Σελίδες

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Από τη Νάξο με αγάπη!

Πήγαμε πέρσι πρώτη φορά στη Νάξο και την αγαπήσαμε! Φεύγοντας, είχαμε ήδη αποφασίσει ότι θα πηγαίναμε και φέτος. Και το περίμενα πώς και πώς!

Πήρα από αρχές Μαΐου να κλείσω δωμάτιο στο πιο φιλόξενο μικρό ξενοδοχείο που έχουμε μείνει ποτέ, το Adriani Hotel! Πεντακάθαρα, όμορφα διακοσμημένα δωμάτια, 5 λεπτά με τα πόδια από το κέντρο της Χώρας και με ένα πρωινό υπέρ-φανταστικό με χειροποίητες πίτες και γλυκά. Η Ειρήνη έφτιαχνε ροδακινόπιτα, τάρτα με κολοκύθι και τυριά, αλμυρά κέϊκ, κις λορέν νοστιμότατη και πολλά άλλα που εμείς τρώγαμε κάθε μέρα για να πάρουμε δυνάμεις πριν πάμε στην παραλία. Αυτό όμως που έχει μεγαλύτερη αξία είναι πάντα οι άνθρωποι, έτσι δεν είναι; Και εμείς νιώθουμε πια φίλοι με αυτό το ζευγάρι που με τη γλυκιά φιλοξενία τους μας έκαναν να αισθανθούμε σαν να μένουμε στο σπίτι τους!

Οι διακοπές για μας είναι παραλία και βόλτες! Και η αγαπημένη μας παραλία στη Νάξο είναι ο Άγιος Προκόπιος. Καθαρά, κρυστάλλινα, παγωμένα νερά και η καλύτερη αμμουδιά.. άμμος που είναι σαν τριμμένο βότσαλο, που φυσάει και δεν κολλάει πάνω σου. Ήθελα να βγάλω φωτογραφίες αυτό που έβλεπα ακριβώς μόλις παρκάραμε το αυτοκίνητο και πηγαίναμε προς την "ξαπλώστρα μας". Γιατί είχαμε τη θέση μας κάθε μέρα φυλαγμένη από το Μανώλη που τον γνωρίζαμε από πέρισυ και μας φρόντιζε κι εκείνος φέρνοντας μας τα φραπεδάκια μας μόλις μας έβλεπε!


Τη μία μέρα που πήραμε τη φωτογραφική μας στη θάλασσα (την DSLR εννοώ) ξάπλωσα στην άμμο να βγάλω και μία κοντινή κοντινή να έχω να τη βλέπω αργότερα και να νιώθω πως είμαι εκεί. Αν τυχαία ήσασταν στην ίδια παραλία και είδατε μια τρελή ξαπλωμένη να σέρνεται στην άμμο και να φωνάζει στον άντρα και το παιδί της να μην περπατήσουν μπροστά της.. εγώ ήμουν :-) Μετά από λίγο ήθελα να κάνω την Αθηνά να έρθει ακριβώς μπροστά μου να βγάλω κοντινή φωτογραφία τα πατουσάκια της στην άμμο. Δεν συνεργάστηκε.. αμ, τι; Μη τα θες όλα μάνα blogger!


Στην παραλία λοιπόν κάναμε το μπανάκι μας αλλά παίξαμε και αρκετά! Πήραμε κι ένα καημένο φουσκωτό δράκο που του δώσαμε το πρωτότυπο όνομα "Πρασινούλης". Τον οποίο βέβαια την πρώτη μέρα ούτε που ήθελε το νήπιο να τον βάλει μέσα στη θάλασσα.. τις επόμενες όπως φαντάζεστε τον ήθελε όπως και δήποτε παρέα! Δεν έλειψαν και τα donuts από τον γνωστό Θόδωρο που έκανε περαντζάδα όλη μέρα. Η μεγάλη διαφορά ήταν ότι πέρισυ η μικρή είχε φάει 2 μπουκιές όλες κι όλες και φέτος δεν μας έδινε ούτε μια μπουκιά! Φτιάξαμε και μια σειρά από απλά πυργάκια στην άμμο. Βάλαμε γύρω γύρω κλαδάκια για δέντρα και στην κορυφή κάθε πύργου μία μπουγελόφατσα με την Πέππα και τους φίλους της. Γιατί είχαμε και την Πέππα μαζί μας στην παραλία! Το φοβερό είναι πως όποιος περνούσε μπροστά από τα πυργάκια ενθουσιαζόταν! Οι Έλληνες ειδικά σταματούσαν όλοι και κοίταζαν! Και ψιθύριζαν τα πιτσιρίκια "Η Πέππα είναι μαμά! Κοίτα, κοίτα!" Και μας ρωτούσαν από πού πήραμε τις καινούριες "Πέππες"!


