Ναι είναι δύσκολο να είσαι μπαμπάς. Γιατί είναι ένας ρόλος που οι περισσότεροι άντρες δεν τον έχουν μέσα τους. Γιατί δεν υπάρχει πατρικό ένστικτο. Γιατί οι μπαμπάδες πρέπει να προσπαθήσουν διπλά για να κερδίσουν την αγάπη και την εμπιστοσύνη των παιδιών τους.  Είναι που τα παιδιά αγαπούν τη μαμά τους ενστικτωδώς.. είναι που τους πρώτους μήνες της ζωής τους θέλουν μόνο τη μητρική αγκαλιά και μυρωδιά για να ηρεμήσουν. Αργότερα όμως όταν το παιδί αρχίζει να καταλαβαίνει, να ανταποκρίνεται σε διάφορα ερεθίσματα, να επικοινωνεί.. τότε είναι που μπαίνει και ο μπαμπάς στο προσκήνιο. Και τότε είναι που πρέπει εμείς οι μαμάδες να τους κάνουμε χώρο. Δεν πρέπει να το βλέπουμε εγωιστικά, να περιορίζουμε την οικογένεια και να δίνουμε έμφαση μόνο στη σχέση μαμάς-παιδιού. Αυτή η σχέση είναι δεδομένη. Η σχέση μπαμπά-παιδιού είναι που χρειάζεται προσπάθεια για να δέσει. 

Ο μπαμπάς πρέπει να έχει τον χρόνο του με το παιδί. Μόνος του. Και όλοι μαζί αλλά και μόνος του. Μόνο έτσι θα χτιστεί η σχέση τους. Είναι αυτές οι λίγες στιγμές που ο μπαμπάς θα αλλάξει το μωρό, θα πει το παραμύθι για να κοιμίσει το παιδί του, θα πάει μαζί του μια βόλτα με το ποδήλατο και θα το μάθει να κολυμπάει. Βλέπω συνέχεια μαμάδες που δεν αφήνουν χώρο στους μπαμπάδες για να δεθούν με το παιδί. Και είναι πολύ κρίμα γιατί στερούν από το παιδί μία σχέση που του είναι απαραίτητη για να μεγαλώσει. Όλο αυτό ξεκινάει από πολύ νωρίς. Αν περιμένουμε να πάει το παιδί 5-6 χρονών για να το αφήσουμε μόνο με τον πατέρα του στο σπίτι θα είναι πολύ αργά. Δεν θα θέλει το παιδί τότε. Και ο μπαμπάς δεν θα αισθάνεται ασφάλεια να το κρατήσει μόνος του.  
Και μετά έρχονται και οι ερωτήσεις που με εκνευρίζουν.. "Σε ποιον έχει αδυναμία η μικρή;" "Μικρή μου, ποιον αγαπάς πιο πολύ;" Μα, γιατί κάνει ο κόσμος αυτές τις ερωτήσεις; Θέλει μάλλον να πει καμιά σοφία ή να συμπεράνει καταστάσεις και αργότερα να σχολιάσει.. Από την άλλη βλέπω και οικογένειες που οι μπαμπάδες έχουν ενεργό ρόλο στο μεγάλωμα του παιδιού και πολύ το χαίρομαι. Παραμερίζουν τον προσωπικό τους χρόνο και ασχολούνται με τα παιδιά τους. Ευτυχώς έχει ξεπεραστεί η νοοτροπία της δικής μου γενιάς όπου ο πατέρας έφερνε μόνο τα λεφτά στο σπίτι, δεν πήγαινε στις γιορτές των παιδιών, δεν βοηθούσε ποτέ στα σχολικά μαθήματα και δεν ήξερε ποιο ήταν το αγαπημένο τους παραμύθι.  Και μέσα σε όλα δεν βρίσκω και το λόγο να μην μοιραστούν οι δύο γονείς την ευθύνη της ανατροφής του παιδιού τους. Γι'αυτό λοιπόν λέω.. να κάνουμε χώρο στους μπαμπάδες, να τους δώσουμε την ευκαιρία να αναπτύξουν τη σχέση τους με το παιδί.. να βρουν τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας, να έχουν το χρόνο τους και να περάσουν και μόνοι τους καλά!

Πήγα χθες να πάρω την Αθηνά από το σταθμό και τι να δω; Το παιδί μου κρατούσε όλο περηφάνια το ολοδικό της κεσεδάκι με φακές που μόλις είχαν φυτρώσει! "Φύτεψα μαμά, ποτίσουμε τώρα!". Πήραμε λοιπόν το κεσεδάκι μας και στο δρόμο για το σπίτι είπαμε και τα νέα της ημέρας, ξέρετε.. "Όχι είπαμε μαμά, Ιταλούς είπαμε" και άλλα τέτοια εποχικά με τον γνωστό τηλεγραφικό τρόπο. Φτάνοντας στην πολυκατοικία τραγουδήσαμε και λίγο τον Ντούτσε και ανεβήκαμε να τακτοποιήσουμε το γλαστράκι μας!

Βγήκαμε στο μπαλκόνι και τοποθετήσαμε το κεσεδάκι μας πάνω στο σκαμπουδάκι. Μιλήσαμε λίγο για τα φυτά και πώς πρέπει να τα φροντίζουμε για να μεγαλώνουν. Τραγουδήσαμε ξανά.. το Χοντρό Μπιζέλι αυτή τη φορά που ταίριαζε πιο πολύ στη συζήτηση μας! Βάλαμε στο μικρό ποτιστήρι λίγο νεράκι, ποτίσαμε το γλαστράκι και το τοποθετήσαμε στην πιο ηλιόλουστη θέση!  Και το απόγευμα όταν πια γύρισε από την πρωινή δουλειά του ο κηπουρός του σπιτιού με ακόμα μεγαλύτερη περηφάνια η μικρή έτρεξε να του παρουσιάσει τις φακές της! Και μιλήσανε οι δύο κηπουροί και αποφάσισαν σε λίγες μέρες να γίνει η μεταφύτευση σε μεγαλύτερη γλάστρα! Αυτό να δω.. να έχω και παραγωγή σε φακές!

Κι άλλη καινούρια στήλη! Δεν υπήρχε πέρσι γιατί με τη μικρή δεν μπορούσαμε ακόμα να πηγαίνουμε σε θέατρα και θεάματα... ενώ τώρα όλο και κάτι θα κανονίζουμε να κάνουμε! Πήγαμε λοιπόν στην παιδική παράσταση "Τα τρία γουρουνάκια" στο θέατρο Άβατον στο Γκάζι. Πρώτη φορά που πήγαμε με την Αθηνά (σχεδόν 2,5) στο θέατρο και έψαξα ιδιαίτερα για να βρω κάτι που να απευθύνεται σε τόσο μικρή ηλικία και να μην φοβηθώ ότι το παιδί θα θέλει να φύγει μετά από 10 λεπτά. Πήγαμε λοιπόν λίγο νωρίτερα και ενημερωθήκαμε ότι δεν υπήρχαν θέσεις ελεύθερες, αν θέλετε να πάτε μπορείτε να κάνετε κράτηση. Τελικά όσοι δεν είχαμε τηλεφωνήσει περάσαμε και κάτσαμε κανονικά. Το προσωπικό στην είσοδο ήταν ευγενικό και εξυπηρετικό.

Ο χώρος μέσα ήταν πολύ ζεστός και τα σκηνικά παιδικά και συμπαθητικά. Η παράσταση ξεκίνησε με το κλασσικό παραμυθάκι και στη διάρκεια τα τρία γουρουνάκια καλούσαν τα παιδιά στη σκηνή και χόρευαν ή έπαιζαν κάποια απλά παιχνίδια. Επίσης σε κάποια σημεία βοηθούσαν και στη ροή του έργου, ήταν ωραία! Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ευχάριστη και όλοι περνούσαν καλά. Οι ηθοποιοί ήταν καλοί και προσέγγιζαν τα παιδιά με πολύ ωραία διάθεση!  Η Αθηνά έκατσε κανονικά σε όλη τη διάρκεια. Μας είπε ότι της άρεσε το θέατρο και θέλει να ξαναπάμε αύριο! Με λίγα λόγια νομίζω πως για πρώτη επαφή με το θέατρο και γενικά για τις μικρές ηλικίες 2-4 είναι μια χαρά!  Ορίστε που θα γίνω και κριτικός θεάτρου.. Αθηνόραμα;;; Ακούει κανείς;

Θα την καθιερώσω αυτή τη στήλη! Μου αρέσει! Είτε πρόκειται να προτείνω κάτι που η ίδια δοκίμασα, είτε κάτι που μια φίλη αγόρασε και μου είπε καλά λόγια είτε ακόμα και να συστήσω τους αγαπημένους μου συνεργάτες που γνωρίζω και έχουμε ήδη κάνει διαγωνισμούς μαζί..νομίζω ότι θα είναι πολύ ενδιαφέρον να το μοιραστώ και αυτό μαζί σας! Για σήμερα λοιπόν ετοίμασα ένα κολάζ με τις τελευταίες προτάσεις των συνεργατών μου!

Τα ιδιαίτερα όμορφα και ευκολοφόρετα φορέματα του Marvie Shop τα γνωρίζετε! Καινούριο σχέδιο που κυκλοφορεί και είναι άκρως φθινοπωρινό είναι η "Κοκκινοσκουφίτσα"!  Πρόταση: Φορέστε το με λεπτό καλσόν και μακρυμάνικο μπλουζάκι/πουκάμισο από μέσα! Θα βρείτε αυτό αλλά και περισσότερα σχέδια εδώ!
Το Craftaholic φημίζεται για τα χειροποίητα πράγματα του! Ραμμένα με αγάπη από τη φίλη μου Αθηνά! Αυτό το γουρουνάκι είναι αξιολάτρευτο! Με ύψος 45 εκ., φτιαγμένο από 100% βαμβακερά υφάσματα θα γίνει η νέα παρέα του παιδιού σας! Μπορείτε να το βρείτε εδώ!
Και το αγαπημένο μου sweebies με τα πιο καλόγουστα είδη για πάρτυ! Νέα σειρά σε κόκκινο άσπρο που καλύπτει αγόρια/κορίτσια και ενθουσιάζει όλους τους καλεσμένους! Υπάρχουν τόσα να διαλέξετε που θα δυσκολευτείτε.. εκτός αν έχετε έτοιμο θέμα στο μυαλό σας ;-) Θα τα βρείτε όλα εδώ!
Αυτό ήταν το δελτίο με τις προτάσεις αγοράς για σήμερα! Θα κάνω και μια βόλτα στα μαγαζιά και θα επανέλθω!

Το παιδί μου έχει ξεκινήσει και λέει ψέμματα. Όχι τίποτα σοβαρό (ακόμα), αυτά τα μικρά χαριτωμένα ψεμματάκια που τα ακούμε και διασκεδάζουμε.
- Έφαγες Αθηνά στο σχολείο; - Όχι. (και βέβαια στο σημείωμα γράφει ότι έφαγε κανονικά) - Τι φαγητό είχατε; - Πίτσα. Ωραίαααα πίτσα! (στο μενού είχαν ψαρόσουπα) - Αφού εγώ ξέρω ότι είχατε ψαρόσουπα! Μη μου πεις ότι φάγατε και πίτσα! - Ναιιιιι, μαζίιιιιι! (δεν συνέβη ποτέ..)
Και μετά έχουμε την Αθηνά κατά φαντασίαν ασθενή.. - Μαμά πονάω..χτύπησα πόδι μου!  - Πού χτύπησες Αθηνά; (δίνω μια ευκαιρία γιατί λέω όντως μήπως δεν ήμουν μπροστά) - Εδώ, πόδι μουουουου χτύπησα.. (αρχίζει να κλαίει δήθεν) - Έλα εντάξει, δεν είναι τίποτα, θα σου περάσει. - Χτύπησα μαμάααα! Betadin βάλουμεεεεε.. (το αγαπημένο μας φάρμακο) Ε, και εκεί είναι ικανή να γκρινιάζει πράγματικά αν δεν πας να της βάλεις φάρμακο.. Τι να πεις! Και τι να κάνεις, μου λες!
Διάβασα διάφορα άρθρα και όλα έλεγαν το ίδιο. Ότι σε αυτή την ηλικία τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται ακριβώς την αλήθεια και τις περισσότερες φορές τα ψέμματα που λένε δεν είναι για να αποκρύψουν κάτι. Μπορεί απλά να τους βολεύει αυτή η απάντηση και χωρίς να το πολυσκεφτούν λένε κάτι που δεν είναι αλήθεια. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιούν πολύ τη φαντασία τους! Όπως όταν παίζουν με τα παιχνίδια τους δεν κάνουν φανταστικούς διαλόγους; Έτσι κάπως αντιλαμβάνονται και το ψέμα! Και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας..έτσι μου είπαν οι δασκάλες!
Εξάλλου ο διάλογος μας τελειώνει ως εξής: - Αθηνά, το ξέρεις ότι λες ψέμματα, ε; - Ψέμματα λέω μαμάαααα! Χαχαχαχα!

