Η Γεωργία που έγινε Αλέκος!
Εγώ σκύλο ήθελα. Αυτή ήταν η επιθυμία μου. Θέλω πάρα πολύ να πάρουμε σκύλο και να μεγαλώσει το παιδί μου με τη συντροφιά ενός σκύλου. Μία που το είπα και μία που έπεσαν όλοι να με φάνε. Υποχρέωση, φροντίδα και τόσα άλλα ήταν τα προβλήματα που έβρισκαν. Τα ξέρω όλα αυτά. Είχα σκύλο 15 χρόνια. Και δεν με πειράζουν ούτε οι βόλτες, ούτε η φροντίδα... δεν συγκρίνεται με τίποτα με το να έχεις συντροφιά ένα σκύλο. Για μένα, θα ήταν το παραπάνω μέλος στην οικογένεια μας. Όμως έκανα λίγο πάσο (για λίγο καιρό). Σκέφτηκα πως η Αθηνά ακόμα δεν είναι σε ηλικία να αναλάβει μέρος της ευθύνης και φοβόμουν μήπως το έβλεπε πιο πολύ σαν παιχνίδι.
Είχα κολλήσει όμως στο ότι ήθελα να πάρουμε κάποιο ζωάκι. Ψάρι δεν ήθελα, πουλί δεν ήθελα. Πήγα λοιπόν με την Αθηνά σε ένα pet shop μήπως και μου έρθει καμιά έμπνευση. Εκεί λοιπόν, είδαμε σκιουράκια, χαμστεράκια, κουνελάκια, ινδικά χοιρίδια και διάφορα άλλα μικρά ζωάκια. Πήγαμε 2-3 φορές και τα κοιτάζαμε όλα. Εντύπωση μας είχε κάνει ένα ποντικάκι άσπρο (χάμστερ) πολύ πολύ ζωηρό. Κάθε φορά που το βλέπαμε, αυτό έτρωγε, έκανε βόλτες στο κλουβί ή σκαρφάλωνε. Το συζητήσαμε λοιπόν και αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε την καριέρα μας στα οικόσιτα ζώα με αυτό το ποντικάκι. Εννοείται ότι δεν συγκρίνεται με σκύλο αλλά είχα τη γνώμη πως ήταν μια καλή αρχή για να ξεκινήσει το παιδί να έχει μια επαφή με ένα ζωάκι στο σπίτι, πώς πρέπει να το φροντίζουμε, να το καθαρίζουμε κτλ.
Πριν πάμε να το πάρουμε, ανοίξαμε συζήτηση για το όνομα. Η Αθηνά λοιπόν, ήθελε να πάρουμε κορίτσι ποντικάκι. Και το όνομα που διάλεξε ήταν Γεωργία. Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, να διαλέξουμε κάτι άλλο... εκείνη εκεί, φώναζε και ξαναφώναζε να τη βγάλουμε Γεωργία την ποντικίνα όπως μια συμμαθήτρια της. Πήγαμε ένα Σάββατο πρωί οικογενειακώς στο pet shop να πάρουμε τη Γεωργία, να πάρουμε και τα προικιά, κλουβί, τροφές κτλ. Μόλις λοιπόν λέμε στην πωλήτρια πως θέλουμε αυτό το ποντικάκι μας λέει: "α, θέλετε τον γυμναστή μας!". Γυμναστής γιατί ήταν δραστήριο ποντίκι και... αρσενικός όπως καταλάβατε. Βλέπω την Αθηνά να το σκέφτεται! Της έλεγα: δεν πειράζει που δεν είναι κορίτσι, είναι καλό ποντικάκι και χαρούμενο, να το πάρουμε. Και το πήραμε. Διαλέξαμε κι ένα κλουβάκι άσπρο με μωβ λεπτομέρειες, σπιτάκι σε όροφο, ρόδα και σκάλα. Πήραμε τροφή, βιταμίνες, ροκανίδι με άρωμα φράουλα (αν είναι δυνατόν δηλαδή, τι υπάρχει στο εμπόριο), τις βασικές οδηγίες και φύγαμε για το σπίτι.
Στη διαδρομή συζητούσαμε βέβαια για το όνομα του ποντικού! Σκέφτηκα κι εγώ, ευκαιρία να βγάλω τα απωθημένα μου. Και άρχισα να προτείνω ονόματα όπως Αδριανός, Ορέστης, Αλκηβιάδης, Πάρης. Το νήπιο δεν τσίμπησε. Μετά άρχισα να της προτείνω ονόματα του δικού της σκεπτικού: Μανώλης, Χρήστος (επειδή τον πήραμε σε περίοδο Χριστουγέννων), Σπύρος (επειδή πριν λίγες μέρες ήταν του Α.Σπυρίδωνος) κτλ. Και μέσα σ'όλα της λέω "Αλέκος" (το όνομα του κουμπάρου μας). Και συμφώνησε αμέσως. "Ναι, μαμά! Αλέκο θα τον λέμε!" Κι έκλεισε. Φέραμε στο σπίτι τον Αλέκο και αρχίσαμε να τον παρατηρούμε. Πώς τρώει, πώς κοιμάται, πώς σκαρφαλώνει, πώς καθαρίζεται, όλα.
Και οι μέρες περνούν. Βλέπω ότι η Αθηνά σιγά σιγά τον βάζει στην έννοια της. Όχι πολλά πράγματα, απλά πάμε να του δώσουμε φαγητό μαζί, να του αλλάξουμε το νερό του, να τον κεράσουμε καμιά λιχουδιά και τέτοια. Τίποτα δεν ζητάει αυτό το ζωάκι. Η φροντίδα και η προσοχή που απαιτεί είναι ελάχιστη. Οπότε, είμαστε πολύ εντάξει για αρχή με τον Αλέκο.