Τα απογεύματα κάναμε τις βόλτες μας στη Χώρα, στο Κάστρο και στο λιμάνι. Πόσο μου αρέσει στις Κυκλάδες.. αυτά τα στενά σοκάκια, τα ασβεστωμένα πεζούλια, οι καμάρες! Όλα, όλα μου αρέσουν.. οι πέτρινοι τοίχοι, οι λουλουδάτες γλάστρες, τα μαγαζάκια μέσα στις στοές. Κάθε φορά που είμαι σε κάποια Χώρα δεν προλαβαίνω να φωτογραφίζω όμορφες γωνιές. 


Μικρές γραφικές εκκλησίες που δεν λειτουργούν κανονικά και πράσινοι φουντωτοί βασιλικοί που διακοσμούν τις εισόδους των σπιτιών. Σας έχω πει ότι μου αρέσουν πολύ και όλων των ειδών οι πόρτες, ε; Στα νησιά ευχαριστιέμαι όμορφες πόρτες λοιπόν!


Κάποιες μέρες η βόλτα μας κατέληγε...πού αλλού; Στο πολυσύχναστο Waffle House! Αν και φέτος δεν πήρα καμία φορά βάφλα, ικανοποίησα την επιθυμία μου για γλυκό με ωραιότατους συνδυασμούς γεύσεων παγωτού! Και η Αθηνά έτρωγε βαφλάκια χωρίς παγωτό.. γιατί μάλλον έχουμε το μόνο παιδί που δεν του αρέσει το παγωτό επειδή είναι παγωμένο! 


Ένα από τα απογεύματα πήγαμε στο ορεινό χωριό Φιλώτι. Είχαμε πάει και πέρισυ αλλά δεν το είχαμε περπατήσει αρκετά οπότε επαναλάβαμε την επίσκεψη. Είναι πολύ ωραία για βόλτα. Κάτσαμε και στο καφενείο κάτω από τον μεγάλο πλάτανο της πλατείας και ήπιαμε σπιτική βυσσινάδα. Μόλις την αραίωσα με νεράκι και ήπια την πρώτη γουλιά θυμήθηκα τη διαφορά της χειροποίητης με την αγοραστή βυσσινάδα! Τώρα θέλω να βρω και συνταγή!


Επειδή ήμασταν οι 3 μας δεν είχαμε κανέναν να μας βγάλει φωτογραφία κι έτσι βγάζαμε κάποιες βάζοντας το timer στη φωτογραφική ή προσπαθώντας να τη γυρίσουμε ανάποδα και να βγάλουμε τις μούρες μας που ξεχείλιζαν δεξιά και αριστερά :-) Η αλήθεια είναι ότι βγάλαμε αρκετές αποτυχημένες αλλά ευτυχώς και λίγες καλές. Εδώ, σας βάζω μια αστεία! Ο Νίκος ούτε που πρόλαβε να στηθεί :-) Μα, δεν έχει πλάκα;


Και κάπως έτσι περάσαμε τις μέρες μας στην όμορφη Νάξο. Μακάρι λέμε πάντα να καθόμασταν και περισσότερο. Αλλά η αλήθεια είναι πως και όσο κάτσαμε καλά ήταν. Το εκτιμάμε και αυτό. Να είμαστε καλά να ξαναπάμε να λέμε καλύτερα. Ελπίζω να βρίσκω τους περισσότερους από εσάς σε διακοπές ή σε ετοιμασίες. Ακόμα και αν δεν καταφέρετε κάποιοι να πάτε διακοπές με την κλασική έννοια, φέρτε το νησί στο μπαλκόνι σας που λένε. Κάνετε ότι σας ευχαριστεί και σας γεμίζει και ας είναι και μια βόλτα για παγωτό στο κέντρο της πόλης σας. Με το παγωτό όλα δείχνουν καλύτερα.. τουλάχιστον εγώ έτσι πιστεύω :-)

post signature

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Εδώ είμαι!

