Σελίδες

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Το δεξί μου χέρι..

Ο τίτλος θυμίζει την ταινία "Το αριστερό μου πόδι", ε? Καμμία σχέση με την ταινία η ανάρτησή μας..

Το θέμα μας σήμερα είναι η μητρότητα και το δεξί μου χέρι. Δηλαδή τι έχει κάνει από τότε που γεννήθηκε η μικρή μου. Θα αντιμετωπίσουμε για σήμερα το δεξί μου χέρι σαν να είναι πραγματικός άνθρωπος..(!) όχι όποιος κι όποιος αλλά ο δικός ΜΟΥ άνθρωπος!

Λοιπόν, πάμε πίσω στις πρώτες μέρες στο σπίτι..η μπουμπούκα πεινάει, θηλάζει, γκρινιαρίζει..το δεξί μου χέρι είναι εκεί για να χτυπάει σιγά σιγά την πλάτη της και να χαϊδεύει το μικρό κεφαλάκι της. Έρχεται το βράδυ και δεν κοιμάται η μικρή..το δεξί μου χέρι είναι πάλι εκεί για να την καθησυχάσει και να την νανουρίσει..

Μετά, όταν ήμουν μόνη μου τον πρώτο καιρό και πραγματικά δεν έβρισκα χρόνο να φάω (αλήθεια..οι μανούλες το ξέρουν αυτό) κρατούσα αγκαλιά τη μικρή αν έκλαιγε και το δεξί μου χέρι με πραγματικά ακροβατικά κόλπα κατάφερνε να μου σερβίρει φαγητό και να με ταϊσει βέβαια!

Έτσι λοιπόν περνάει ο καιρός και το δεξί μου χέρι πιάνει τα τηλέφωνα στον αέρα πια, παίρνει τη μορφή mouse στο computer, φουρνίζει μπιφτέκια (!), κρατάει τα πιο βαριά ψώνια από το super market, είναι αυτό που πληρώνει πάντα, διαλέγει ντομάτες..και τι δεν κάνει, σωστός επαγγελματίας υπηρέτης!

Εδώ βέβαια θα ήθελα να μην αδικήσουμε το μικρό του αδερφάκι..το αριστερό μου χέρι που κρατάει όλη αυτή την ώρα την μικρούλα επειδή γκρινιάζει λίγο..δεν αδικώ τη χρησιμότητά του, απλά λόγω στάσιμης στάσης δεν μπορεί να πάρει τα ίδια εύσημα με τον δεξιό πιστό μου φίλο..

Και γιατί όλα αυτά θα μου πείτε..τι μας νοιάζει? Ε, σήμερα το δεξί μου χέρι δεν αισθάνεται πολύ καλά..ένα πιάσιμο να το πω, ένα τράβηγμα..δεν ξέρω, το θέμα είναι ότι πρέπει να ξεκουραστεί λίγο. Να του δώσω ρεπό δηλαδή..ε, και έτσι αναγνώρισα την αξία του. Περαστικά του λοιπόν, υπομονή στον μικρό αδερφό και βοήθεια από έναν πραγματικό άνθρωπο..

Ελπίζω στο μεταξύ να μην μου φέρει κάνα 3ήμερο αδειόχαρτο γιατί χαθήκαμε!

5 σχόλια:

  1. Περαστικούλια! Εμ τόσα και τόσα έχει περάσει το καημένο, κλάταρε πια!
    Εγώ είμαι αριστερόχειρας, αλλά καταλαβαίνω απόλυτα! Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Περαστικά σου! Είναι μεγάλη αλήθεια το πόσα κάνουμε κάθε μέρα που μας φαίνονται αυτονόητα αλλά έρχονται στιγμές που κι αυτά τα μικρά καθημερινά μπορεί να είναι δύσκολα! Εγώ έχω τρία παιδιά και (αν και δεν τα κρατάω, τα "φοράω"), σε καταλαβαίνω απόλυτα! Ξεκουράσου και γρήγορη επάνοδο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευχαριστώ, επανέρχεται σιγά σιγά το καημένο το χέρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χε χε...τι θυμήθηκα τώρα.Μια φίλη μου όταν γεννήθηκε ο γιος της μου έλεγε ότι το δεξί της χέρι έχει γίνει ανεξάρτητο."Κοιμάμαι και το χέρι μου από μόνο του κουνάει την κούνια", μου έλεγε!! Ξέρω πολύ καλά τι εννοείς.Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Περαστικά και καλημέρα...
    Αυτά είναι τα "σταμπαρίσματα" της μαμαδίστικης ζωής.
    Εμένα κάπως έτσι μ' εγκατέλειψε ο δεξιός μου ώμος. Από την μόνιμη αγκαλιά και την ταυτόχρονη εργασία πολλαπλών επιπέδων...

    Τα φαγητοκουτάκια, όμορφα πολύ, αλλά μην ξοδεύψεις πολλά χρήματα σ' αυτά. Μιας και το διάστημα που θα σου χρειαστούν θα είναι από λίγο έως και καθόλου, ειδικά να πας κάποια στιγμή σε παιδικό σταθμό που θα προσφέρει και φαγητό.
    Καλό μήνα και καλή δύναμη σε όλα εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή