Σελίδες

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Μοίρασμα ευθυνών.

Μερικές φορές σκέφτομαι πως η μητρότητα μου έπεσε βαριά. Όχι για το παιδάκι και το μεγάλωμα του, όχι για το μαγείρεμα και τα παιδικά παιχνίδια..όλα αυτά φυσιολογικά και ωραία είναι. Είναι η ευθύνη που έχω αναλάβει και μερικές φορές μου φαίνεται τόσο μεγάλη που δεν ξέρω πώς να τη διαχειριστώ.



Αισθάνομαι μερικές φορές πως πρέπει να τα σκέφτομαι όλα εγώ. Ναι, είπα στο μπαμπά να φτιάξει την τσάντα της μικρής πριν φύγουμε αλλά κοίταξε αν έχει μέσα μια αλλαξιά ρούχα; Εκεί που θα πάμε θα ιδρώσει σίγουρα με το παιχνίδι. Της ανανέωσε άραγε και το νερό στο παγουράκι της; Έχει μέσα στην τσάντα 2-3 επιπλέον κοκαλάκια γιατί αυτά που φοράει μάλλον θα τα βγάλει και θα τα αφήσει κάπου.. Λίγο πριν φύγουμε από το σπίτι και αφού έχω ετοιμαστεί μέσα σε 12μιση λεπτά αισθάνομαι ότι αφού έκανα όλες αυτές τις ερωτήσεις και φωναχτά πρέπει να κοιτάξω η ίδια να δω ότι όλα είναι στη θέση τους..
Γενικά αισθάνομαι ότι πρέπει εγώ να τα σκέφτομαι όλα. Για παράδειγμα: εκεί που θα πάμε θα έχει φαγητό ή να πάρω κάτι μαζί μου; Να πάρω μαζί κι ένα μακρυμάνικο; Πόσες ώρες θα κάτσουμε και τι ώρα θα κοιμηθεί; Αυτά τα μικρά καθημερινά μου έχουν γίνει συνήθεια και δεν με πειράζει καθόλου. Αυτό που με πειράζει είναι ότι υπάρχουν φορές που ξεχνιέμαι και αν δεν τα σκεφτώ εγώ, δεν θα τα σκεφτεί κανείς άλλος. Και άντε, δεν θέλω να φέρνω και την καταστροφή, αν ξεχάσουμε το νερό της θα πάρουμε μπουκαλάκι από έξω και θα βάλουμε και ένα καλαμάκι.. εννοείται ότι έχει συμβεί αυτό. Αλλά θα αισθανθώ ότι έπρεπε να το είχα σκεφτεί εγώ..και ας έτρεχα για άλλη μια φορά να τα προλάβω όλα 5 λεπτά πριν φύγουμε. Πάλι σε μένα πέφτει η ευθύνη. 
Και μετά από αυτά τα μικρά είναι και τα πιο μεγάλα.. Όσο μεγάλη συζήτηση και να κάνουμε η επιλογή του παιδικού σταθμού πάνω μου πέφτει και αυτή. Ναι, συμφωνήσαμε και οι δύο γονείς, ενημερωθήκαμε, κάναμε κοινή επίσκεψη στο χώρο. Αλλά να..πάλι αισθάνομαι ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης εγώ το έχω. Και μάλλον το ίδιο θα γίνει και αργότερα στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στο μπαλέτο. 
Αυτές τις μέρες σκέφτομαι πού αλλού μπορούμε να πάμε ένα 5ήμερο το καλοκαίρι εκτός από το εξοχικό μας. Και τα σκέφτομαι πάλι όλα. Πού βολεύει, πώς θα πάμε, τι θα κάνει εκεί το παιδί, θα ευχαριστηθεί ή θα βαρεθεί, θα έχουμε τις ανέσεις μας; 
Στο τέλος της ημέρας θα σκεφτώ τι κάναμε και πώς περάσαμε. Αν ήμουν εκνευρισμένη και αν κακώς μου ξέφυγε και το έδειξα στο παιδί. Θα έχω τύψεις για αυτό. Θα σκεφτώ τι πρέπει να μαγειρέψω την επόμενη μέρα (μην τρώει και κρέας 4 μέρες συνεχόμενα) και τι μπορούμε να κάνουμε για να γεμίσουμε το χρόνο μας. Αλλά πιο πολύ είναι αυτό το αίσθημα ευθύνης που δεν μπορώ να το περιγράψω ακριβώς.. Είναι αυτό που με ξυπνάει στις 5 το πρωί και σκέφτομαι αν κάνει ψύχρα και πρέπει να πάω να την σκεπάσω. Είναι όταν έχει πυρετό που ενώ νυστάζω αποκοιμιέμαι και στα 3 λεπτά ξυπνάω και πάω πάλι να δω αν είναι ζεστή. Είναι ότι σκέφτομαι πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου αν είναι εντάξει.. Μάλλον αυτό το μοίρασμα ευθυνών που έχω βάλει στον τίτλο δεν υπάρχει, έτσι δεν είναι; 

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Μικρές ετοιμασίες..

Σε 2 βδομάδες το κουκουβαγιόπουλο μου έχει γενέθλια, γίνεται 2 χρονών! Το περσινό Sunshine Party που είχαμε κάνει ήταν πολύ ωραίο και είχαμε ευχαριστηθεί όλοι, μικροί και μεγάλοι. Φέτος όμως, επειδή κάτι άλλαξε στη ζωή μας τελευταία δεν θα κάνουμε πάρτυ. Αποφασίσαμε να γιορτάσουμε τα γενέθλια της Αθηνάς στο μπαλκόνι μας οικογενειακά. Και εδώ ξεκινάνε οι σκέψεις και ο μονόλογος της μαμάς Βέρας..
Σκέφτηκα στην αρχή να μην κάνω τίποτα, μόνο να παραγγείλω την τούρτα της και να φτιάξω κάτι να φάμε. Μετά, το ξανασκέφτηκα βέβαια! Εεεμ..τι εννοώ τίποτα; Δεν θα έχουμε τίποτα διακοσμητικό; Δεν θα υπάρχει τίποτα που να θυμίζει ότι υπάρχει ακόμα χαρά στο σπίτι μας, στη ζωή μας; Εντάξει, δεν θα κάναμε πάρτυ έτσι κι αλλιώς αλλά και αυτό το κλειστό που θα κάνουμε να μην είναι όμορφο; Μην είναι και σαν συγκέντρωση ενηλίκων που απλά θα βγάλουμε μια χαριτωμένη τούρτα στο τέλος και αυτό ήταν. Ναι, θα είμαστε μόνο η οικογένεια 10 άτομα αλλά τι σημασία έχει; Μπορεί το παιδί μου να μην καταλαβαίνει ακόμα από διακοσμητικά και κατασκευές αλλά εγώ καταλαβαίνω και θέλω αυτή η μικρή γιορτούλα για τα γενέθλια της κόρης μου να είναι όμορφη!
Αποφάσισα λοιπόν να φτιάξω κάποια πράγματα για να στολιστεί λίγο το ανανεωμένο μπαλκόνι μας. Α! Δεν σας είπα το θέμα! Δεν είναι και μεγάλη έκπληξη.. είναι η αγαπημένη της Αθηνάς...η Minnie Mouse! Έχω κάνει λοιπόν που λέτε μεγάλη έρευνα σε blogs με πάρτυ και κατασκευές και έχω βρει 2-3 πραγματάκια που είναι εύκολα και όμορφα! Πήγα σήμερα και πήρα και πιατάκια, ποτηράκια και λίγα υλικά. Και θα σας τα δείξω όλα, ότι φτιάξω! Ότι κάνω βέβαια θα είναι σε μικρή κλίμακα και όχι σαν να έκανα μεγάλο πάρτυ στο μπαλκόνι αλλά δεν με πειράζει καθόλου, με ευχαριστεί και ας είναι κάτι μικρό!
Θα χρειαστώ όμως λίιιγη βοήθεια! Έχω κατασταλάξει σε κάποιες τούρτες που βρήκα στο internet και δεν ξέρω ποια να διαλέξω τελικά! Έχω καταλήξει στο χρώμα βέβαια, προτιμώ να είναι η Minnie με τον κόκκινο φιόγκο! Επειδή θα είμαστε λίγα άτομα, η τούρτα θα είναι ένα επίπεδο. Αλλά, τι σας λέω; Ρίξτε μια ματιά!



