Σελίδες

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Γαϊδούρια στην πόλη μας!

Μιλάμε βέβαια για τα γαϊδουράκια με ανθρώπινη φάτσα..τους αγενείς, τους νευρικούς, τους αναίσθητους που κυκλοφορούν ανάμεσα μας..

Να σας πω την εμπειρία μου: όσο ήμουν έγκυος, εκτός από τον τελυταίο μήνα, έκανα κανονικά τις βόλτες μου, τις δουλειές μου, τα ψώνια μου. Αυτό σημαίνει ότι πήγαινα στην τράπεζα, στο super market, στα μαγαζιά. Είχα στην αρχή την εντύπωση ότι ο κόσμος θα έβλεπε την κοιλάρα και θα μου παραχωρούσε τη θέση του στο τραίνο, στην ουρά και γενικά..δυστυχώς αυτό δεν συνέβαινε..και όχι μόνο δεν συνέβαινε αλλά αντιμετώπιζα την εξής κατάσταση: αδιαφορία. Κάνανε σαν να μην με βλέπανε..το οποίο ήταν αδύνατο βέβαια γιατί η κοιλιά μου ήταν τεράααστια..

Τώρα λοιπόν που πέρασε ο καιρός αντιμετωπίζω κάτι άλλο..αλλά ίδιο!

Τον τελευταίο μήνα που το μωράκι μου είναι πιο παιδάκι, μετά το πρωινό μας φαγάκι βγαίνουμε έξω. Βάζω τη μικρή στο μάρσιππο και πάμε παντού (όπου φτάνω με τα πόδια). Πάμε στην αγορά, παίρνουμε φρέσκιες σαλάτες και κρέας, πάμε για καφέ..ε, πάμε και super market και τράπεζα. Στην αγορά, δεν μπορώ να πω, είναι όλοι εξυπηρετικοί, με αναγνωρίζουν και με βοηθούν κιόλας. Στην τράπεζα είναι το κάτι άλλο! Πήγα προχθές να πληρώσω την έκτακτη εισφορά..( δυσάρεστο αλλά έτσι κι αλλιώς ελάχιστες είναι οι ευχάριστες επισκέψεις στην τράπεζα..), παίρνω λοιπόν χαρτάκι για 40 νούμερα μετά! Λέω, ας πάω στο ταχυδρομείο και επιστρέφω.

Όταν γύρισα, οι ταμίες είχαν μόλις εξυπηρετήσει 7-8 πελάτες. Άρα θα περίμενα. Κάθομαι λοιπόν με τη μπουμπούκα στα καθίσματα και περιμένω. Περνάνε 20-25 λεπτά έτσι. Θέλω να σηκωθώ λίγο να ξεπιαστώ, περνάνε άλλα 15 λεπτά. Η μικρή αρχίζει και ανησυχεί λίγο γιατί της αρέσει να κάνει βόλτα όχι να στέκεται! Πέρασε λοιπόν η ώρα και ΚΑΝΕΙΣ δεν μου έδωσε τη σειρά του! Και σκέφτομαι βέβαια ότι όλοι είναι γαϊδούρια.. κι ότι και τώρα που έχω το μωρό γίνονται τα ίδια..

Το χειρότερο είναι ότι το ίδιο παράπονο ακούω από φίλες μου εγκυούλες και κοπέλες που βγαίνουν με τα παιδάκια έξω για δουλειές. Ακούω βέβαια και για την ταλαιπωρία με το καρότσι..δεν περνάς με τίποτα!

Και όλο αυτό το κλίμα μεταφέρεται και στον δρόμο. Θέλεις να περάσεις απέναντι. Ε, και προβάλλει η καθεμιά μας ότι έχει..κοιλιά, μάρσιππο, καρότσι ή χεράκι με παιδάκι..και δεν γίνεται τίποτα!


Γι'αυτό λοιπόν σας το λέω! Όταν και όπου βρίσκεστε και αντικρύσετε εγκυούλα, κοπέλα με παιδί ή κάποιον ηλικιωμένο, δώστε τη σειρά σας! Δεν θα γίνει και τίποτα αν χάσετε 3-5 λεπτά από το χρόνο σας..

1 σχόλιο:

  1. Εμένα πάντως όσο ήμουν έγκυος όλοι μου φερόντουσαν ευγενικά...και μου παραχωρούσαν τη σειρά τους...δεν θα ξεχάσω που περίμενα στην ουρά της Εφορίας και μόλις κατάλαβε ένας υπάλληλος ότι εγκυμονώ έσπευσε να με εξυπηρετήσει...έπεσα από τα σύννεφα!!!!
    Η αλήθεια όμως είναι ότι οι Ελληνάρες δεν έχουμε παιδεία σε τέτοια θέματα...αν δεν γκαζώσουμε, αν δεν βρομίσουμε, αν δεν πάμε να κλέψουμε τη σειρά του άλλου...απλά δεν θα ήμασταν σε αυτό το χάλι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή