Owl Mommy: Μαρτίου 2014

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Ευαισθησίες αλλά και θυμός.

Γενικά δεν θεωρούσα ποτέ ότι είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητη. Ήμουν πάντα αυτή που θα έλεγε το απόλυτα προσγειωτικό σχόλιο, που δεν έδινε σημασία σε κάτι που δεν ήταν σοβαρό, που δεν συγκινούταν εύκολα. Τα τελευταία 3 χρόνια όμως έχω δημιουργήσει μέσα μου μία ξεχωριστή κατηγορία με ευαισθησίες. Και εκεί μέσα εντάσσονται όλες οι καταστάσεις που έχουν να κάνουν με παιδιά. Ονομάζω αυτή την κατηγορία "οι ευαισθησίες της μητρότητας" γιατί προφανώς δημιουργήθηκε μετά την γέννηση της κόρης μου. Και να εξηγήσω τι εννοώ.
Παλιότερα έβλεπα σειρές με εγκληματικό περιεχόμενο και δεν με ενοχλούσε τίποτα. Τι δολοφονίες, τι σειριακοί μανιακοί, τι βασανιστήρια, ότι κι αν γινόταν το άντεχα και με το παραπάνω. Όπως οι περισσότεροι φανατικοί αυτών των σειρών, μετά από 152 κύκλους CSI ένιωθα κι εγώ έτοιμη να ανακαλύψω ένα πτώμα (εδώ στο στενό μας για παράδειγμα), να πάρω δείγματα για τη σήμανση και τέλος να εξιχνιάσω (εννοείται) την υπόθεση. Πριν λίγο καιρό όμως και καθώς παρακολουθούσαμε το καινούριο επεισόδιο των Criminal Minds ένιωσα ενοχλημένη. Το επεισόδιο αφορούσε την αρπαγή παιδιών από δημόσιο χώρο από κάποιον ψυχοπαθή. Και παρατήρησα ότι δεν το έβλεπα ευχάριστα, αισθανόμουν συνέχεια σφιγμένη και συγχρόνως έδινα οδηγίες στο Νίκο λέγοντας του "να, βλέπεις; Κοίτα πώς γίνεται! Κοίτα, κοίτα!" Και τέλος "τι μου έβαλες να δω αυτό το επεισόδιο με τα παιδάκια;;;".
Αποφάσισα λοιπόν να κάνουμε ένα διάλειμμα από αυτά τα εγκλήματα και να δούμε μόνο εγκλήματα (ε, ναι μην ξεφύγουμε) με ενήλικες. Ξεκινήσαμε το True Detective. Φανταστικό! Όσοι είστε φαν του είδους, να το δείτε. Βλέπουμε λοιπόν και αφού προχωράει η υπόθεση και ψάχνουμε κάποιον μανιακό ενήλικων γυναικών... τσουπ! Να το κοντέϊνερ του μανιακού και τα παιδάκια μέσα! Πφφφφ... να πάλι το σφίξιμο..
Για την παρέλαση, τις σχολικές γιορτές και τα ποιήματα..ότι φαντάζεστε. Συγκινούμαι. Κρατιέμαι βέβαια αλλά συγκινούμαι πολύ. Να βλέπω το παιδάκι μου να λέει ολόκληρο το ποίημα του, να χορεύει, να λέει συνθήματα.. να είναι ολόκληρο ανθρωπάκι! Ε, είναι κι αυτό μια ευαισθησία μου :-)
Και φτάνουμε στη χθεσινή μέρα που ακούω στο ραδιόφωνο για μια υπόθεση στη Θράκη που δεν έχει εκδικαστεί ακόμα και οι δράστες παραμένουν ελεύθεροι. Βιασμός από 3 άντρες μέσα σε τουαλέτα τζαμιού. Σε κοριτσάκι 5 χρονών. Και έχω ανατριχιάσει, μουδιάζει το κεφάλι μου και είμαι έτοιμη να βάλω τα κλάματα. Και κάνω το χειρότερο. Αναλύω την είδηση στο μυαλό μου με εικόνες.. και αισθάνομαι μόνο φρίκη και αηδία. Και απέραντη οργή. Και δεν το χωράει η λογική μου. Και φρίκη πάλι. Και αρχικά δεν θέλω ούτε να μοιραστώ την είδηση με κανέναν. Δεν ήθελα ούτε να αναπαράγω τις πληροφορίες που είχα ακούσει. Πάντα τα θέματα της παιδοφιλίας με αηδίαζαν αλλά τώρα αναστατώθηκα. Τώρα που έχω κι εγώ παιδάκι, τώρα ΄νιώθω ότι καταλαβαίνω καλύτερα. Τώρα περισσότερο από ποτέ δεν μπορώ να συγχωρέσω κανένα έγκλημα που να αφορά παιδιά. Ούτε και αυτό που ακούσαμε που έγινε στην Κρήτη με το μωράκι με τα εγκαύματα. Δεν το πολυέψαξα και δεν χρειάζεται, δεν θέλω να ακούσω καμιά δικαιολογία για γονείς που δεν είναι στα καλά τους, για τα ψυχολογικά τους, για τίποτα. Ας έκανε καταγγελία ο γείτονας, ο αδερφός, η γιαγιά. Αμάν πια με τα "εγώ δεν ανακατεύομαι". Δεν μου αρέσει που το λέω έτσι ψυχρά αλλά έτσι είναι. Θα έχω υποψία/αποδείξεις ότι ο απέναντι κακοποιεί το παιδί του και δεν θα κάνω κάτι;;;
Έχω πάντα στο μυαλό μου πως αν ο καθένας μας κάνει κάτι μικρούτσικο για καλό μπορεί και κάποτε να γίνει καλύτερος ο κόσμος μας. Τα μάτια μας ανοιχτά και προσοχή στα παιδιά μας.