Πέρσι κάναμε την αρχή.. Είχαμε φορέσει καπέλα και είχαμε φωτογραφηθεί σε ένα χρυσό σταρένιο χωράφι στην Ερμιόνη.. Σας είχα δείξει τις φωτογραφίες εδώ..αχ, ωραίες ήταν, ε; Φέτος λοιπόν καθώς πηγαίναμε για μπάνιο κοίταζα δεξιά αριστερά για να βρω το ιδανικό μέρος που ήθελα για την καλοκαιρινή μας φωτογράφιση. Και το βρήκα! Ήταν μια πέτρινη παρατημένη αποθήκη με μια ταμπέλα "ενοικιάζεται" και χρωματισμένα παράθυρα με μπλε/άσπρους ρόμβους.. Ο φωτογράφος μας αυτή τη φορά ήταν ο Απόλλωνας! Ο σεμνός, γλυκός, ευγενικός, καλλιτεχνικός φίλος του αδερφού μου! Τον βρήκα ένα απόγευμα να περπατάει στην Ερμιόνη και δεν έχασα ευκαιρία! Του εξήγησα τι ήθελα και τι είχα στο μυαλό μου να κάνουμε και κλείσαμε ραντεβού για την επόμενη μέρα κιόλας! Είχαμε δώσει ραντεβού στην αποθήκη. Μόλις φτάσαμε άρχισα να βγάζω από το αυτοκίνητο 10-12 καπέλα, μια καρέκλα, μια ψάθα, κάτι υφάσματα, ένα τελάρο και διάφορα άλλα αντικείμενα που είχα φανταστεί πως μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε.. Ο Απόλλωνας δεν είπε τίποτα.. τι να πει το παιδί; Ήμασταν και στην ερημιά..πού να πάει να κρυφτεί :-) Άρχισα λοιπόν να στήνω το σκηνικό.. Και κάπως έτσι ξεκινήσαμε! Και μην νομίζετε ότι είχα εντοπίσει μόνο μία τοποθεσία.. Λίγο πιο κάτω ήταν παρκαρισμένο μπροστά από μια αγροικία ένα παλιό γαλάζιο φορτηγάκι. Πρώτα ελέγξαμε ότι δεν είχε πινακίδες και μετά ανεβήκαμε με προσοχή γιατί ήταν αρκετά σκουριασμένο.. 

Εκεί βγάλαμε και την αγαπημένη μου φωτογραφία..αυτή που χρησιμοποίησα και σαν καλωσόρισμα εδώ!

Δίπλα από το φορτηγάκι ήταν ένα χωράφι με ροδιές, πανέμορφο και χρωματιστό! Γνωρίζετε ότι η Ερμιόνη βγάζει τα καλύτερα ρόδια; Αν τα βρείτε μπροστά σας προτιμήστε τα! Εδώ βγάλαμε και τις τελευταίες φωτογραφίες γιατί το φως χανόταν σιγά σιγά..