Ακόμα και στην Ερμιόνη που πήγαμε για λίγες μέρες τον πήραμε μαζί μας. Πρώτη θέση παρακαλώ ο Αλέκος, σε όλο το ταξίδι στα πόδια μου τον είχα. Δεξιά στροφή μπροστά μας, έστριβα κι εγώ με το κλουβί αγκαλιά μήπως και κουνηθεί ο Αλέκος. Αριστερή στροφή μπροστά μας, αριστερά κι εγώ με τον ποντικό. Η αλήθεια είναι πως είχε πολλή πλάκα! Και ο Αλέκος κύριος, ούτε ανακατεύτηκε ούτε τίποτα :-)
Σας αφήνω λοιπόν με ένα βιντεάκι με τον Αλέκο μας να πλένεται!
Να σας ζήσει ο Αλέκος!!!! Πολύ καλά κάνατε,είναι πολύ σημαντικό να μεγαλώνει με κάποιο ζωάκι το παιδί πιστεύω. Μαθαίνει πολλά!!! Εμείς έχουμε σκυλάκι και το φροντίζει πολύ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήαχαχαχα! Κουκλί ο Αλέκος σας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα ροκανίδι με άρωμα φράουλα? Κάτι πιο μπρουτάλ δεν υπήρχε? Με άρωμα εσπρέσσο πχ???
;-)
Φιλάκια σε όλη την οικογένεια!!!
ΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!
έέέέλα Αλέκο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχαχαχα!
(αυτό που με αποτέλειωσε όμως ήταν το ροκανίδι με άρωμα φράουλας.. έχω πέσει "τ' ανάσκελα" μιλάμε απ' τα γέλια) :P
Βρε την Αθηνά! Κάτι ήξερε το νήπιο κι ήθελε να το βγάλει Γεωργία χάχα εμείς οι Γεωργίες είμαστε εξαιρετικά πλάσματα :) Όμορφος ο ποντικούλης σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ και είχα μεγάλη περιέργεια! Άκουγα, αλλά δεν είχα εικόνα... Κούκλος ο Αλέκος, κούκλος!
ΑπάντησηΔιαγραφήτι ομορφος ο ποντικουλης!!! Καλως όρισε στην οικογενεια!!! Κι εγω ειμαι της γνωμης να μεγαλωνουν τα παιδια με ζωα.. Τωρα τελευταια ο Νικολας ζηταει σκυλακι... αλλα δυστυχως δεν ειμαστε για τετοια.. Προς το παρον δηλαδη.. Ίσως αργοτερα οταν μεγαλωσει το σκεφτουμε.. Προς το παρον θα βολευτουμε με τα ζωα στο χωριο.. πολλα φιλια Βερουλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα .χω πει. Απορώ πως ζείτε με ένα ποντίκι μες το σπίτι!!! Παναγίτσα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι παιδί μου μοναδική. Μόνο από σένα περιμένω τέτοια περίεργα και κάθε φορά δεν σταματάς να με εκπλήσσεις φιλενάδα:)))
Να σας ζήσει ο ποντικός Αλέκος, να είναι τσαχπίνης και δραστήριος σαν τη μαμά του την κουκουβάγια...Βέρα:))))
Καλώς σε βρήκα!! Τί γλυκούλης που είναι ο Αλέκος..να σας ζήσει!!!Καλή Κυριακή!
ΑπάντησηΔιαγραφήτέλειος ο Αλέκος σας!!!!! καλή ανατροφή!!! χεχε...φιλάκια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκιά μου καλημέρα, χάρηκα την όμορφη οικογένεια σου.Κι εγώ πήρα δύο χαμστεράκια στους εγγονούς μου και γίνεται χαμός τα ...βράδια που κινούνται τα αφιλότιμα όλη τη νύχτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέρα μου, να σας ζήσει το νέο μέλος της οικογένειας :) Προσωπικά ούτε ψάρι δε θα μπορούσα να έχω. Μία γνωστή μου έχει μέσα στο σπίτι βόα (καλά διάβασες)!!! Και όταν τη ρώτησα τι τον ταϊζει, μου είπε ποντικάκια ζωντανά!!! (τα πήρα κρανίο όταν το άκουσα). Οπότε χαίρομαι πάρα πολύ που ο Αλέκος βρήκε κάποια στέγη και τον φροντίζουν γιατί κάποια άλλα χαμστεράκια σαν τον Αλέκο καταλήγουν σε φιδίσιες κοιλιές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι σκύλο και ποντίκι? κουκουβάγια περίμενα να παρεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς είναι! Να σας ζήσει το νέο μέλος και κάνε κράτει για τον σκύλο, να τον βγάλεις Αλκιβιάδη!!
Δεν μπορώ να πω ότι θα ήταν επιλογή μου το χαμστεράκι! Σκύλο θέλω κι εγώ. Και μετά από καρδερίνα και ψαράκι πάλι σκύλο θέλω. Έχω βάλει κι εγώ λίγο στην άκρη αυτή μου την επιθυμία. Όλοι μας θέλουμε σκύλο στην οικογένεια αλλά εγώ θα τον φορτωθώ. Όσο και να μεγαλώσουν για να μπορέσουν να μεγαλώσουν με εναν σκύλο πάλι η μαμά θα τον φορτωθεί! Κακά τα ψέματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήKathy by anthomeli