post signature

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Δουλειές, τρεξίματα και μια όμορφη συνάντηση σε παρουσίαση βιβλίου!

Αυτό τον καιρό έχω τόσες δουλειές που τρέχω και δεν φτάνω! Αφορούν κυρίως ένα προσωπικό επαγγελματικό project το οποίο και θα σας ανακοινώσω μόλις το ολοκληρώσω, ελπίζω πολύ σύντομα! Τα τελευταία πρωινά μου λοιπόν τα περνάω παρέα με τη λογίστρια μου στο γραφείο της, στη ΔΟΥ της περιοχής μου, στη ΔΟΥ της περιοχής του γραφείου, στις τράπεζες και γενικά σε αρκετές δημόσιες υπηρεσίες... οπότε καταλαβαίνετε.. πώς το έλεγε αυτός ο αθλητικός σχολιαστής "δεν περιγράφω άλλο", κάπως έτσι!
Μέσα σε όλα αυτά όμως μου ήρθε μία πρόσκληση από την αγαπημένη μου Χριστίνα Κοπανά για την παρουσίαση του βιβλίου της "Κορίτσια, θα γίνω μάνα". Και αποφάσισα εκείνο το πρωινό Τρίτης να κάνω ένα μικρό διάλειμμα από τα τρεξίματα και να πάω να χαλαρώσω με καφεδάκι και κουβεντούλα στον τελευταίο όροφο του Public.

Μιλήσαμε για τα συναισθήματα μας την περίοδο της εγκυμοσύνης, τα αστεία και τα σοβαρά και γενικά για τις αλλαγές που βιώσαμε μέσα-έξω! Αυτό το βιβλίο δεν ανήκει στα κλασικά βιβλία εγκυμοσύνης. Είναι αυθόρμητο, διασκεδαστικό, αληθινό, με χιούμορ και διαβάζοντας το χαμογελάς.. κουνάς και λίγο το κεφάλι και λες "αχ, ναι.. έτσι ακριβώς είναι!" Γι'αυτό κι εγώ το πήρα για μια αγαπημένη μου φίλη που περιμένει το δικό της μωράκι το καλοκαίρι! Και η Χριστίνα βέβαια έγραψε και ειδική αφιέρωση!

Εκεί συνάντησα και τις φίλες μου, τη Σοφία και την Κάλη! Και βγάλαμε και όλες μαζί φωτογραφία. Ήπιαμε κι ένα καφεδάκι και τα είπαμε!

Μπορείτε να βρείτε πληροφορίες για το βιβλίο εδώ. Θα γίνουν άλλες δύο συναντήσεις με ενδιαφέροντα θέματα για συζητήση με αφορμή το βιβλίο. Δείτε το πρόγραμμα!

Όσο για μένα, πέρασα ένα όμορφο πρωινό που μου έδωσε αρκετό χαμόγελο και δύναμη για να πάω αργότερα και να συνεχίσω τις δουλειές μου με επικυρώσεις και αντίγραφα εγγράφων... Τι να σας πω, σύντομα κοντά σας ;-)
post signature

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Αχ, αυτές οι κρέμες!

