Μου αρέσει το φθινόπωρο, σας το είπα; Και οι βροχές μου αρέσουν και η ψύχρα που έχει κάνει κάποιες μέρες. Βαρέθηκα τα καλοκαιρινά μου ρούχα, θέλω να φοράω ζακέτες και κλειστά παπούτσια και να βάφω τα νύχια μου βυσσινί και γκρι :-) Ελπίζω βέβαια να κρατήσει λίγο παραπάνω το φθινόπωρο φέτος γιατί συνήθως κρατάει 15 μέρες και μετά κάνει κανονικό κρύο που παρεμπιπτόντως και αυτό μ'αρέσει!
Βγήκαμε λοιπόν βόλτα με την Αθηνούλα να μαζέψουμε φθινοπωρινά φύλλα για να διακοσμήσουμε κάποια σημεία στο σπίτι μας. Διαλέγαμε μικρά και μεγάλα, όχι σπασμένα και ψάχναμε να έχουν διάφορες αποχρώσεις του καφέ/κίτρινου. Και είπαμε να φτιάξουμε μια γιρλάντα. Όμως το έχω επιχειρήσει κι άλλες φορές και ήταν δὐσκολο να περάσεις πετονιά/κλωστή από τα ξερά φύλλα γιατί έσπαγαν. Έβαλα λοιπόν μπρος το ψαχτήρι μου στο pinterest και βρήκα σούπερ κόλπο για να μην τρυπήσω τα φύλλα και να μπορώ να φτιάξω τη γιρλάντα που ήθελα.
Χρειαζόμαστε εκτός από τα φύλλα μας τα εξής: 2 καλαμάκια, σελοτέιπ, ψαλίδι και λεπτό σκοινί. Η διαδικασία απλή και έξυπνη. Κόβουμε τα καλαμάκια σε μικρά κομμάτια και τα στερεώνουμε στο πίσω μέρος των φύλλων με λίγη αυτοκόλλητη ταινία.
Στη συνέχεια περνάτε το σκοινί από τις τρύπες. Τα φύλλα στέκονται ίσια και έτσι μπορείτε να φτιάξετε τη γιρλάντα σας. Δεν είναι πολύ καλό το κόλπο; Ή μόνο εγώ ενθουσιάστηκα όταν το βρήκα; Και δεν θα το χρησιμοποιώ μόνο για ξερά φύλλα. Μου έρχονται στο μυαλό τόσα υλικά που κάποια στιγμή ήθελα να τα κάνω γιρλάντα ή να τα κρεμάσω κατακόρυφα και δεν έβρισκα τον τρόπο να το κάνω χωρίς αυτά να σπάσουν, να τσαλακωθούν ή να σκιστούν. Τώρα ξέρω :-)
Και τώρα που φτιάξαμε τη γιρλάντα πού θα την κρεμάσουμε οέο; Σκέφτηκα αρκετές ιδέες. Μπορούμε να τη βάλουμε στην πόρτα της εισόδου. Μπορούμε να τη βάλουμε στο παράθυρο της κουζίνας ή πάνω από το τζάκι ή διαγώνια σε μια μεγάλη κορνίζα στον τοίχο. Μέχρι τώρα που σας γράφω δεν την έχω βάλει πουθενά ακόμα. Έκανα τις δοκιμές μου και μετά είχε περάσει η ώρα και έπρεπε να ετοιμαστούμε για σινεμαδάκι Κυριακάτικο. Και τώρα είναι βράδυ και δεν είναι ώρα για διακοσμητικές επεμβάσεις, ο καναπές με έχει καλέσει ώρα τώρα... Από αύριο θα δω που θα κρεμάσω τη γιρλάντα μου :-)
Καλό Φθινόπωρο σας είπα; Και δεν θέλω μουρμούρες... Καλό Φθινόπωρο να έχουμε!
Πρωτοπήγαμε σε παιδική χαρά όταν η μικρή ήταν ακόμη στο καρότσι. Έμπαινα κυρία με το τετράτροχο όχημα στην παιδική χαρά, το πάρκαρα στην άκρη και έβγαζα το παιδί. Κάναμε κούνια και μικρή τσουλήθρα. Και μετά η Αθηνά έτρεχε. Κι εγώ από πίσω. Και πολλές φορές έπαιρνα και το καρότσι μαζί. Όπου πήγαινε η μικρή πήγαινα κι εγώ για να τη βλέπω, αγκαζέ και με το καρότσι για να μην μου πάρουν τίποτα από τις 6 σακούλες που συνήθως είχα μαζί. Το παιδί ευχαριστιόταν βέβαια ενώ εγώ καθόλου. Κι έτσι μετά από αρκετές επισκέψεις κατέληξα ότι δεν μου αρέσει η παιδική χαρά. Βιάστηκα όμως να διαμορφώσω άποψη γιατί το παιδί ήταν ναι μεν μικρό και σίγουρα ήθελε μια έξτρα παρακολούθηση και γιατί την πήγαινα στην μεγαλύτερη παιδική χαρά της περιοχής που είχε τόση πολυκοσμία που έχανε η μάνα το παιδί που λένε. Έτσι, δεν πηγαίναμε πολύ συχνά.
