικό, που πηγαίνω και σε εταιρικές εκδηλώσεις που αφορούν παιδικά προϊόντα/υπηρεσίες και που τέλος απέκτησα και ραδιοφωνική εκπομπή (αυτό το απίστευτο πού το πας;) ήταν πολλές οι φορές που ένιωσα να μην προλαβαίνω να αφιερώσω το χρόνο που θα ήθελα στο blog μου. Όμως, δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να το αφήσω! Μπορεί να ήταν πολλές οι φορές που έκανα μόνο μία ανάρτηση τη βδομάδα αλλά δεν μπορώ να φανταστώ να το άφηνα παραπάνω. 

Το ότι είμαι blogger το νιώθω σαν κύρια ιδιότητα μου. Όταν με ρωτούν με τι ασχολούμαι πρώτα λέω "είμαι blogger" και μετά ότι έχω κι ένα μαγαζί! Και το σκέφτομαι πια σε κάθε τι που κάνω. Στον τρόπο που θα σκεφτώ να διακοσμήσω το πρωινό τραπέζι μας, τι συνταγή εύκολη να ψάξω να κάνω και να τη μοιραστώ αργότερα μαζί σας (αν πετύχει βέβαια), ιδέες για κατασκευές για να διαλέξω να κάνουμε με την Αθηνά, το πώς θα οργανώσω το πάρτυ γενεθλίων ή το Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι μας και τόσα άλλα που πραγματικά δεν θα τα έκανα σε τέτοιο βαθμό αν δεν ήμουν blogger ή αν δεν είχα φίλες bloggers (εμ, να πω και για τις φίλες μου). Γιατί πραγματικά, όταν μία μαμά blogger έχει φίλες της ίδιας ιδιότητας έχει ένα σύμμαχο στις τρέλες της :-) Σε ποιες άλλες μπορώ να πω (και να το καταλάβουν) πως έχω περάσει πάνω από 2 ώρες φωτογραφίζοντας ένα αφρολεξένιο χιονάνθρωπο; Καταλαβαίνετε τι εννοὠ.. Αυτά λοιπόν φίλοι μου. Blogging και ξερό ψωμί που λέει κι η παροιμία. Μόνο που αντί για ξερό ψωμί θα πω blogging και παγωτό...χοχοχοχο, έχουμε και τις αδυναμίες μας :-)
Γράφω τόση ώρα και δεν σας έχω πει ακόμα ότι από τα blogo-γενέθλια δεν θα μπορούσε να λείπει και ένα δώρο για σας που είστε εδώ και με διαβάζετε τόοοοσο καιρό! Σκέφτηκα λοιπόν το εξής. Φέτος το καλοκαίρι, μετά από τουλάχιστον 3 χρόνια αγόρασα βιβλίο για την παραλία. Το θέμα δεν είναι αυτό.. είναι ότι το διάβασα κιόλας! Και εδώ στην Ερμιόνη, αγόρασα και δεύτερο βιβλίο που το έχω ξεκινήσει εδώ και κάτι μέρες. Και θυμήθηκα πόσο ωραία είναι τα βιβλία. Αυτά που σε κάνουν να σκεφτείς, αυτά που σε κάνουν να χαμογελάς, να συγκινείσαι, αυτά που σε κρατάνε ξύπνιο τα βράδια! 
Σκέφτηκα λοιπόν, να σας κάνω δώρο το επόμενο βιβλίο που θέλετε να διαβάσετε! Ένα μυθιστόρημα ιστορικό, κοινωνικό, αστυνομικό.. ερωτικό! Διηγήματα με πλοκή και συναίσθημα, ακόμα και ποίηση! Ότι σας αρέσει! Ότι έχετε βάλει στο μάτι και θα θέλατε να αγοράσετε.. αυτό θα σας κάνω δώρο!  Και ας μην προλάβετε να το διαβάσετε αυτό το καλοκαίρι, θα σας το χαρίσω με την ελπίδα να το βάλετε δίπλα στο κομοδίνο σας και τσούκου τσούκου.. να το τελειώσετε κάποτε και να το έχετε ευχαριστηθεί!

Και θα είναι απλό δώρο, όχι με διαγωνισμό αλλά με κλήρωση. Θα συμπληρώσετε τη φόρμα συμετοχής που βλέπετε παρακάτω και είστε έτοιμοι! Συμμετοχές μέχρι και την Τρίτη 26/08 τα μεσάνυχτα.  1 τυχερός, 1 βιβλίο! Και με την ευκαιρία, να κάνουμε και ένα μικρό γκάλοπ, τι λέτε;
Χρόνια μου Πολλά λοιπόν! 3 χρόνια Owl Mommy και συνεχίζουμε! Σας ευχαριστώ πολύ όλους για την παρουσία σας εδώ! Και ελπίζω να συνεχίσετε και στο μέλλον να βρίσκετε κάτι ενδιαφέρον και να έρχεστε για καφεδάκι :-)