Μου φαίνεται απίστευτο ότι παλιά λέγανε στους γονείς να δαγκώσουν το παιδί για να καταλάβει πώς αισθάνεται αυτός που δαγκώσανε!!!

θα συμφωνησω με την mommyinhappiness! τρομερό! πόσα πράγματα έχουν αλλάξει και πόσο πίσω είναι ακόμα μερικοί είναι εξίσου θλιβερό!

Είναι μια φάση που την περνάνε αρκετά παιδιά μικρής ηλικίας. Στον παιδότοπο είναι σύνηθες φαινόμενο και το έχω αντιμετωπίσει πολλάκις. Καταλαβαίνω ότι μερικές συμπεριφορές των παιδιών μας, μας κάνουν να νιώθουμε άσχημα, όμως είναι σημαντικό να αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας μιμούνται (μπορεί δηλαδή να το είδε κάπου), αν όμως επιμείνει, τότε πρέπει να βρεις τον λόγο που το προκαλεί. Συνήθως προσπαθούν να μας πουν κάτι ή κάτι τα ενοχλεί. Ο δικός μου πέρασε μια φάση που όταν θύμωνε εκσφενδόνιζε ότι έβρισκε μπροστά του (είναι κάτι παρόμοιο). Δεν κράτησε πολύ, αλλά ένιωθα παρόμοια με εσένα. Καλά έκανες και ενημερώθηκες. Σε τέτοιες περιπτώσεις τα γιατροσόφια των παλιών δεν είναι και ότι καλύτερο...Φιλάκια

Δυστυχως το εχω ζησει και εγώ αλλα από την πλευρά του δαγκωμενου! Ο γιος από ενα πολύ καλό φιλικό μας ζευγάρι δάγκωνε συνεχώς την Κατερίνα. Η δικιά μου έκλαιγε και απο ένα σημείο και μετά δεν ήθελε να έρχεται σε επαφή με το συγκεκριμένο παιδί. Δεν θα σου χρυσώσω το χάπι, η αλήθεια είναι ότι κόψαμε για κάποιο διάστημα, όχι γιατί είχα εγώ το πρόβλημα, θα μπορούσε κάλλιστα να είχε τύχει ή να τύχει στο μέλλον να το κάνει η Κατερινα, αλλα ήταν τόση η επιμονή της και το κλάμμα της όταν συναντιόμασταν που δεν ήθελα να υποβάλω το παιδι μου σε αυτό το άγχος κάθε φορά που άκουγε και μόνο ότι θα δει τον Λευτεράκη!

Ευχαριστούμε που το μοιραστηκες !!!
Φιλιά!!

Το ξέρω οτι το ξέρεις και δεν είναι παρηγοριά, αλλά όντως τα περισσότερα παιδάκια περνάνε διάφορες τέτοιες φάσεις, είτε δαγκώματος, είτε φτυσίματος, είτε κακών λέξεων, είτε όπως είπε και η Σίνα παραπάνω να πετάνε ότι βρουν μπροστά τους.
Κάνεις το καλύτερο που ενημερώνεσαι και σίγουρα θα βρεις τον κατάλληλο τρόπο να χειριστείς την Αθηνούλα και να το αντιμετωπίσετε.
Και εμείς έχουμε περάσει διάφορα, με το κάθε παιδί μου διαφορετικά. Φτύσιμο, κακές λέξεις, δαγκώματα και εκσφενδονίσματα αντικειμένων. Τα ξεπερνάμε κάθε φορά, με πολύ συζήτηση και πάνω από όλα ηρεμία.
Όσο για το ότι ντρέπεσαι, νομίζω πάνω κάνω όλες οι μανούλες τα αντιμετωπίζουν αυτά και δεν θα πρέπει να κακολογούν τη μαμά του παιδιού "θύτη" ειδικά όταν βλέπουν ότι προσπαθεί να το αντιμετωπίσει και δεν είναι "ζαμανφουτίστρια". Γιατί δυστυχώς υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις. Εκεί ναι, εκεί δεν ξέρω τι πρέπει να κάνουμε! Σκίζω τα διπλώματα που δεν έχω!

Κάθε ηλικία έχει τα δικά της. Εσύ φρόντιζε να έχεις δύναμη και υπομονή και όλα θα φτιάχνουν Βεράκι μου.

(Πώς και δεν βρήκες κουκουβάγιες να δαγκώνουν??? τς τς τς ντροπή!)

Βέρα, χαίρομαι που έγραψες ένα τέτοιο θέμα με αυτή την ειλικρίνεια!
Πιστεύω θα βοηθήσει αρκετούς γονείς.
Κάποια στιγμή παλιότερα είχα διαβάσει για τα λεγόμενα 'love bites' που κάνουμε εμείς οι γονείς αυθόρμητα και με αγάπη στα παιδιά μας και τα παιδιά αντιγράφουν με κανονικό δάγκωμα γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν την διαφορά.

Σοφές συμβουλές
Φιλακια ...

Πολύ ωραία ανάρτηση! Εγώ είχα τον μικρό μου όταν ήταν περίπου 1,5 και γρατζουνούσε την μεγαλύτερη κατά δυο χρόνια αδερφή του. Η μεγάλη άρχισε να τον φοβάται. Ζήτησα βοήθεια από την γραμμή για το παιδί γιατί ένιωθα ότι όποια προσπάθεια και να έκανα δεν απέδιδε. Και μου είπαν ότι όσα κάνω είναι σωστά αλλά ο μικρός είναι πολύ μικρός για να διαχειριστεί τα συναισθήματά του. Θα το ξεπεράσει σε λίγο καιρό. Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι δεν θα τον τιμωρούσαμε. Έπρεπε εγώ να τον βάλω στο σκαλάκι όπως είπες αλλά και η αδερφή του να πει ότι τώρα δεν σε παίζω και κατά κάποιον τρόπο να απομονωθεί. Να καταλάβει τις συνέπειες. Να πει συγνώμη. Διάβασε την ανάρτησή μου για την γραμμή για το παιδί. Και αν θες παρε τους τηλ. Μια ακόμα γνώμη μπορεί να σου δώσει περισσότερες λύσεις. Ο μικρός μετά από ένα 6μηνο το ξεπέρασε! Δεν το πίστευα! Υπομονή αλλά μην το αφήσεις να περάσει!

Εγώ δάγκωνα..κι από ό, τι μου είπαν όσο ξαφνικά το άρχισα, έτσι απότομα το σταμάτησα..φάση είναι και νομίζω πως θα το αντιμετωπίσεις με σωστό τρόπο από τα όσα γράφεις..καλό βράδυ!

Γεια σου, Βέρα! Ο δικός μου πέρασε τη φάση του δαγκώματος όταν έβγαζε δοντάκια. Με δάγκωνε και χωρίς υπερβολή (ήταν και καλοκαίρι) μου είχε μπλαβίσει τον ώμο! Η δική σου τώρα είναι μεγαλύτερη, το κάνει όντως επειδή δεν μπορεί να εκφράσει όπως πρέπει να συναισθήματα της και θα σου έλεγα να δοκιμάσεις ένα βιβλίο. Εμείς του είχαμε πάρει ένα που λέγεται "Οι δαγκωνιές πονάνε". Είναι υπέροχο βιβλίο. Μέσα από τις σελίδες του τα παιδάκια μαθαίνουν ότι τα δοντάκια είναι "για να μασάμε κι όχι για να δαγκώνουμε" και γενικά του είχε κάνει τόσο μεγάλη εντύπωση που έχει γίνει από τα αγαπημένα του. Σου το προτείνω ανεπιφύλακτα. Φιλιά

Αχ Βέρα μου... περάσαμε παρόμοια φάση, για την ακρίβεια η μικρή δάγκωνε εμένα και μόνο, κάθε φορά που τη μάλωνα ή που δεν της περνούσε αυτό που ήθελε... Τώρα ευτυχώς δεν το κάνει πια. Της μίλησα παααάρα πολύ επί του θέματος και μάλλον το ξεπέρασε. Θα περάσει και αυτό που θα πάει;
Πολλά φιλιά!