Νομίζω ότι δεν είμαι και ο πιο κατάλληλος άνθρωπος να μιλήσω για περιποίηση προσώπου και τις κρέμες που μας συνιστούν οι ειδικοί να χρησιμοποιούμε μιας και δεν είμαι καθόλου συνεπής σε αυτό που λέμε καθημερινή χρήση κρέμας... Για να καταλάβετε, ήμουν 27 χρονών όταν ρώτησα πρώτη φορά για κρέμα σε ένα φαρμακείο. Και εκεί ήταν που έπαθα το πρώτο σοκ!
- Να ρωτήσω κάτι; Από πόσο χρονών πρέπει να βάζω κρέμα; Και ήρθε η κρίσιμη ερώτηση από την κοπέλα του φαρμακείου: - Πόσο χρονών είσαι; Απάντησα. Εγώ μάλλον είχα στο μυαλό μου ότι η κοπέλα θα μου έλεγε κάτι σαν "27 είσαι; Ουουου, έχεις ακόμα. Έλα σε 10 χρόνια!" Αντιθέτως αυτό που άκουσα ήταν μάλλον απογοητευτικό για την τότε νιότη μου: - 27 χρονών; Και δεν χρησιμοποιείς ήδη κρέμα; Και προσώπου και ματιών! Μια απλή ενυδατική, βρε παιδί μου!
Σοκαρίστηκα τόσο που άρχισα να ρωτάω τις συνομήλικες φίλες μου αν εκείνες χρησιμοποιούσαν κρέμα. Και μου απαντούσαν όλες ναι! Μα τότε, εγώ ήμουν αυτή που το είχε καθυστερήσει! Πήγα λοιπόν έπειτα από κάποιες μέρες (ήθελα να το χωνέψω λίγο) και αγόρασα την πρώτη μου ενυδατική κρέμα (προσώπου, όχι και ματιών είπαμε). Και έβαζα... όποτε το θυμόμουν! Μπορεί να με έπιανε το κοκεταρίστικο και να έβαζα καθημερινά και μετά να το ξεχνούσα τελείως και να έβαζα μετά από 5 μέρες!
Και κάπως έτσι ήταν η σχέση μου με τις κρέμες μέχρι που έπιασα δουλειά σε μια φαρμακεμπορική εταιρία που εκπροσωπούσε μια πολύ γνωστή γαλλική μάρκα φυτικών καλλυντικών. Ως product manager κιόλας! Εντάξει, assistant στην αρχή αλλά μετά πήρα όλο τον τίτλο δικό μου :-) Εκεί λοιπόν έγινα η σούπερ ειδική! Όχι ότι ήθελα αλλά ήταν το αντικείμενο της εταιρίας! Και να τα serums, να οι μάσκες, να οι κρέμες νυκτός, οι αντιγηραντικές, οι συσφικτικές... Χαμός σας λέω, τα ήξερα όλα απ' έξω! Όλο και κάποια αισθητικός της εταιρίας θα μου έκανε και περιποίηση, έπαιρνα και τις κρέμες μου από εκεί και δεν ξανασχολήθηκα. Απλώς έβαζα ότι μου έδιναν. Μέχρι που έφυγα από εκείνη τη δουλειά. Και γύρισα πίσω στο δικό μου μοτίβο. Αγόραζα μια κρέμα και την έβαζα όποτε το θυμόμουν. Να παραδεχτώ βέβαια ότι τον τελευταίο καιρό είμαι όσο πιο συνεπής μπορώ. Και γιατί γίνεται αυτό; Γιατί ξύπνησα ένα πρωί και έτσι όπως κοιταζόμουν στον καθρέφτη είδα δύο, όχι μία, δύο! ρυτίδες κάτω από τα μάτια μου! Τρελάθηκα λέμε. Μετά άρχισα να ψάχνω για άσπρες τρίχες, για τις οποίες δεν σας κρύβω ότι έχω 14! (αυτές που βλέπω δηλαδή.)
Και μετά ήρθε κι άλλο σοκ. Πριν από μέρες μου πρότεινε μια φίλη να δοκιμάσω αν θέλω την κρέμα BB της Garnier. Ε, και τι θα έκανα πριν την δοκιμάσω; Μπήκα στο internet να διαβάσω γι'αυτήν. Και διαβάζω πληροφορίες για μία κρέμα που έλεγε "για ώριμες επιδερμίδες". Ζντόινγκ! Τρελάθηκα πάλι! Δηλαδή τώρα θεωρούμαι και ώριμη; Πότε πρόλαβα, βρε παιδιά; Φέρνουν την ωριμότητα 14 άσπρες τρίχες; Δεν αισθάνομαι ώριμη καθόλου! Καλά, για τη διάθεση και τις δραστηριότητες δεν το συζητώ... Είμαι σαν έφηβη! (πςςς, το'σκισα τώρα.) Μου πήρε λοιπόν 5 με 10 λεπτά (πάλι) να ξεθολώσω και να δω ότι υπάρχουν στη συγκεκριμένη σειρά και κρέμες για πιο... νεανίζουσες επιδερμίδες, όπως η δική μου :-)