Εσάς, ποια σας αρέσει;;; Έτσι για να πάρω μια δεύτερη γνώμη!

Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Project: Μπαλκόνι!

Μου αρέσει πάρα πολύ το μπαλκόνι μας! Μα πιο πολύ μου αρέσει που έχω χρίσει το Νίκο κηπουρό του σπιτιού! Και τι μένει για μένα να κάνω; Απλά να διαλέγω φυτά! Εκείνος σκαλίζει, μεταφυτεύει, φτιάχνει το ποτιστικό και καθαρίζει!
Θυμήθηκα και την πρώτη μου ανάρτηση για το μπαλκόνι μας.. ήταν πέρσι το Φεβρουάριο! Είχα βάλει σαν τίτλο "Ανθίζουμε σιγά σιγά" και δεν είχα ιδέα πώς θα εξελισσόταν αργότερα η μικρή συλλογή μας με φυτά!
Ο Νίκος που λέτε κάνει τη σκληρή δουλειά, νομίζω όμως πως του αρέσει και τον ηρεμεί. Και είναι και περήφανος για το αποτέλεσμα!


Το κυκλάμινο μας ανθίζει εδώ και 3 χρόνια και τα παχύφυτα που βλέπετε ήταν κάποτε αυτά τα μίνι γλαστράκια που έχουν τα ανθοπωλεία! Το ένα είναι από το μαιευτήριο και το άλλο από τα περσινά γενέθλια της Αθηνάς! Και έχουν γίνει φουντωτά και 1 μέτρο ύψος!


Πέρσι τέτοια εποχή είχα γράψει πάλι για το μπαλκονάκι μας και τους καρπούς που μας έδωσε.. ντοματάκια! Είχαμε πάρει και ντοματιά που καρποφόρησε 3 φορές παρακαλώ! Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας δείξω με περηφάνεια το πριν και μετά του μπαλκονιού!



Φοβερή διαφορά; Και για το τέλος θα ήθελα να αφιερώσω μια φρεσκότατη φωτογραφία (μόλις 3-4 ωρών) στο Νίκο μου και να του πω το εξής: Νίκο μου! Σε περιμένει δουλειά! Πήρα καινούριους βασιλικούς, μαϊντανό και ντοματιά!

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Η ζωή μας..

Η ζωή μας εκτός από χαρές έχει και λύπες... 
Και επειδή αυτό το blog λειτουργεί και σαν ημερολόγιο, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι.
Πριν λίγες μέρες χάσαμε τη μία γιαγιά της Αθηνάς, τη γιαγιά Ελένη. Η απώλεια είναι πάντα ένα θέμα λυπηρό και δύσκολο. Όμως όσοι με διαβάζετε καιρό, ξέρετε ότι δεν θα μείνω σε αυτό. Θα γράψω αυτά που σκέφτομαι για εκείνη και με κάνουν να χαμογελώ, αυτά που θα θυμάμαι πάντα και αυτά που θα λέω στην κόρη μου για τη γιαγιά της..
Η γιαγιά Ελένη έκανε τις σακούλες από το σούπερ μάρκετ μικρά τριγωνάκια και τις αποθήκευε στην Τουρκαλίτσα, μία κούκλα με φαρδύ φόρεμα που της είχαμε φέρει από την Κωσταντινούπολη. Έφτιαχνε τα καλύτερα τυροπιτάκια που έχω φάει ποτέ! Κριτσανιστά, με φύλλο τυλιγμένα και τηγανιτά, δεν έλειπαν από κανένα πάρτυ μας! Μας έφτιαχνε και λαχανοντολμάδες την Πρωτοχρονιά! Και ένα μεγάλο ταψί καρυδόπιτα όταν είχαμε γιορτή εγώ κι ο Νίκος. Και κουραμπιέδες έξτρα χιονισμένους τα Χριστούγεννα! Για τα τραπέζια της έχουν όλοι να λένε.. φανταστείτε είχε μπλοκάκι που σημείωνε ποιος είχε παρευρεθεί και σε ποιο τραπέζι.. με σκοπό την επόμενη φορά που θα ήταν καλεσμένος να μην ετοιμάσει τις ίδιες συνταγές!
Όταν παραλαμβάναμε πρόσκληση σε γάμο/βάπτιση μιλούσαμε πάντα στο τηλέφωνο για να σχολιάσουμε! Της άρεσε πολύ το τηλέφωνο. Καθόταν στην κουζίνα, έπιανε το τηλέφωνο και φούρνιζε συγχρόνως! Όταν είχα απορία για συνταγή, την καλούσα να μου εξηγήσει και μέσα στη συζήτηση μου έλεγε πάντα "τι το φοβάσαι το αυγολέμονο;" και " η σπιτική μπεσαμέλ δεν είναι τίποτα να την κάνεις!".
Όταν συζητούσαμε για κάτι έξυπνο που έκαναν οι εγγονές έλεγε με ύφος "μικρές είναι, όχι χαζές!". Τις πρώτες μέρες που είχε γεννηθεί η Αθηνά λέγαμε πόσο όμορφο μωρό ήταν..και με στόμφο καταλήγαμε να λέμε: "αντικειμενικά, αντικειμενικά! Όχι επειδή είναι δικό μας παιδί!" Όπως καταλαβαίνετε..και η γιαγιά Ελένη ήταν κουκουβάγια!
Θα την έχουμε στην καρδιά μας και θα τη θυμόμαστε πάντα με αγάπη. Ευχαριστούμε πολύ όλους τους φίλους μας που μας στάθηκαν και μας στηρίζουν.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας δώσω μια πολύτιμη συμβουλή. Μην αμελείτε να κάνετε τις ιατρικές εξετάσεις σας, και εσείς και οι γονείς σας. Αν κάποια στιγμή δεν αισθανθείτε καλά μην το προσπεράσετε..κάντε ένα κόπο και κάντε μια εξέταση, κι ας μην είναι και τίποτα τελικά! Αν είστε γονείς, να φροντίζετε τους εαυτούς σας, την υγεία σας, να είστε γεροί και δυνατοί να σας χαίρονται τα παιδάκια σας για όσο δυνατόν περισσότερο..

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Τι μου έμαθε η μαμά μου!

Μια διαφορετική οπτική για όσα μάθαμε από τις μαμάδες μας:
Η μητέρα μου με έμαθε να εκτιμώ μια καλή ολοκληρωμένη δουλειά. 
"Αν πρόκειται να σκοτώσετε ο ένας τον άλλο, να το κάνετε έξω. Μόλις τελείωσα το καθάρισμα!"
Η μητέρα μου με έμαθε να πιστεύω.
"Προσευχήσου να βγει από το χαλί αυτός ο λεκές!"
Η μητέρα μου με δίδαξε τη λογική.
"Επειδή έτσι είπα, γι 'αυτό!"
Η μητέρα μου με δίδαξε περισσότερη λογική.
"Αν πέσεις από την κούνια και σπάσεις το λαιμό σου, δεν πρόκειται να έρθω σ'εκείνο το μαγαζί μαζί σου."