Καλημέρα αγαπημένα μου φιλαράκια!
Πρώτη φορά άφησα τόσο καιρό και δεν έχω γράψει τίποτα στο blog! Όπως φαντάζεστε.. έλειπα διακοπές! Επέστρεψα χθες βράδυ από την όμορφη Νάξο!

 
Οι εικόνες που βλέπω τώρα μπροστά μου είναι οι εξής: τα άπλυτα είναι μέχρι το ταβάνι (που λέει ο λόγος, δεν μένω και στο σπίτι των 7 νάνων), οι βαλίτσες πεταμένες στη μέση του καθιστικού, το ψυγείο άδειο, το σπίτι ζεστό και σκονισμένο! Άνοιξα λοιπόν τα παράθυρα, έβαλα το πρώτο πλυντήριο (θα ακολουθήσουν "πάμπολα") και πάω να συγυρίσω τα ασυγύριστα που λένε! Θα αδειάσω και την κάρτα της φωτογραφικής, θα διαλέξω τις καλύτερες και θα σας γράψω πώς περάσαμε! 

Και να πάω και σούπερ μάρκετ να πάρω σαλάτες και φρούτα γιατί μετά από τόσες μέρες στο νησί και αφού έφαγα αμέτρητες μερίδες Ναξιώτικες τηγανιτές πατάτες, τοπικά τυριά, χειροποίητες πίτες και τόοοοσα άλλα, τα έβαλα και τα έξτρα κιλάκια (καλά.. κανονικά κιλά είναι)! Οπότε, συμμάζεμα και στο φαγητό αυτές τις μέρες :-)
Κάνω τις δουλίτσες μου και επιστρέφω με φωτογραφικό ρεπορτάζ! 


post signature

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

Σαββατοκύριακο στην πόλη και λίγο παραέξω :-)

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε δεν καταφέραμε να φύγουμε, οπότε έπρεπε να γεμίσουμε τον χρόνο μας με βόλτες στην πόλη.. άντε και λίγο παραέξω! Ευτυχώς δεν έκανε πολλή ζέστη και μπορούσαμε να κινηθούμε άνετα. 

Σάββατο πρωί πήγαμε για καφεδάκι σε φίλους μας που ετοίμαζαν βαλίτσες για διακοπές και τους βοηθήσαμε να αφήσουν το σπίτι τους πίσω ένα μικρό μπάχαλο.. Αν επιθυμείτε το ίδιο αποτέλεσμα, παρακαλώ μήνυμα στο inbox, που λένε και στο facebook :-) Τα παιδιά έπαιξαν πάρα πολύ ωραία και η Αθηνά είχε και την πρώτη επαφή της με τα παιδικά τακούνια της Disney.. εγώ πρώτη φορά τα έβλεπα αλλά απ'ότι φαίνεται είναι πολύ γνωστά στα νήπια. Είναι κάτι πλαστικά παιδικά τακουνάκια (όχι ψηλά) που έχουν πάνω πετράδια και γκλίτερ και φιόγους.. καταλαβαίνετε, δεν τα έβγαλε όσο ήμασταν εκεί. 

Σάββατο απόγευμα πήραμε το τραίνο και πήγαμε Αθήνα για βόλτα. Ανεβήκαμε στην ταράτσα του ξενοδοχείου A is for Athens όπου λειτουργεί καφέ με την καλύτερη θέα στην Ακρόπολη. Δεν σταματήσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες, όπως και όλος ο κόσμος δίπλα μας, ήταν πολύ ωραία. Ήπιαμε ένα milkshake φράουλα και κατεβήκαμε με το ασανσέρ 6 ορόφους. Μέσα στο ασανσέρ η Αθηνά έλεγε στον κόσμο "δεν χωράμε όλοι εδώ μέσα" και πατούσε (καταλάθος) όσους ήταν γύρω της. Ευτυχώς κάποιοι χαμογελούσαν (μπορεί και από ευγένεια) γιατί νόμιζα πως μόνο εγώ το έβρισκα τόσο αστείο, χεχε :-)