Περάσαμε για άλλη μια φορά πολύ ωραία και μας έμειναν και κάποιες υπέροχες καλοκαιρινές φωτογραφίες.. Αυτό που ήθελα να πω είναι.. ότι έμπαινα παλιότερα σε ξένα blogs και ζήλευα τις οικογενειακές φωτογραφίσεις που έκαναν.. Ώσπου άρχισα να σκέφτομαι "γιατί όχι κι εμείς;". Και κάπως έτσι μου έφυγαν οι ντροπές (καλά, δεν είχα και πολλές), βρήκα φίλους που ήταν πρόθυμοι να μας φωτογραφίσουν και αποφάσισα να το κάνουμε πράξη! Γι'αυτό σας λέω.. τολμήστε να το κάνετε κι εσείς! Θα το ευχαριστηθείτε και θα το θυμάστε για πάντα!
Ο Απόλλωνας είναι φίλος μας αλλά είναι και επαγγελματίας φωτογράφος και μπορείτε να τον βρείτε εδώ.

Ξεκινήσαμε λοιπόν και φέτος τα μαθήματα στις Μικρές Ιστορίες και μας αρέσει πολύ!
Είμαστε μαζί και με περσινούς συμμαθητές σε κάποια μαθήματα και είναι πολύ ωραία! Τραγουδάμε, χορεύουμε και παίζουμε! Η δασκάλα μας θέλει πάντα να απασχολεί τα πιτσιρίκια με δημιουργικό τρόπο και γι'αυτό την τελευταία φορά μας είχε φτιάξει ζύμη με σπιτική συνταγή!


Κάτσαμε όλοι στα τραπεζάκια και τα μικρά χεράκια ξεκίνησαν να πλάθουν μπαλίτσες, σκουληκάκια και βουναλάκια! Δεν έλειπαν τα φανταστικά κουπάτ! Και όταν λέω φανταστικά εννοώ ότι είχαμε και εναλλακτικά κουπάτ από καπάκια, ξυλάκια, πλαστικά μαχαιράκια και διάφορα άλλα μικροαντικείμενα που μπορούσαν να αφήσουν αποτύπωμα!


Και βέβαια..δεν κρύβω ποτέ ότι περνάμε και εμείς οι μεγάλοι καλά και βρίσκουμε ευκαιρία να πλάσουμε και να δημιουργήσουμε κι εμείς μικρά κομψοτεχνήματα :-P
Η μαμά Μάρα έφτιαξε έναν ιθαγενή και η μαμά Βέρα μια κουκουβάγια.. πρωτότυπο!


Μπορείτε να δείτε όλα τα προγράμματα που διαθέτουν οι Μικρές Ιστορίες στη σελίδα τους www.mikresistories.gr Σίγουρα θα βρείτε κάτι που να σας ταιριάζει!

Με μεγάλη μου χαρά σας παρουσιάζω τη νέα εμφάνιση του blog μου! Ήθελα πολύ καιρό να κάνω μια αλλαγή και επιτέλους τα κατάφερα! Και επειδή καταχάρηκα θα σας κεράσω κι ένα μπισκοτάκι για να συνοδέψετε τον καφέ σας! Δεν το έφτιαξα εγώ βέβαια.. αν μπορούσα να φτιάξω κάτι τέτοιο θα είχα μάλλον blog ζαχαροπλαστικής!

via

Όσο για τις κουκουβάγιες στο φόντο..ξεκουράζονται προς το παρόν για λίγο και θα επανέλθουν δυναμικές! Καλημέρα!

Είναι μερικές φορές που είσαι στα κάτω σου.. που φτάνει το βράδυ και αρχίζεις και σκέφτεσαι "πολύ φώναξα σήμερα..δεν έπρεπε", "την έντυσα τελικά ελαφριά το πρωί..γι'αυτό κρύωσε", "μήπως να μην κάνει 2 δραστηριότητες την εβδομάδα, μήπως κουράζεται;", "πρέπει να έχω περισσότερη υπομονή", "δεν της εξήγησα σωστά την τιμωρία, θα έχει πληγωθεί" και τέλος "άραγε κάνω και τίποτα σωστά;"
Ναι, κάνεις! Τα λέω σε σένα για να τα ακούσω κι εγώ! Έχεις ακούσει αυτό που λένε ότι πίσω από ένα χαρούμενο παιδί κρύβεται μια μαμά που πιστεύει ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά της; Αυτό είναι. Όσο εμείς αναρωτιόμαστε τα παιδάκια μας θα μεγαλώνουν μια χαρά.. και με ατέλειες και λάθη και νευράκια.. Όλα θα υπάρχουν αρκεί να είμαστε εκεί και μέσα στα όρια. Να έρχεται το βράδυ και να σκεφτόμαστε λίγο τι δεν κάναμε σωστά και πώς θα το διορθώσουμε. Να αφιερώσουμε χρόνο να διαβάσουμε κάποια μελέτη ή ένα ενδιαφέρον άρθρο για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας, να συζητήσουμε με άλλες μαμάδες της ηλικίας μας. Να προσπαθούμε όλο και πιο πολύ να αφιερώνουμε ποιοτικό χρόνο στα παιδάκια μας. 