Η μητέρα μου με έμαθε να σκέφτομαι μπροστά.
"Να είστε πάντα σίγουροι ότι φοράτε καθαρά εσώρουχα σε περίπτωση που βρεθείτε σε ατύχημα."
Η μητέρα μου με δίδαξε την ειρωνεία.
"Συνέχισε να κλαις, και θα σου δώσω εγώ λόγο να κλάψεις περισσότερο!"
Η μητέρα μου με δίδαξε για τον καιρό.
"Το δωμάτιο σου μοιάζει σαν να πέρασε από εδώ ανεμοστρόβιλος!"

Η μητέρα μου με έμαθε για την υποκρισία.
"Σου το είπα μια φορά, είναι σαν να σου το είπα 100 φορές. Μην υπερβάλλουμε!"
Η μητέρα μου με δίδαξε τον κύκλο της ζωής.
"Εγώ σας έφερα σε αυτόν τον κόσμο, και μπορώ να σας πάρω πίσω!"
Η μητέρα μου με έμαθε να αναμένω.
"Απλά περίμενε μέχρι να φτάσω σπίτι!"
Η μητέρα μου με δίδαξε την ιατρική επιστήμη.
"Αν δεν σταματήσετε να αλληθωρίζετε τα μάτια σας, θα μείνουν για πάντα έτσι!"
Η μητέρα μου με δίδαξε τις αρχές της γενετικής.
"Είσαι ακριβώς όπως ο πατέρας σου."

Η μητέρα μου μου έμαθε για τις ρίζες μου.
"Κλείστε την πόρτα πίσω σας. Σε βάρκα γεννηθήκατε;"
Η μητέρα μου με δίδαξε τη σοφία.
"Όταν θα έρθεις στην ηλικία μου, θα καταλάβεις."
Η μητέρα μου με έμαθε πώς να αντιμετωπίζω μια πρόκληση.
"Τι σκεφτόσουν; Απάντησε μου όταν σου μιλάω ... Μη μου αντιμιλάς!"
Η μητέρα μου με δίδαξε την υπομονή.
"Σίγουρα, μπορείτε να το κάνετε αυτό. Μόλις είστε 18 και φύγετε από το σπίτι!"
Η μητέρα μου με δίδαξε τη διπλωματία.
"Δεν θέλω να ακούσω ποιος το άρχισε. Χρειάζονται δύο για ένα καυγά."

Η μητέρα μου με δίδαξε πώς να μοιράζομαι.
"Παίξτε όμορφα με αυτό ή θα το πάρω κι από τους δυο σας."
Η μητέρα μου με δίδαξε πώς να σκέφτομαι το μέλλον.
"Αν δεν περάσεις το τεστ ορθογραφίας, ποτέ δεν θα κάνεις μια καλή δουλειά!"
Η μητέρα μου με δίδαξε πώς να γίνω ενήλικας.
"Αν δεν τρώτε τα λαχανικά σας, δεν θα μεγαλώσετε ποτέ"
Η μητέρα μου με δίδαξε για την δικαιοσύνη.
"Μια μέρα θα έχετε δικά σας παιδιά και ελπίζω να σας κάνουν ότι κάνετε κι εσείς τώρα!"
Αλλά πάνω απ 'όλα, η μητέρα μου με δίδαξε την αγάπη.
"Να ξέρεις πώς ότι κι αν κάνεις, ότι συμβεί, θα είμαι δίπλα σου. Γιατί σ 'αγαπώ."

Χρόνια Πολλά μαμά!

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Αλλαγή σκηνικού!

Καλησπέρα φίλοι μου! Τα καταφέραμε και ήρθαμε τελικά στο εξοχικό μας στην Ερμιόνη! Και πόσα "δεν πειράζει" είπα που τα πίστεψα όλα.. Δεν πειράζει που χάλασε ο καιρός. δεν πειράζει που τώρα που ήρθαμε όλοι οι φίλοι μας φεύγουν, δεν πειράζει που δεν έχω γρήγορο ίντερνετ, δεν με πειράζει τίποτα! Αρκεί που ήρθαμε και θα περπατήσουμε λίγο ξέγνοιαστα, θα βλέπουμε τη θάλασσα από το μπαλκόνι μας και θα αλλάξουμε για λίγο το καθημερινό σκηνικό μας! Χρειάζεται κι αυτό για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας!
Φωτογραφία λοιπόν από το μπαλκόνι μας! Όπως σας είχα υποσχεθεί!