Κυριακή πρωί, ετοιμαζόμασταν για μπανάκι αλλά δεν είχαμε καταλήξει πού θα πηγαίναμε. Ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε προς Κόρινθο και όπου ήταν καλά, θα κατεβαίναμε. Φτάσαμε μέχρι την Αλμυρή και πήγαμε στην παραλία να δούμε πώς ήταν. Και είχε τόοοσο κόσμο βρε παιδιά, γινόταν κακός χαμός. Ξαπλώστρες και τραπεζάκια από τις καφετέριες μέχρι κάτω κάτω στη θάλασσα. Ήταν τόσο κολλημένοι ο ένας με τον άλλο που απορώ πως μπορούσαν να ευχαριστηθούν το μπάνιο τους. Μην νομίζετε ότι είμαι καμιά περίεργη, δεν έψαχνα καμιά ερημική παραλία, δεν έχω πρόβλημα με τον κόσμο αλλά να είναι ανθρώπινα βρε παιδί μου.. δεν μπορώ να έχω μόλις 5 εκατοστά χώρο από τον διπλανό μου. Τέλοσπάντων, φύγαμε. Και πήγαμε λίγο παρακάτω σε μια παραλίτσα κοντά στο Κατακάλι Κορινθίας. Δεν ήταν οργανωμένη παραλία αλλά είχε σκιά από δεντράκια οπότε στρὠσαμε τις πετσέτες και κάναμε τη βουτιά μας. Πρέπει τελικά καμιά φορά να πας λίγο παρακάτω από το προφανές και το πιο πιθανό είναι να είναι καλύτερα!


Είχε και μια ταβέρνα ακριβώς πάνω στην παραλία και είχαμε και εύκολο το μεσημεριανό μας. Κάτσαμε, παραγγείλαμε όλα τα κλασικά του καλοκαιρινού γεύματος (χωριάτικη, πατάτες, κολοκυθοκεφτέδες κτλ) και ήμασταν χαρούμενοι :-) Μπανάκι και ταβερνάκι, τι άλλο θέλει κανείς; Και το νήπιο (έτσι αποκαλώ την Αθηνά τελευταία) να παίζει με τα μανταλάκια και το χάρτινο τραπεζομάντηλο. Και να κάθεται χωρίς καθισματάκι στην καρέκλα κανονικά και να τρώει μόνη της (μα, πότε μεγάλωσε;!)
Φεύγοντας από το Κατακάλι περάσαμε από τη μικρή πλατεία του χωριού και είδαμε και μια γαλάζια εκκλησία με τιρκουάζ λεπτομέρειες! Τι να πεις.. δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο!


Κυριακή απόγευμα πήγαμε σινεμά να δούμε την Τίνκερμπελ και τους Πειρατές. Η αίθουσα είχε το πολύ 10 άτομα! Ιδιωτική προβολή δηλαδή! Το νήπιο πήρε αγκαλιά τα ποπ κορν και δεν κουνήθηκε από τη θέση της, ούτε γκρίνιαξε, ούτε βαρέθηκε. Η ταινία ήταν όμορφη, με υπέροχα χρώματα και κατάλληλη για την ηλικία της, παρ'ότι την απόλαυσα κι εγώ που την περνάω σχεδόν 30 χρόνια :-)


Στην επιστροφή για το σπίτι δεν παραλείψαμε να προμηθευτούμε το καλύτερο επιδόρπιο του καλοκαιριού, μετά το παγωτό βεβαίως. Έτοιμο παγωμένο καρπούζι με εγγύηση! Το οποίο τσακίσαμε ενώ βλέπαμε τον τελικό του μουντιάλ το βράδυ! 
Και κάπως έτσι τα περάσαμε το Σαββατοκύριακο. Δευτέρα σήμερα και θέλω να αρχίζω να ετοιμάζομαι για το Σάββατο που αναχωρούμε για τη βδομάδα των διακοπών μας. Να κάνω αυτές τις δουλειές που σου φαίνονται ευχάριστες όταν τις κάνεις πριν να φύγεις.. πλυντήρια, σιδέρωμα σε αυτά που οπωσδήποτε θέλω να πάρω μαζί, λίστες με πράγματα που δεν θέλω να ξεχάσω και τόσα άλλα.