Καλέ, πώς είμαι έτσι; Δεν θα μου πήγαινε καθόλου να ήμουν beauty blogger!
(και πώς να ήμουν δηλαδή αφού οι γνώσεις μου ούτε βασικές δεν είναι πια!)

Και καθώς η τιμή της BB είναι σούπερ-προσιτή, την πήρα να την δοκιμάσω και να σας γράψω τις εντυπώσεις μου. Ε λοιπόν, μέχρι στιγμής καλή μου φαίνεται! Δεν είχα καταλάβει στην αρχή τι είναι ακριβώς. Είναι ενυδατική; Έχει μέσα make up; Είναι και λίγο αντιηλιακή; Τελικά είναι απ' όλα! Τη βάζω ήδη εδώ και μια βδομάδα. Τη βάζω και βγαίνω. Ούτε πούδρα από πάνω, ούτε τίποτα. Κοιτάζομαι και μια τελευταία φορά στον καθρέφτη του ασανσέρ και είμαι ok!
Στο μεταξύ σε μια συζήτηση με τη συνυφίτσα μου της είπα πως πήρα να δοκιμάσω την ΒΒ της Garnier. Συγκεκριμένα της είπα πως πήρα μια καινούρια κρέμα. Και τι μου απάντησε; "Ποια καινούρια; Δεν είναι καινούρια. Εγώ αυτή χρησιμοποιώ τα τελευταία 3 χρόνια!" Μα, τελικά είμαι τόσο πίσω;
Τα γράφω αυτά τώρα και νομίζω ότι το πρωί είδα 2-3 καινούριες άσπρες τρίχες. Οπότε... Δύο είναι τα σημερινά συμπεράσματα.
Πρέπει να είμαι πιο επιμελής στη φροντίδα του προσώπου μου και χρειάζομαι επειγόντως βαφή :-)
post signature

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

Giveaway "Προσεχώς: Βάφτιση"

Και να που σιγά σιγά έρχεται η άνοιξη και μαζί της οι πρώτες βαφτίσεις. Και επειδή θέλουμε κι εμείς να βάλουμε το χεράκι μας στη χαρά σας, ετοιμάσαμε giveaway βαφτιστικό! Μαζί με τη δημιουργική φίλη μου Beaucoup Handcrafts συζητήσαμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για μια βάφτιση, κάτι που να ταιριάζει με το θέμα που έχει διαλέξει ο καθένας, να είναι και αγορίστικο/κοριτσίστικο και το κυριότερο να είναι όμορφο, κομψό και να δίνει κι αυτό ιδιαίτερο χαρακτήρα στο μυστήριο! Και καταλήξαμε!
Θα σας κάνουμε δώρο τα μαρτυρικά της βάφτισης σας! Και όχι τα απλά μαρτυρικά.. αλλά από αυτά που σου δίνουν σε μια βάφτιση και λες "τι ωραίο μαρτυρικό, μοντέρνο, απλό, χρωματιστό.. θα το κρατήσω στο χέρι μου και μετά τη βάφτιση!" Και θα φτάσει η στιγμή που κάποια φίλη σας θα φοράει αυτό το μαρτυρικό-βραχιολάκι στο χέρι και θα τη ρωτάνε από πού το πήρε. Κι εκείνη θα λέει "είναι το μαρτυρικό από τη βάφτιση του παιδιού της φίλης μου!" Ε, μα δεν θέλετε κάτι τέτοιο;;;