Ναι, είσαι καλή μαμά! Χρειάζεται καμιά φορά να το υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας για να παίρνουμε θάρρος για τη συνέχεια! Να αναγνωρίζουμε οι ίδιες τα καλά που κάνουμε γιατί κάνουμε και καλά πράγματα!
Και αν διαβάζει και κάποιος μπαμπάς..ένα θα σας πω: δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο στον κόσμο από το να πείτε στη μητέρα των παιδιών σας πως είναι καλή μαμά.. είμαι σίγουρη πως θα χαμογελάσει και θα βάλει τα κλάματα συγχρόνως..

Και νομίζεις ότι ένας σκύλος δεν μπορεί να σου δώσει μαθήματα ζωής.. και όμως μπορεί! Αν ένας σκύλος ήταν δάσκαλος θα μαθαίναμε πράγματα όπως αυτά:

•  Όταν έρχεται κάποιος αγαπημένος σπίτι, τρέξε να τον προϋπαντήσεις.
•  Μην προσπερνάς ποτέ την ευκαιρία για μια βόλτα.
•  Άσε την εμπειρία του φρέσκου αέρα στο πρόσωπο σου να είναι μια αγνή έκσταση.
•  Τρέξε και παίξε καθημερινά.
•  Τεντώσου πριν σηκωθείς.
•  Τράβηξε την προσοχή και άσε τους ανθρώπους να σε αγγίξουν.
•  Απέφυγε να δαγκώσεις όταν ένα απλό γρύλισμα αρκεί.
•  Στις ζεστές μέρες σταμάτα για να ξαπλώσεις στο γρασίδι.
•  Στον καύσωνα πιες πολύ νερό και ξάπλωσε κάτω από ένα σκιερό δέντρο.
•  Όταν είσαι χαρούμενος χόρευε γύρω γύρω.
•  Απόλαυσε με μοναδική χαρά μια μακριά βόλτα.
•  Να είσαι πιστός.
•  Ποτέ μην προσποιείσαι για κάτι που δεν είσαι.
•  Εάν αυτό που θέλεις είναι θαμμένο, σκάψε μέχρι να το βρεις.
•  Όταν κάποιος έχει κακή διάθεση μείνε σιωπηλός, κάτσε κοντά του και γουργούριζε ευγενικά. 

Χθες ήταν Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων και γιόρταζε και το δικό μου το σκυλάκι, ο Ερμής! Να αγαπάτε τα ζώα και να μάθετε και στα παιδιά σας να τα αγαπούν ακόμα και αν δεν έχετε κατοικίδιο. Μία κοινωνία φαίνεται και από το πώς συμπεριφέρεται ο κόσμος στα ζώα..

Το κείμενο είναι από το περιοδικό Mr. Zoo Magazine.

Μετά το περσινό καλοκαίρι και το πόσο αγχωμένη ήμουν που η Αθηνά δεν είχε περπατήσει στους 12 μήνες (σας τα είχα πει εδώ) σταμάτησα να κοιτάζω τις ηλικίες ορόσημα και να αγχώνομαι. Ακόμα και για την ομιλία της δεν αγχώθηκα και έφτασε 2 χρονών για να λυθεί η γλώσσα της. 2 χρονών, όπως μου είχε πει ο γιατρός, τα περισσότερα παιδιά μιλάνε περίπου σε αυτήν την ηλικία. Έτσι λοιπόν και το δικό μου... έπεσε πάλι μέσα στο μέσο όρο!