Αποφάσισα φέτος μετά από πολύ καιρό να αγοράσω και βιβλίο για τις διακοπές. Και θέλω να καταφέρω να το διαβάσω κιόλας. Αν έχετε να μου προτείνετε και κάποιο, πολύ θα χαιρόμουν! Σας αφήνω, πάω να βάλω στο πλυντήριο τις πετσέτες θαλάσσης να τις πάρουμε μαζί καθαρές και μυρωδάτες πριν τις εκθέσουμε στην αλμύρα του Αιγαίου.


post signature

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια...

Κάτι τέτοιο δεν λένε οι Αμερικάνοι; When life gives you lemons, make lemonade! Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια (πίκρες δηλαδή), κάνε λεμονάδα! Με λίγα λόγια, αντιμετώπισε μια αναποδιά, μια πίκρα, μια ατυχία, μια γκρίνια, μια γρουσούζικη περίοδο.. με πονηρό χαμόγελο! Φτιάξε ένα γλυκό για αρχή να γλυκαθείς και όλα θα φτιάξουν σιγά σιγά! Στο χέρι μας είναι να γυρίσουμε την πλάτη στον ανάδρομο Ερμή και να μην μουτρώνουμε άλλο. Μία λύση μπορούμε να βρούμε, πάντα μπορούμε κι ας είναι και μικρούλα..μια σταλίτσα, ίσα ίσα να μας βγάλει στην επιφάνεια ξανά!


Πάμε να φτιάξουμε λοιπόν μια τάρτα λεμόνι!

Για αυτή τη συνταγή χρειάζεστε μια ταρτιέρα με διάμετρο 23 εκ. και την αγαπημένη σας μουσική! Διαλέξτε κάτι χαρούμενο, αισιόδοξο κι ας μην είναι τραγουδιστό. Ή ας είναι απλά το lemon tree που είναι και θεματικό :-) Κάτι που θα σας φτιάξει το κέφι. Εξάλλου, όταν μαγειρεύουμε γλυκό το ξέρετε πως επιβάλλεται να έχουμε καλή ενέργεια; Πώς αλλιώς θα βγει γλυκό το αποτέλεσμα;


Για τη ζύμη πρώτα να σας πω. Αγόρασα έτοιμη (ναι..ναι..έτοιμη). Οπότε, δεν έχω συνταγή για τη βάση να σας δώσω :-( Θα σας πω όμως πως να ετοιμάσετε αν τελικά την αγοράσετε. Αν πάρετε ζύμη ψυγείου ή κατεψυγμένη να την αφήσετε να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου (όπως λένε οι οδηγίες) για να μην σπάσει καθόλου όταν θα την απλώνετε στην ταρτιέρα. Για τάρτες προτιμώ ζύμη κουρού. 
  • Προθερμαίνετε το φούρνο σας στους 190 βαθμούς.
  • Στρώνετε τη ζύμη στην ταρτιέρα σας, πατάτε καλά τον πάτο και τα τοιχώματα γύρω γύρω. Ότι περισσέψει μπορείτε να το κόψετε με ένα μαχαιράκι και μετά να γυρίσετε τις άκρες, έτσι για χαριτωμενιά :-)
  • Τρυπήστε τον πάτο με ένα πιρούνι και στρώστε αντικολλητικό χαρτί. Βάλτε βάρος: φασόλια, ρύζι, φακές, ότι έχετε, για να μην φουσκώσει στη μέση και πώς θα φτιάξετε μετά τάρτα!
  • Ψήστε μέχρι να δείτε τις άκρες να ροδίσουν λίγο, για περίπου 15 λεπτά. Στη συνέχεια, αφαιρέστε τα βάρη και το χαρτί και τελειώστε το ψήσιμο, περίπου 10 λεπτά ακόμα. Βγάλτε από το φούρνο και αφήστε να κρυώσει τελείως.