Καθώς η Αθηνά μεγάλωνε την πήγαινα κάποια απογεύματα που δεν είχαμε τι να κάνουμε και η αλήθεια είναι πως ήταν καλύτερα τα πράγματα. Καθόμουν πια στο παγκάκι και το παιδάκι έπαιζε μια χαρά. Πριν το καλοκαίρι ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε σε μια παιδική χαρά λίγο πιο μακριά από το σπίτι μας, καινούρια και πιο μαζεμένη. Εκεί βρήκαμε 2-3 φορές και μια συμμαθήτρια της από το σχολείο και παίξανε πολύ ωραία. Κάποια στιγμή λοιπόν το καλοκαίρι, πηγαίνοντας προς τα εκεί βρήκαμε στην πλατεία κάποιους άλλους συμμαθητές της και τους είπαμε ότι υπάρχει αυτή η παιδική χαρά που είναι πιο μικρή και ωραία και μας αρέσει να πηγαίνουμε. Μετά από λίγες μέρες, κάπως έτυχε και βρεθήκαμε στην παιδική χαρά με 3-4 συμμαθητές της Αθηνάς. Και μετά τα νέα κάπως εξαπλώθηκαν και βρεθήκαμε με 7-8 παιδιά από την τάξη της! Και επειδή το καλοκαίρι οι απογευματινές δραστηριότες είχαν σταματήσει, αυτή η παιδική χαρά έγινε το στέκι μας!
Τα παιδιά παίζουν φανταστικά και δεν λένε να φύγουν αν δεν ανἀψουν τα βραδινά φώτα και μερικές φορές ακόμα πιο αργά. Μέχρι και φακό είχαν φέρει ένα απόγευμα! Έχουν κάνει μια όμορφη παρεούλα και περνούν ωραία. Ευτυχώς έχουμε ταιριάξει και οι γονείς και περνάμε κι εμείς μια χαρά. Μαζευόμαστε, παίρνουμε καφεδάκι και αρχίζουμε τις συζητήσεις. Λέμε τι γίνεται στο σχολείο, τα παράπονα μας (μέχρι και επιτροπή είμαστε ικανοί να ετοιμάσουμε..χεχε), τα επαγγελματικά νέα μας και τα κοινωνικοπολιτικά μας σχόλια που είναι και επίκαιρα :-) Και είμαι τόσο χαρούμενη που τα βρίσκουμε γιατί πραγματικά αυτό είναι σπάνιο φίλοι μου. Τα παιδιά έρχονται στο παγκάκι μόνο για νερό και σνακ. Και κάποιες Παρασκευές που έχουμε μαζευτεί all together (και μαμάδες και μπαμπάδες) πάμε και για βραδινό σουβλάκι. Τα παιδιά καταχαίρονται που είναι παρέα και στο φαγητό αργότερα. Δεν ξέρω βέβαια πόσο χαίρονται οι σουβλακερί της περιοχής όταν παίρνουμε τηλέφωνο και λέμε να μας κρατήσουν τραπέζι για 12 μεγάλους και 8 παιδιά!
Κι όταν γυρίσαμε από τις καλοκαιρινές διακοπές ανυπομονούσαμε να πάμε, να βρούμε τους φίλους μας όλους μαζεμένους και να πούμε πώς περάσαμε. Ακόμα κι όταν γυρίσαμε για μια μέρα από Πάτμο/Αρκιούς πριν πάμε στην Ερμιόνη, εκείνο το μοναδικό απόγευμα στην παιδική χαρά πήγαμε :-)
Κάπως έτσι περνάμε στη δική μας παιδική χαρά. Χωρίς ραντεβού, χωρίς τηλεφωνήματα, χωρίς να αισθανόμαστε ότι στήνουμε κάποιον... απλά όποτε μπορούμε βρισκόμαστε εκεί το απόγευμα. Όσοι μαζευτούμε. Και εκτός από εμάς που μένουμε στο Εξωτικό Μοσχάτο έρχονται και συμμαθητές από γύρω περιοχές. Έχει γίνει η επίσημη παιδική χαρά του νηπιαγωγείου μας! Και από εκεί που δεν μου άρεσε να πηγαίνω στην παιδική χαρά... τώρα πάω με μεγάλη ευχαρίστηση! Το έχω κάθε απόγευμα στο μυαλό μου και το προγραμματίζω να πηγαίνουμε σίγουρα 2-3 φορές τη βδομάδα, τουλάχιστον μέχρι να ξεκινήσουν οι δραστηριότητες μας.