Πήγαμε και βόλτα και θαυμάσαμε τα φροντισμένα μπαλκόνια και τις ολάνθιστες αυλές. Μία είχε συννεφιά, μία είχε ήλιο. 




Στη χθεσινή μας βόλτα στα σοκάκια του χωριού βρήκα μια πανέμορφη γωνιά γεμάτη χρώμα! Λατρεύω τις βουκαμβίλιες και η Αθηνά τρελαίνεται για όλων των ειδών τα λουλούδια! Δεν είχε και κόσμο (όχι ότι με νοιάζει κιόλας), οπότε ήταν ευκαιρία για φωτογραφία! Κρίμα που ήμασταν οι δυο μας και δεν μπορούσαμε να βγάλουμε και μαζί! Αν έρθει το Σαβ/κο ο Νίκος θα ξαναπάμε σίγουρα!



Τώρα που σας γράφω..μπουμπουνίζει! Αλλά είπαμε..δεν πειράζει! Εξάλλου, πήγα το πρωί στη λαϊκή και πήρα φράουλες για να φτιάξω μαρμελάδα! Σας φιλώ!

Σάββατο 4 Μαΐου 2013

Αυτές τις μέρες...

Αυτές τις μέρες μελαγχολήσαμε λίγο.. αυτές τις μέρες σκεφτήκαμε λίγο περισσότερο..τι έχουμε, τι δεν έχουμε, τι μας λείπει, τι θα θέλαμε..
Φέτος το Πάσχα είχαμε κάποιους λόγους και μείναμε στην Αθήνα. Τον βρήκαμε όμως τον τρόπο μας τελικά.. Φτιάξαμε τα κουλουράκια μας και κάναμε τις βόλτες μας. Τσουρέκια δεν κάναμε.. λίγο τα φοβήθηκα, λίγο βαρέθηκα..δεν πειράζει, του χρόνου να με βοηθήσει και η Αθηνά (λέμε τώρα..). 



Βάψαμε και αυγουλάκια. Όχι με μεγάλη επιτυχία ομολογώ.. Ήθελα να τα κάνω πουά και ριγέ..αυτό το pinterest μας έχει καταστρέψει τελικά! Πήρα λοιπόν αυτοκόλλητα στρογγυλά και μακρόστενα για να το πετύχω αυτό. Η βαφή διαπέρασε τα αυτοκόλλητα και έγιναν λίγο..πώς να το πω ευγενικά; Θα το πω "εναλλακτικά"! Χαχαχα! Πάλι δεν πειράζει, του χρόνου και αυτά με διαφορετική τεχνική!
Θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους σας να έχετε την υγεία σας εσείς και τα αγαπημένα σας πρόσωπα! Να μην αγχώνεστε για τα μικρά καθημερινά προβληματάκια και να εκτιμάτε ότι καλό υπάρχει στη ζωή σας. Αυτές τις μέρες σκεφτείτε τα θετικά, σκεφτείτε την αγάπη που υπάρχει στην οικογένεια σας και βάλτε τους λογαριασμούς στην άκρη..εκεί θα είναι και την Τρίτη (θα τους ξαναδούμε τότε).



Καλή Ανάσταση και Χρόνια Πολλά! Να χαίρεστε τις οικογένειες σας, να περάσετε καλά και να ξεκουραστείτε!
Εμείς ελπίζουμε από βδομάδα να πάμε για λίγες μέρες στο εξοχικό μας. Αν όλα πάνε καλά, θα σας καλημερίσω με φωτογραφία μπαλκονάτη και δροσερή, όπως κάνω κάθε φορά που πηγαίνω άλλωστε! Σας φιλώ αγαπημένοι και πάλι Χρόνια Πολλά!