Για τη γέμιση, τη λεμονόκρεμα (η καλύτερη μετάφραση που έχω για lemon curd), θα χρειαστείτε:

6 μεγάλους κρόκους αυγών 
1 κουταλιά της σούπας ξύσμα λεμονιού 
1/2 φλιτζάνι χυμό λεμονιού (περίπου 2-3 λεμόνια) 
3/4 φλιτζανιού ζάχαρη 
Πρέζα αλάτι 
1/2 φλιτζάνι κρύο βούτυρο, κομμένο σε μικρά κομμάτια 

Σε μια κατσαρόλα βάζουμε τους κρόκους, το ξύσμα, το χυμό, τη ζάχαρη και το αλάτι. Αφήνετε να σιγοβράσει σε μέτρια φωτιά, ανακατεύοντας συνεχώς. Μαγειρέψτε μέχρι να πήξει αρκετά, αυτό θα διαρκέσει περίπου 8-10 λεπτά. Μόλις το μείγμα σας είναι αρκετά παχύρευστο, το βγάζετε από τη φωτιά και το βάζετε σε ένα μπωλ περνώντας το πρώτα από λεπτή σίτα. Ρίχνετε τα κομμάτια βούτυρο και ανακατεύετε για να ομογενοποιηθεί το μείγμα. Καλύτερα είναι να ρίχνετε ένα ένα κομμάτι βούτυρο για να λιώνει σωστά, αν τα ρίξετε όλα μαζί το μείγμα θα κρυώσει και μπορεί κάποια κομμάτια να μην λιώσουν. Σκεπάζετε με διάφανη μεμβράνη, ακριβώς πάνω στην κρέμα (να ακουμπάει δηλαδή) και βάζετε στο ψυγείο για τουλάχιστον μία ώρα. (παραπάνω είναι προτιμότερο)


Για τις καραμελωμένες φέτες λεμονιού για την επιφάνεια της τάρτας μας (εδώ είμαστε) θέλουμε:
2 λεμόνια
1 φλιτζάνι ζάχαρη 
1 φλιτζάνι νερό 

Αυτό το βήμα, μπορείτε να το κάνετε και μία μέρα πριν ή να είναι το πρώτο που θα κάνετε για αυτή τη συνταγή καθώς παίρνει λίγη παραπάνω ώρα να κρυώσουν οι φέτες λεμονιού.  

Μπορείτε να καραμελώσετε όποια εσπεριδοειδή σας αρέσουν: λεμόνια, πορτοκάλια ή γκρέιπφρουτ. Μερικά ροζ γκρέιπφρουτ και λάιμ θα φαίνονται ιδιαίτερα όμορφα στρωμένα πάνω στην τάρτα!

Ανακατεύετε μαζί τη ζάχαρη και το νερό σε μια κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά, μέχρι το νερό να βράσει και η ζάχαρη να διαλυθεί. Χαμηλώστε την ένταση και προσθέστε τις φέτες λεμονιού. Καλύψτε με ένα κομμάτι λαδόκολλα αν θέλετε (αυτό κρατά τα λεμόνια βυθισμένα). Σιγοβράστε μέχρι να γίνουν διάφανα τα λεμόνια, περίπου 30 λεπτά. Αφαιρέστε το κατσαρολάκι από τη φωτιά για να κρυώσει αλλά κρατήστε τα λεμόνια μέσα στο σιρόπι. Όταν κρυώσουν, αφαιρέστε ται και αφήστε τα να στεγνώσουν πάνω σε μια σχάρα. 


Όταν έχουν κρυώσει όοολα, μπορείτε να φτιάξετε την τάρτα σας! Αδειάστε τη λεμονόκρεμα/lemon curd μέσα στην ταρτιέρα όπου περιμένει καρτερικά η ψημένη βάση σας και στρώστε τις καραμελωμένες φέτες λεμονιού όπως σας αρέσει! Αφήστε την τάρτα σας να κάτσει λίγο και... κόψτε το πρώτο κομμάτι για να γλυκαθείτε!


Και όπως είπαμε! Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια... φτιάξε τάρτα λεμόνι ;-) 

post signature

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

Mama colada - last show της σεζόν!

Αν δεν κάνω λάθος (θα με φάει η Δήμητρα) έχουμε κάνει μέχρι τώρα 6 εκπομπές στον ifeelkid!