Όπως η Μάχη έτσι κι εγώ, είμαστε απο την πλευρά των δαγκωμένων.
Μιας φιλης μου η κόρη δάγκωνε συνέχεια και κάθε φορά ο γιος μου έκλαιγε, έκανα τα στραβά μάτια κι έλεγα παιδί είναι δεν πειράζει. Την τελευταία φορά έμειναν τα σημάδια απο τα δόντια της στο μπρατσάκι του γιου μου, μάτωσε λίγο και το ίδιο βράδυ είχε σχηματιστεί μια μεγάλη μελανιά. Είχα ταραχθεί πάρα πολύ και φυσικά απέφευγα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα να τη συναντήσω.
Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι Βέρα μου, δεν φταις εσύ. Εύχομαι όμως να το σταματήσει σύντομα αυτό.

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΠΡΙΝ ΚΑΝΕΝΑ ΧΡΟΝΟ.ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΑΓΚΩΣΕ ΜΙΑ ΞΑΔΕΡΦΟΥΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΗΡΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΛΩΣΑ.Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΕΙΧΕ ΚΟΨΕΙ ΓΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΓΑΛΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΤΟ ΞΑΝΑΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ ΩΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΛΕΟΝ ΓΙΑΤΙ ΓΕΛΑΕΙ ΜΕΤΑ.ΕΧΩ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΟΤΙ ΜΕΘΟΔΟ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΝΩ!

Πόσο φοβάμαι αλήθεια, αυτό το άσχημο παιχνίδι, γιατί μιας φιλης την κόρη, τη δάγκωσε ένα παιδάκι στον παιδικό στο χεράκι, και της έκοψε τένοντα. Ευτυχώς τώρα είναι καλά. Νομίζω οτι ξεκινάει και λίγο απο τους γονείς και το περιβάλλον, που το βλέπουν για αστείο και το κάνουν οι ίδιοι. Όμως το παιδί δεν μπορεί να ελέγξει τη δύναμή του. Μέχρι στιγμής εμείς δεν το γνωρίζουμε καν σαν παιχνίδι. Τώρα οταν πάνε παιδικό, δεν ξέρω... αλήθεια το φοβάμαι πολύ!

Μπα τι μου λες? Βλέπω κατά καιρούς μικρά παιδάκια στην ηλικία που ανέφρες (που τυχαίνει να βρίσκομαι σε φιλικά σπίτια) και αναρωτιόμουν τι ωθεί ένα παιδάκι να δαγκώσει. Κανένας δεν μου έλυσε την απορία μέχρι σήμερα!

Γύρω στα δυο χρόνια, κάποια λιγότερο και κάποια περισσότερο, τα παιδιά περνάνε διάφορες φάσεις είτε επιθετικότητας είτε αντίδρασης. Του γιού μου, λίγο πριν κλείσει τα δύο του άρεσε να πετάει ότι υπηρχε στο τραπέζι κάτω και αρνιόταν να φορέσει κάλτσες, ρούχα, οτιδήποτε απλώς για να αντιδράσει! Ομολογώ πως με προβλημάτισε. Προσπαθούσα με κουβέντες να τον ηρεμήσω αλλά τίποτα. Κάποια στιγμή απήυδησα και άρχισα να τον βάζω τιμωρία (το γνωστό time-out). Κουτσά δυο λεπτά γιατί στεναχωριόμουν. Περιέργως(;) ηρεμούσε και συνετιζόταν αρκετά. (Ακόμα πιο περίεργο ήταν οτι από την πρώτη φορά που τον είχα βάλει να κάτσει στο σημείο τιμωρίας του, δε σηκωνόταν ακόμα και όταν έβγαινα από το δωμάτιο, γκρίνιαζε αλλά δεν σηκωνόταν μέχρι να του πω! Αυτό μου φαινόταν περίεργο και αστείο...)28 μηνών τώρα και μου φαίνεται τόσο παλιά ιστορία αυτή γιατί ήταν απλώς μια φάση, από αυτές που όλα τα δίχρονα περνούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Όταν αρχίζει να δαγκώνει ο δικός μου είναι από τα δόντια του συνήθως και ευτυχώς μέχρι στιγμής δεν έχει δαγκώσει άλλα παιδάκια. Πάντως όσες φορές με δάγκωσε τον σταμάτησα και προσπάθησα να εξηγήσω ότι δεν είναι σωστό και ότι η μαμά πονάει. Τώρα αν πιάνει αυτό , η ιστορία θα δείξει.