Πώς γίνεται καμιά φορά χωρίς να το έχεις κανονίσει, να σχηματίζεται μια ωραία παρέα μικρών και μεγάλων και να περνάνε τελικά όλοι καλά...ε, αυτό! Και σήμερα, μετά την απογευματινή μας επίσκεψη στο εκλογικό κέντρο θα περάσουμε μια βόλτα από την παιδική χαρά! Και σίγουρα θα βρούμε κάποιον από την παρέα μας :-)
Πέρασε το καλοκαιράκι και ήρθε ο Σεπτέμβριος. Μετά από ένα αυτοκόλλητο σαρανταήμερο ήρθε η ώρα να πάει η Αθηνούλα στο σχολείο. Προνήπιο φέτος, η πρώτη επίσημη τάξη! Ούτε μεταβρεφικό, ούτε προ-προνήπιο και τέτοια, προνήπιο κανονικό σας λέω!
1η Σεπτεμβρίου που άνοιξε το σχολείο της είναι και η γιορτή της κι έτσι είχαμε διπλή χαρά στο σπίτι. Την προηγούμενη μέρα πήγαμε να διαλέξουμε γλυκά για να κεράσει τους συμμαθητές της. Σκέφτηκα αυτή τη φορά να πάρουμε μικρούς λουκουμάδες, κάτι που ήταν τελικά ωραία ιδέα γιατί δεν έχουν σοκολάτα (που λιώνει τέτοια εποχή), αρέσουν σε όλους και ότι περίσσεψε το περιποιηθήκαμε στο σπίτι μια χαρά :-)
Η προετοιμασία μας για την 1η μέρα του σχολείου δεν ήταν τίποτα ιδιαίτερο. Όσο κι αν είχα στο μυαλό μου να φτιάξω ένα σπέσιαλ μικρό πρωινό, να βάλω μουσική, να φουσκώσω και κάνα μπαλόνι... δεν έκανα τίποτα. Ετοιμάσαμε από το βράδυ την καινούρια τσάντα της και διαλέξαμε τα ρούχα που θα φορούσε. Εύκολη επιλογή... την αγαπημένη της φούστα με αστέρια που κουνιέται.
Χτύπησε το ξυπνητήρι κι έτρεχα να ξυπνήσω και να ετοιμάσω τη μικρή που δεν σηκωνόταν με τίποτα. Σημείωση: τις προηγούμενες μέρες ξυπνούσε στις 07:30 από μόνη της, ξέρετε.. τα συνηθισμένα. Ντύθηκε, ήπιε το γάλα της, έφαγε κι ένα μουστοκούλουρο και βουρ για φωτογραφίες!
Είχα ετοιμάσει από την προηγούμενη μέρα το πράσινο πινακάκι για να βγάλουμε την καθιερωμένη φωτογραφία της 1ης μέρας στο σχολείο. Νομίζω μετά από πολλά χρόνια όταν θα βλέπουμε τις φωτογραφίες από όλες τις χρονιές θα είναι πολύ ωραίο αναμνηστικό. Αν κάποιοι δεν το έχετε κάνει ήδη, σκεφτείτε το :-)
Και χαμόγελα και τσακπινιές, κάθε χρόνο και πιο χαριτωμένες οι φωτογραφίες. Εντάξει, είναι εκπαιδευμένο και το κουκουβαγιόπουλο... μετά από τόοοοσες φωτογραφίες έμαθε το παιδί :-)
Πήραμε το πινακάκι μαζί μας στη γωνία και περιμέναμε με ανυπομονησία το σχολικό. Όσοι περνούσαν και την έβλεπαν να το κρατάει χαμογελούσαν και κάποιοι της είπαν κιόλας "Καλή Σχολική Χρονιά"! Για δες που δεν υπάρχουν μόνο μουρτζούφληδες στην πόλη μας.
Μόλις είδε το σχολικό έλαμψαν τα μάτια της. Πόσο πολύ αρέσει στα παιδιά το σχολικό! Η ευγενική συνοδός άνοιξε την πόρτα και μας καλημέρισε με ενθουσιασμό, ο οδηγός το ίδιο. Η Αθηνά ανέβηκε με καμάρι και με κοίταξε. Βγάλαμε την τελευταία φωτογραφία, δώσαμε το πιο γλυκό φιλί και το σχολικό έφυγε. Κι εγώ πάλι συγκινήθηκα. Όχι πολύ.. έτσι μωρέ λιγουλάκι να γυαλίσουν τα μάτια :-)
Καλή Σχολική Χρονιά να έχουν όλα τα παιδάκια! Να είμαστε κι εμείς καλά να τα στηρίζουμε και να τα συμβουλεύουμε σωστά :-) Γιατί όσο μεγαλώνουν.. δυσκολεύουν και τα θέματα συζήτησης και οι παρέες τους και όλα.. Κουράγιο λοιπόν φίλοι μου γονείς! Μια Νέα Σχολική Χρονιά αρχίζει!