Η Beaucoup Handcrafts ασχολείται με προσκλητήρια και μπομπονιέρες για γάμους και βαφτίσεις, με οτιδήποτε συνοδεύει αυτά τα μυστήρια, με διακοσμητικά, με παιδικά καδράκια και κυρίως υλοποιεί όλες τις ιδέες σας με χαρούμενο, καλαίσθητο και κομψό τρόπο! Μπορείτε να δείτε τις δημιουργίες της στη σελίδα της στο facebook και στο site της www.beaucoup.gr.
Το δώρο μας λοιπόν! Η Beaucoup Handcrafts χαρίζει 70 μαρτυρικά για τη βάφτιση σας σε όποιο συνδυασμό χρωμάτων θέλετε! Και το κουτί μαρτυρικών! Και σας το στέλνει με courier σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας βρίσκεστε! Για να συμμετέχετε πρέπει:

Να κάνετε like (publicly) στη σελίδα της Beaucoup Handcrafts στο facebook ΕΔΩ.
Να συμπληρώσετε τη φόρμα συμμετοχής που θα βρείτε παρακάτω.
Για διπλή συμμετοχή μπορείτε να κάνετε share (publicly) την εικόνα του διαγωνισμού που θα βρείτε ΕΔΩ.

*Αν για τη βάφτιση σας χρειάζεστε παραπάνω από 70 μαρτυρικά, η Beaucoup Handcrafts θα σας κάνει σούπερ ειδική τιμή για τα παραπάνω κομμάτια!

Ο διαγωνισμός θα λήξει το βράδυ της Τετάρτης 19 Μαρτίου, την επόμενη μέρα θα κάνουμε την κλήρωση μέσω του randomizer.org και θα ανακοινώσουμε τον τυχερό!
Αν είστε γονείς που ετοιμάζετε τη βάφτιση του μικρού σας ή είστε νονοί/νονές και γενικά αν έχετε στα προσεχώς μια βάφτιση που θα συμμετέχετε ενεργά, αυτός ο διαγωνισμός είναι για σας!
Καλή επιτυχία σε όλους!
Ο διαγωνισμός έχει σαν χορηγό επικοινωνίας το saveandwin.gr.

post signature

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Ζόρικη βδομάδα...

Λέω βδομάδα κι ας ήταν περίπου 10 οι μέρες που μας ταλαιπώρησαν. Ίωση μακράς διαρκείας ήταν η διάγνωση για τη μικρή Αθηνά και περίοδος σπιτικής εξόντωσης για τη μαμά Βέρα. Είναι δύσκολα όταν είναι άρρωστα τα παιδάκια και ακόμα πιο δύσκολα αν η ασθένεια τους κρατάει πολλές μέρες. Αυτό σε συνδυασμό με τις αμέτρητες δουλειές που είχα βάλει στο πρόγραμμα με φέρανε πολλές φορές σε ζόρικο σημείο. Το παιδάκι βαρέθηκε τόσες μέρες μέσα και γκρίνιαζε. Έτσι όπως δεν είχε γκρινιάξει ποτέ ξανά. Ξέρετε, αυτά τα παράπονα της παράνοιας..
- Μαμά, θέλω μανταρινάδα. - Ορίστε παιδί μου. - Δεν θέλω μανταρινάαααδα! Θέλω νερό! - Εντάξει.. έλα πιες νερό. - Όχι σε αυτό το ποτήηηηηρι! Στο άλλο! Με τις πριγκίπισες!
Και να περνάνε οι μέρες και να μην φτιάχνει η κατάσταση. Κάθε μέρα να ελπίζω πως είναι η τελευταία και να μην είναι τελικά. Και όχι μόνο οι μέρες αλλά και οι νύχτες. Πώς να διαχειριστείς ένα άρρωστο παιδάκι όταν δεν έχεις κοιμηθεί πάνω από 2 ώρες συνεχόμενες; Και δεν μπορούσα να την πάω και πουθενά με τόσες βροχές. Έστω μια βόλτα στην πλατεία, να ξεσκάσει αυτή να ξελαμπικάρω εγώ. Και έμειναν πίσω όλες οι δουλειές που είχα υπολογίσει να κάνω. Ούτε στο computer δεν με άφηνε να κάτσω. Το βράδυ όταν έπεφτε για ύπνο δεν είχα κουράγιο ούτε στο facebook να μπω.
Ένιωσα πολλές φορές τύψεις γιατί αισθάνθηκα ότι δεν έκανα αρκετά πράγματα για να αντιμετωπίσω αυτή την κατάσταση. Δεν είχα πάντα υπομονή. Δεν είχα πάντα όρεξη να διαβάσω το ίδιο παραμύθι 15 φορές μέσα στη μέρα. Μετά από 10 μέρες μέσα στο σπίτι ένιωθα εξαντλημένη κι ας μην ήμουν εγώ άρρωστη. Σημασία έχει το παιδάκι βέβαια και όχι εγώ. Και το παιδάκι έγινε καλά τώρα :-) Δεν έχει κάνει πυρετό εδώ και 3 μέρες και το μόνο που έμεινε είναι η καταρροή (πφφφ, σιγά). Πάει, πέρασε κι αυτό. Είναι 3-4 φορές που έχει αρρωστήσει έτσι φέτος το χειμώνα. Και ελπίζω όσο φεύγουμε από το χειμώνα να αφήσουμε πίσω τις ασθένειες.. Νομίζω ότι από τώρα ονειρεύομαι τον Ιούνιο!
Καιρό είχα να πω ότι ζορίστηκα με την μικρή. Μέχρι κι ο Νίκος το κατάλαβε (εντάξει του το είπα και 56 φορές) και μου πρότεινε να βγούμε Σάββατο βράδυ. Είπα να μην πάμε πάλι για φαγητό και να πάμε θέατρο. Μέχρι και που μου είπε (χωρίς να το σκεφτεί καλά προφανώς) να διαλέξω και την παράσταση! Σκέφτομαι την Πρόβα Νυφικού αλλά τον λυπάμαι κιόλας... μάλλον καμιά κωμωδία πρέπει να διαλέξω για να ξεσκάσω λίγο και να χαχανίσω! Καλύτερα, ε;;;
post signature

