Πριν ένα μήνα περίπου που κάναμε το εμβόλιο ο γιατρός μας είπε πως το επόμενο βήμα στην ανάπτυξη για το παιδί είναι να αρχίσει να πιάνεται για να σηκωθεί. Εμείς τρέξαμε να πάρουμε πάρκο για να έχει το παιδί από κάπου να πιαστεί. Ε, και άρχισε σιγά σιγά..να πιάνεται, να στέκεται στα γόνατα και να σπρώχνει, να αρπάζεται από όπου μπορεί! Τις τελευταίες μέρες την αφήνω στην κούνια της για παιχνίδι, που είναι πιο χαμηλό το κάγκελο για να πιαστεί από εκεί πιο εύκολα και να σηκωθεί.
Έβγαλα βέβαια την κουνουπιέρα γιατί μόλις την εντόπισε..έτρεξε (μπουσουλώντας..) να την κατεδαφίσει! Έμεινε όμως το στήριγμα της κουνουπιέρας, αυτό το λευκό κάγκελο που πιάνει στην κούνια και κρεμιέται το τούλι. Η μικρή το είδε και ήθελε να πιαστεί από εκεί! Και να το κρατάει με τόση δύναμη και να προσπαθώ να της αλλάξω θέση μην της έρθει στο κεφάλι..αυτή εκεί! Και να φωνάζει! Εδώ μπαίνει η περιγραφή του Μόγλη!
Θυμάστε που με χαρά πριν καιρό σας είχα ανακοινώσει ότι είπε τις πρώτες συλλαβές? Μετά το μπα-μπά, είπε ντα-ντά, γκα-γκά, νια-νιά κ.α. Κάποια στιγμή σταμάτησε να τα λέει και άρχισε τα φωνήεντα μακρόσυρτα αυτή τη φορά. Κουνάει και το χέρι και φωνάζει: "εεεεεεεεεεεε !'. "Τι λες παιδί μου?" εγώ, μήπως και φιλοτιμηθεί να ξαναπεί τα δίφθογγα.. Απαντά εκείνη: "Εεεεεεε. Ααααααα. " Και λέω, εδώ δεν είναι σπίτι..ζούγκλα είναι!
Να το πιθηκάκι που προσπαθεί να σηκωθεί, να και οι κραυγές του Μόγλη, να και η μπανάνα με το χεράκι σιγά σιγά..να και το τροπικό κλίμα με τις βροχές και την υγρασία..κανονική ζούγκλα γίναμε!
Ευτυχώς εδώ και λίγες μέρες οι φίλες μας οι συλλαβές επέστρεψαν και μαζί με τα φωνήεντα κάνουν κάτι σαν: Εεεεε, γκα! Ααααα, μπα-ντά!
Καταλάβατε?
Θυμάστε που με χαρά πριν καιρό σας είχα ανακοινώσει ότι είπε τις πρώτες συλλαβές? Μετά το μπα-μπά, είπε ντα-ντά, γκα-γκά, νια-νιά κ.α. Κάποια στιγμή σταμάτησε να τα λέει και άρχισε τα φωνήεντα μακρόσυρτα αυτή τη φορά. Κουνάει και το χέρι και φωνάζει: "εεεεεεεεεεεε !'. "Τι λες παιδί μου?" εγώ, μήπως και φιλοτιμηθεί να ξαναπεί τα δίφθογγα.. Απαντά εκείνη: "Εεεεεεε. Ααααααα. " Και λέω, εδώ δεν είναι σπίτι..ζούγκλα είναι!
Να το πιθηκάκι που προσπαθεί να σηκωθεί, να και οι κραυγές του Μόγλη, να και η μπανάνα με το χεράκι σιγά σιγά..να και το τροπικό κλίμα με τις βροχές και την υγρασία..κανονική ζούγκλα γίναμε!Ευτυχώς εδώ και λίγες μέρες οι φίλες μας οι συλλαβές επέστρεψαν και μαζί με τα φωνήεντα κάνουν κάτι σαν: Εεεεε, γκα! Ααααα, μπα-ντά!