Ο Νικόλας -ευτυχώς- δεν έτυχε να βρεθεί σε καμία από αυτές τις κατηγορίες. Ούτε δάγκωνε αλλά ούτε έχει δαγκωθεί..Θέλει υπομονή και πολλή μα πάρα πολλή συζήτηση. Φάση είναι μεν και θα περάσει... αλλά οφείλω να ομολογήσω οτι και μένα αν συνέβαινε κάτι τέτοιο - αν τον δάγκωνε κάποιο παιδάκι εννοώ- θα απέφευγα για ένα διάστημα να παίξει με εκείνο το παιδάκι...Εννοειται πως δεν φταις εσύ..και μην το σκεφτείς ποτέ αυτό...Απλά η Αθηνούλα είναι μικρή και δεν μπορεί να διαχειριστεί τα συναισθήματά της...Πίστελυω οτι θα το ξεπεράσει σύντομα..Όλα τα παιδάκια το ξεπερνάνε στο τέλος.. πολλά φιλιά

Βέρα μου ένα διάστημα είχαμε κι εμείς κάποιο θέμα
Με δάγκωνε κι εμένα ο μικρός μου αλλά το είχε βρει σαν παιχνίδι!
Δεν του έδινα σημασία(άσχετα ότι πονούσα) δεν τον μάλωσα για να μη καταλάβει ότι με πειράζει και το κάνει όταν τον μαλώνω αλλά ούτε γέλασα για το βρει παιχνίδι!Τελικά το ξέχασε!Ευτυχώς!

Το παιδί μου δαγκώνεται :) Από τον Φ. Στο έχω ξαναπεί άλλωστε.
Είναι πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σου. Εμείς αυτή τη στιγμή είμαστε από την άλλη πλευρά(του δαγκωμένου παιδιού) αλλά πολύ πιθανόν να περάσουμε και στην άλλη πλευρά (του παιδιού δαγκάνα). Διάβασα τις συμβουλές όλες και τις έχω στα υπόψιν.

Καλημέρα Βέρα :)

Ειμαστε απο την μερια πουδαγκωναμε. Οταν θυμοναμε πολυ δαγκωναμε. Ειχαμε δοκιμασει πολλα, μα παρα πολλα. Το μονο που πετυχε και κοπηκε μαχαιρι ηταν να τον δαγκωσω μεχρι το σημειο που καταλαβαινε ενοχληση. Λυπαμαι, που ειναι διαφορετικη μαρτυρια απο τις παραπανω, ηταν τομοναδικο που βοηθησε στο να το κοψει μαχαιρι. Παντα στην περιπτωση μας. Δεν ειναι ο μοναδικος τροπος. Δεν ειναι ο καλυτερος τροπος. Αλλα ειχαμε δοκιμασει οτιδηποτε αλλο μπορει να υπηρχε.

Ο μικρός μου είναι 16μηνών και δαγκώνει από ...πάντα!Το θέμα είναι ότι δεν δαγκώνει όταν θυμώνει αλλά από την χαρά του όταν μας βλέπει..Δεν υπάρχει τρόπος να του το κόψω απλώς.Δεν ξέρω πια τι άλλο να κάνω..

Βρε καλώς τη δαγκωνιάρα!!!Μαμά Βέρα, σε καταλαβαίνω ως το μεδούλι! Μπράβο για την αντιμετώπιση και την ψυχραιμία.Και μπράβο που ενημερώνεις κι ενημερώνεσαι αντί να κάνεις του κεφαλιού σου.Την εκπαιδεύεις και σε εκπαιδεύει...δεν γίνεται το ένα δίχως το άλλο! Θα περάσει...άλλά αυτό το ξέρεις ήδη! Φιλιά