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

10 Ινδιάνοι μικροί!

Το τραγούδι φαντάζομαι το γνωρίζετε! Εμάς είναι από τα αγαπημένα μας, συνοδευόμενο βέβαια από όλες τις παραστατικές κινήσεις! Και αποτέλεσε και έμπνευση για αυτή την απλή κατασκευή που κάναμε προχθές. Βασικά, όσο περίεργο κι αν ακουστεί η όρεξη ήρθε από το πουθενά αφού όλη την προηγούμενη βδομάδα η μικρή ήταν άρρωστη και τη βγάλαμε μέσα με πυρετούς και γκρίνια.. Ήταν και τα ρολά από τα χαρτιά τουαλέτας/κουζίνας που φώναζαν από την άκρη του πάγκου ότι ήθελαν κάτι να γίνουν... ε, και το αποφασίσαμε, μια τελευταία μεταμφίεση για φέτος!
Χρειαστήκαμε: Χάρτινα ρολά Χρωματιστά χαρτιά Ψαλίδι Κόλλα 1 λευκό χαρτί + μαρκαδοράκι

Κόβουμε πρώτα τα φτερά και στη συνέχεια τα κολλάμε πάνω σε μια λωρίδα από χρωματιστό χαρτί, έτοιμα για το κεφάλι των Ινδιάνων.

Φτιάχνουμε και διάφορες φάτσες κόβωντας στρογγυλά κομμάτια (από το ανοιχτόχρωμο χαρτί). Άλλες χαρούμενες, θυμωμένες ή σοβαρές!

Και έτοιμοι οι Ινδιάνοι μας! Φτιάξαμε τελικά 6 κοντούς (κανονικούς δηλαδή) και 1 αρχηγό (με ρολό από χαρτί κουζίνας). Θα φτιάχναμε κι άλλους (να ξεφορτωθούμε τα ρολά, είπαμε..) αλλά η ομάδα αποδεκατίστηκε. Μόλις κατέβηκε η Αθηνά από το καρεκλάκι της έτρεξε προς άλλα παιχνίδια..

Η αλήθεια είναι πως αν είχα σκεφτεί από πριν πως θα τους έφτιαχνα θα αγόραζα πιο χρωματιστά και σκληρά χαρτιά. Θα ήταν πιο εύκολο στο κόψιμο και πιο αποκριάτικο και παιδικό το αποτέλεσμα. Τώρα είναι απλά μια ομάδα από παστέλ Ινδιάνους :-)
Αφού δεν μου πέτυχαν τελικά οι Ινδιάνοι όπως τους ήθελα στην ποσότητα και στο αποτέλεσμα, ας ακούσουμε τουλάχιστον το ομώνυμο τραγούδι!

Σελίδες