Καταλάβατε?
Γερό και δυνατό εύχομαι να είναι πάντα το μωρουδάκι!!! ο δικός μας στις κατεδαφίσεις είναι πρώτος πάντως...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέραααααααααα! :)
Ναι ναι έτσι ξεκινάνε όλα τα παιδάκια...Πρώτα μπαίνουν στη φάση του Μόγλη και μετά περνάνε στου Ταρζάν χα χα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι γλύκα που είναι η Αθηνούλα σου !!! Να τη χαίρεσαι..
και εγω ετσι νοιωθω,πως ζω στον Αμαζονιο!!!!!γυρω μου,δεινοσαυροι,σαυρες,φιδια,αραχνες,κροκοδειλοι,κραυγες...[μανα,γαρ,3 αγοριων]...ποτε αποχωριζονται τα ζωακια τη μαμα τους στη ζουγκλα;;;;;αυτο με απασχολει εμενα,χαχαχαχα...........
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχα, ωραία θα περνάτε!
ΔιαγραφήΚαλό τρέξιμο από εδώ και μπρος!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η φάση της ταρζανιάς έτσι τη λέγαμε εμείς αυτή τη φάση!!!Να είναι γερό σου εύχομαι!!!Φιλιά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμέ, ξέρω πολύ καλά τι λέει το παιδί, μιλάω την γλώσσα του: ζητάει πίσω την κουνουπιέρα λέμεεεεεε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλεια είναι!
χαχαχα, γελάω!
Διαγραφήτο μωράκι σου γλύκα πολύ θα ήθελα να το ζούλαγα λιγάκι. Να το καμαρώνεις κορίτσι μου.πολύ ωραία πράγματα μας λες και μας δείχνεις στο μπλογκόσπιτάκι σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά
θα τα λέμε
Ψυχούλι... μια γλύκα είναι με το πολύχρωμο πιτζαμάκι της!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέρα μου γλυκιά, καθότι κατά ελάχιστους μήνες πιο έμπειρη, το μόνο που μπορώ να σου πω είναι: έσο έτοιμη!!! τα καλύτερα έρχονται και μαζί με αυτά έρχεται πολύ, πολύ όμως τρέξιμο!!
Φιλάκια πολλά!
καταλάβαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο παιδί εκφράζεται κι επικοινωνεί!
τέλεια.
πρωινά φιλάκια owl mommy, μους μουτς.
Μ' αρέσει που ταίριαξες και το background με το θέμα του νέου σου post!!! Χαχαχαχα! Καλημέρα :-) Και η δική μου σηκώθηκε εδώ και μία εβδομάδα και μπουσούλησε ταυτόχρονα και από τότε είμαι συνέχεια στο πόδι. Είμαι πολύ χαρούμενη που τη βλέπω να προσπαθεί κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Αφού να φανταστείς, έχω αφήσει 2 posts στη μέση. Το ένα είναι για το ότι σηκωθήκαμε και μπουσουλήσαμε :-) Αλλά δε με αφήνει να το τελειώσω γιατί όλη μέρα είμαι από πίσω της...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μας περιμένει, ε!
ΔιαγραφήΑχ βρε τρελομάνα, τι όμορφες μέρες ζεις...ζηλεύω!! Φιλιά στον Ταρζανάκο σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά εκτός από το ότι γέλασα πολύ με τα κατορθώματα της κοριτσάρας σου... με έφτιαξες γιατί συνήθως σας ακολουθούμε απ' ότι κατάλαβα με διαφορά 1-2 μήνες!!! Σύντομα "ο Μόγλης" σου θα έχει παρέα τον δικό μου σαλταμπίγκο!!χιχι. Φιλιά και καλή μας δύναμη!Callie by Anthomeli
ΑπάντησηΔιαγραφή