Θυμάμαι την πρώτη φορά που κάτσαμε μπροστά από τα μικρόφωνα και μου έκανε ο αγαπημένος μας ηχολήπτης νόημα να μιλήσω.. έτρεμαν τα πόδια μου! Είχα αυτό το τρέμουλο (ευτυχώς μόνο στα πόδια) που προσπαθείς να εξαλείψεις για να μην το βλέπεις ούτε εσύ ο ίδιος! Η φωνή ευτυχώς κελαριστή :-) Όλα τα κορίτσια είχαμε άγχος την πρώτη φορά.. φανταστείτε είχαμε πάει χωρίς σημειώσεις, χωρίς τετραδιάκια/μπλοκάκια, χωρίς θέμα καθόλου! Είχαμε πει ότι απλά θα είναι μια πρώτη γνωριμία να δούμε κι εμείς πώς θα τα πάμε! Και το αποτέλεσμα τελικά άρεσε κι εμείς χαρήκαμε τόοοοσο πολύ με τις καλές ακροαματικότητες και τα καλά λόγια που συνεχίσαμε με τρελή όρεξη!

Κάθε φορά που πάμε στο στούντιο έχουμε έναν ενθουσιασμό σαν μικρά παιδιά! Εξάλλου, βρισκόμαστε και σε παιδικό ραδιοφωνικό περιβάλλον :-) Οι εκπομπές κύλησαν ως εξής: κάθε βδομάδα ανταλλάσαμε (σχεδόν) αμέτρητα e-mails για να διαλέξουμε θεματολογία, τραγούδια κτλ. Καταλήγαμε και κάναμε έρευνα! Χωρίζαμε κατηγορίες, λέγαμε πού θέλουμε να εστιάσουμε, κάναμε τις σημειώσεις μας και σιγά σιγά ξεπεράσαμε το δημιουργικό άγχος μας. Και μετά από κάθε εκπομπή νιώθαμε ακόμα πιο καλά! Και όταν ανέβαινε το αρχείο και ξανακούγαμε με αναλυτικό αυτί αυτή τη φορά την κάθε εκπομπή, μου φαινόταν όλο και καλύτερη η εκπομπή! 

Τι κι αν κακαρίζαμε καμιά φορά και οι τέσσερις; Τι κι αν σαστίζαμε και απλά κοιταζόμασταν και μιλούσε ευτυχώς η Κάλη και το έσωνε; Τι κι αν με ρωτούσε η Σοφία στον αέρα πότε ήταν ο Νίξον πρόεδρος της Αμερικής, και αν ήταν το 1972 κι εγώ δεν ήξερα τι να απαντήσω; Τι κι αν μια φορά η Δήμητρα γελούσε τόσο πολύ που χτυπούσε το χέρι της στο τραπέζι, τα μικρόφωνα χοροπηδούσαν και ο ηχολήπτης Steven το έσωσε με λίγη μουσική παραπάνω; Τι κι αν κάποια shocking ανέκδοτα μου λογοκρίθηκαν από την παρέα; Και ο ωραίος χαμός στο chat; Να θέλουν να μαζέψουν υπογραφές για να γίνουμε δίωρη εκπομπή! Όλα αυτά και πολλά ακόμα με κάνουν να χαμογελώ πλατιά πλατιά σαν μικρό παιδί.. είπαμε i feel kid κι εγώ μερικές φορές!


Και φτάνουμε στη σημερινή τελευταία μας εκπομπή για τη σεζόν λοιπόν! 

Οι mama colada σαλπάρουν απόψε! Παρ'ότι νιώθω λίγο περίεργα, μια μικρή μελαγχολία που δεν θα ξανακάνουμε για αρκετό καιρό εκπομπή, το κυριότερο που αισθάνομαι είναι πως είμαι τυχερή που το έκανα και αυτό! Και που το έκανα με τις φίλες μου, ναι τις καινούριες φίλες μου, τις τρελο-bloggers! Και τις ευχαριστώ γι' αυτό... γιατί γίναμε η καλύτερη ομαδούλα, γιατί δεθήκαμε πιο πολύ, γιατί αντιμετωπίσαμε μαζί μικρές αναποδιές, γιατί αγαπηθήκαμε ένα τσικ παραπάνω :-)
Σοφία, Κάλη, Δήμητρα είστε οι mama colada μου! 

Όσο για το Σεπτέμβριο.. οι mama colada θα επιστρέψουν ανανεωμένες, με καινούριες προτάσεις για εκπομπή (-ες) , με όρεξη για εργασία και χαρά, με fun διαγωνισμούς, με μπαταρίες full γεμάτες για τη νέα σεζόν! 

Μην μας χάσετε λοιπόν απόψε! Οι mama colada θα σας αποχαιρετήσουν από τη συχνότητα του ifeelkid στις 22:00!    

post signature