Δεν ειχα ευτυχως αυτο το προβλημα. Μια φιλη μου που το εκανε η κορη της, της απομακρυνε αυτο για το οποιο δαγκωνε. Για παραδειγμα ειχε δαγκωσει τη γιαγια της για να παρει ενα καπακι , και της πηρε το καπακι εξηγοντας της οτι για να εχουμε κατι που επιθυμουμε το ζηταμε με ομορφο τροπο. Χωρις φωνες και εντονα μαλωματα ομως. Με συζητηση και πολυ πολυ υπομονη. Δεν ειναι μεγαλος ανθρωπος να το καταλαβει αμεσως και να μην το ξανακανει. Ακομη κι εμεις θελουμε τον χρονο μας για να αλλαξουμε καποια συμπεριφορα μας.
Ευχομαι να ισχυει αυτο που σου λενε οι φιλες σου, οτι θα το σταματησει ουτως η αλλως μονη της :)
Καλη επιτυχια και να μην ντρεπεσαι καθολου. Μαθαινουμε κι εμεις απο τα παιδια μας και μαζι προχωραμε κι εξελισσομαστε :) Μπραβο για τον τροπο που αντιμετωπιζεις την κατασταση!!
Μεσα απο τις "αταξιες" τους θα μαθουν τη διαφορα του καλου και του κακου :)

καλο βραδακι !

Εμένα την φάση δάγκωμα δεν την πέρασε. Έχουμε όμως τη φάση χτυπήματα. Την χτυπάει ένα παιδάκι φίλης μου και θέλει πολύ κόπο να το χειριστείς ώστε να μην δημιουργήσεις διπλωματικό επεισόδιο αλλά και να μην υποτιμήσεις ότι πράγματι πονάει και ότι πράγματι είναι λάθος να την χτυπάει κάποιος. Πρόσφατα χτύπησε και η δική μου ένα μικρότερο της παιδάκι κ έτσι μπήκα και στην άλλη θέση. Καμία δεν είναι ευχάριστη, θέλει ψυχραιμία που πιστεύω πως έχεις και καλό χειρισμό, όσο γίνεται. Διαβάζουμε, ψάχνουμε, δοκιμάζουμε κάτι θα δουλέψει δεν μπορεί!

Πολύ χρήσιμη ανάρτηση! Μπράβο σου που το αντιμετωπίζεις τόσο ψύχραιμα και σωστά! Σύντομα θα περάσει πάντως...

Πολύ ενδιαφέρον όλα όσα μας λες!!! Πρέπει να έχουμε υπομονή και να συζητάμε με τα παιδιά μας!!!

εμενα η δικη μου κορη ανηκει στα παιδακια που πονανε και κλαινε!!!διεκδικει τα παιχνιδια αλλα ευτυχως δεν δαγκωνει.εχει ομως μια φιλη ομως που την δαγκωνει, ευτυχως ομως η μαμα της κανει αυτα που περιγραφεις πιο πανω γιατι υπαρχουν και οι γονεις που λενε ''ελα μωρε παιδια ειναι..σιγα..''μην σε παιρνει απο κατω,ευτυχως καποια στιγμη το σταματανε!!μπραβο σου που το ψαχνεις και ενημερωνεσαι!!

Κάτι που ίσως να βοηθήσει είναι να δέιξεις στο παιδί το σημάδι που θα έχει τυχόν αφήσει η δαγκωματιά του στο άλλο παιδάκι για να το βοηθήσεις να κατανοήσει λίγο καλύτερα το πως μπορεί να αισθάνεται το δακγωμένο παιδί.
xo
Eleonor

Παρολο που δεν ειμαι μανουλα, το διαβασα όλο , γιατι η αδερφη μου είχε αυτή τη "συνηθεια" μικρη για πολυ καιρο - οποτε φαντεζεστε τι δαγκωμα εχω φαει! Παρα πολυ ενδιαφερουσα αναρτηση! ♡

τα δίδυμα αγόρια μου δαγκώνονταν με μανία απο ενός εως 2 χρονων περίπου και αναρωτιόμασταν πού το είδαν γιατί ούτε εμείς τα δαγκώναμε(όπως κάνουν μερικοι στα μωρά έστω απαλά),ουτε είμαστε βίαιοι γονείς....δαγκώνονταν μόνο μεταξύ τους και μαλλιοτραβιόντουσαν όταν μάλωναν στο παιχνίδι! το μόνο που έκανα στην αρχή που ηταν σχεδόν μωρα να τα βάζω στην κούνια τους γιατι δεν καταλάβαιναν να καθίσουν κάπου (και ξέρω πως δεν πρέπει στην κούνια ....)και μετά στο σκαλάκι....κράτησε έναν χρόνο αλλά τελικά και με συζήτηση αργότερα το κατάλαβαν και το σταμάτησαν εντελώς...νομίζω πως με υπομονή πάνω από όλα και επιμονή θα το σταματησει ...
καλημέρα!

Εγώ και με τα δύο μου παιδιά κανουμε το μεγάλο και το μικρο λιοντάρι. Ετσι του λέω να κάνει καλυτερα το μικρο λιονταρι που στην ουσία είναι σαν να φιλαει. Σε γενικές γραμμες πιάνει και μαθαινουν να ελεγχουν τον εαυτό τους. Βεβαια χτες ο μικρος πάτησε μια δαγκωματια στον μεγάλο που του αφησε γερό σημάδι, αλλα ελπίζω να μην το ξανακάνει.

Είχα αυτό το πρόβλημα με τον μικρό μου.Τώρα είναι 21 μηνών κ δεν δαγκώνει άλλο. Εκτός του ότι δάγκωνε εμένα το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν όταν δάγκωνε την κατά 1 1/2 χρόνο μεγαλύτερη αδερφή του. Δεν έχω καταλάβει πώς το άρχισε. Το αντιμετώπισα όμως ως εξής : κ'αθε φορά που δάγκωνε κατέβαινα κάτω στο ύψος του κ του εξηγούσα ότι δεν συμπεριφερόμαστε έτσι, αλλά χαϊδεύουμε (κ του έδειχνα κάνουμε οοοοο) κ δίνουμε φιλάκι εκεί που δαγκώσαμε την αδερφή μας κ φυσικά ότι δεν πρέπει να το ξανακάνουμε.

kalhspera se olous!emena o antarths mou ta kanei olaedw kai 1 xrono dagkwnei otan tou paroun to paixnidi otan den ton paizoun otan den tou parw snak me xtypaei me dagkwnei kai xaplwnei sto dromo...akoma den exei kleisei ta 4. edw kai ena 3mhno to ekopse otan dagkwse ena paidaki pou ton eixe klwtsisei gia na afhsh thn kounia kai htan 9 etwn ekeino hr8e h mana tou kai arxize kai fwnaze sto mikro mou parolo pou eixe dikio den ton malwsa giati eixan pesei 20 atoma apo panw tou kai tromokrati8hke o mikros mou eixan dikio alla 8a mporouse na milhsei se mena...oxi na pane san stratos panw se ena 3,5 xrwnwn mwro telika tou eipa meta oti pame na fugoume giati erxete o pateras tou paidiou kai 8a tou vgalh ta dontia kai apo dw kai pera na mhn to xana kaneis giati kapios 8a neuriasei kai 8a sta vgalh.apo tote den exei dagkwsei k elpizw na mhn to xana kanei. kouragio 8a perasei.

καλημέρα η κόρη μου είναι από την πλευρά του θύματος,στον παιδικό την δαγκώνει ενα κοριτσάκι ( 4 φορές σε 2 βδομάδες στο πρόσωπο ) δεν ξέρει να το διαχειριστεί η ιδια, σοκαρίζεται δεν κλαίει και νιώθει λίγο αμήχανα νομίζω γιατί μου δείχνει την μελανιά στο πρόσωπό της και μου λέει ¨μαμ¨
στο σχολείο λένε ότι έχουν ενημερώσει τη άλλη μαμά-και ότι πρέπει να κάνω υπομονή ώσπου να μεγαλώσει λίγο για να υπερασπίζεται τον εαυτό της

Ειναι πολυ δυσκολο να σου κανουν παρατηρηση οτι το παιδι σου δαγκωνει.Αν και εχεις κανει απειρες προσπαθειες να το αποτρεψεις,αυτο το ξανακανει.Καμια μεθοδος δεν πιανει.Καθε παιδι ειναι διαφορετικο και μοναδικο και για καθε παιδι υπαρχει καποια μοναδικη,μαγικη συνταγη που θα το κανει να σταματησει.Εμεις ειμαστε ακομα στην προσπαθεια,ολα τα παραπανω εχουν δοκιμαστει(εκτος απο το να τον δαγκωσουμε).Το σταματαει για λιγο καιρο αλλα μετα το ξανακανει.Θελει μεγαλη υπομονη και προσπαθεια και ελπιζω οτι θα περασει...