Πολυ σωστες συμβουλες!!! Ειδικα το χαμηλοφωνα και να ειμαστε στο υψος τους. Το ειχα διαβασει και παλιοτερα και το χρησιμοποιω πολυ συχνα. Τις περισσοτερες φορες πιανει:)

καλημερααα

Ααα κυρία μου, στο ίδιο club ανήκουμε!! Εννοείται ότι όσο μεγαλώνουν τα ζουζουνάκια μας αποκτούν έντονη προσωπικότητα και άκρως επιλεκτική ακοή!
Από τη μία είναι αστείο, αλλά από την άλλη θέλει πραγματικά πολλή προσπάθεια και υπομονή για να τα καταφέρουμε να μας ακούσουν!
Το σίγουρο είναι ότι με νεύρα και φωνές, δεν έχουμε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα!
Καλημέρα Βέρα μου!

Πολύ σωστά όλα αυτά. Εμένα προχθές μου είπε η δασκάλα και άλλο ένα tip για να αντιμετωπίζω το δικό μου όταν πάει να με χτυπήσει. Ναι, τώρα που ξεκίνησε παιδικό και είδε ότι υπάρχει και αυτό, το δοκίμασε! Λοιπόν, πολύ απλά του πιάνεις και τα δυο χεράκια από τους καρπούς και του τα κατεβάζεις κάτω ίσια και του λες "Αυτό δεν στο επιτρέπω" με σταθερή και κανονική φωνή, όχι θυμωμένα και με υστερίες. Ε ναι έπιασε με τη μία!

Βέρα και εγώ είχα αναρωτηθεί αν έχει πρόβλημα με την ακοή του ο δικός μου, αλλά παρατηρώντας τον συνειδητοποίησα και εγώ ότι έχει επιλεκτική ακοή που συνεχίζει ακόμα μέχρι σήμερα να την έχει που κοντεύει τα τρία χρόνια. Ευτυχώς σε θέματα που ήμασταν συνεπείς από την αρχή, είναι υπάκουος (π.χ. θέματα επικινδυνότητας, κ.α.) Η αποθέωση είναι όταν ασχολείται με κάτι που του αρέσει πολύ, είτε του μιλώ είτε όχι δεν με ακούει ή για να το θέσω καλυτέρα με ακούει (γιατί από ότι έχω καταλάβει αντιλαμβάνεται και το παραμικρό που συμβαίνει γύρω του) αλλά κοινώς με γράφει (εδώ αναφύομαι σε light περιπτώσεις που δεν με ακούει).

Στις περιπτώσεις που το παιδί είναι απασχολημένο με κάτι που δεν μας αρέσει, για να μας ακούσει και να μας δώσει σημασία θα πρέπει να βρούμε κάτι άλλο που θα του κεντρίσει το ενδιαφέρον. Σίγουρα θα πρέπει να επιμένουμε και να επαναλαμβάνουμε αρκετές φορές κάτι για να το μάθει το παιδί (αυτό μας το έχει πει σαν συμβουλή και ο παιδίατρος). Να του μιλάμε ήρεμα και χρησιμοποιώντας λέξεις κατανοητές σε αυτό. Εγώ επίσης, προσπαθώ όταν θέλω να του πω κάτι πολύ σοβαρό ή να τον «μαλώσω» να κάθομαι στα γόνατα, ώστε να είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο καθώς του μιλάω. Θα πρέπει να είμαστε συνεπείς σε ότι του λέμε κυρίως όταν του λέμε «όχι» και «μη», πριν τα πούμε θα πρέπει να είμαστε 100% σίγουροι ότι δεν θα εξαντληθεί η υπομονή μας και στο τέλος θα ενδώσουμε και γενικά θα πρέπει να υπάρχει μια συνέπεια στο τι επιτρέπεται να κάνει, να φάει κ.λπ. το παιδί τόσο από τους δυο γονείς, όσο και από παππούδες, γιαγιάδες, θείες, θείους κ.λπ.

Φιλάκια!!!

αχαχαχα οπως ειδες και αλλα παιδακια γυριζαν γυρω γυρω αναμεσα τους και η δικια μου!
εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι: α) βαριουνται ευκολα και β) αν δεν τα ενδιαφερει η συγκεκριμενη δραστηριοτητα απλα γυρνανε γυρω
εγω την παρατηρουσα εχτες και ειδα οτι σε καποιες δραστηριοτητες πχ στις μαρακες και στα τραγουδακια, μια χαρα Παναγιτσα καθοταν, ενω οταν ηταν να μαγειρεψουν η δικια μου εψαχνε γυρω γυρω να βρει συνεργα. Ισως επειδη το παιζουμε πολυ και στο σπιτι αυτο το παιχνιδι δεν της κεντρισε το ενδιαφερον
γι αυτο δεν ειναι θεμα ουτε επιλεκτικης ακοης ουτε επιλεκτικης προσοχης, ειναι απλα θεμα γουστου
αλλωστε το ιδιο δεν συμβαινει και σε εμας τους μεγαλους;; ασχολουμαστε με αυτα που μας αρεσουν

Τελικα το κολπο με τη επιασε.Εμενα ακουει αλλα αρνειται και τσιριζει. Οταν μιλησα χαμηλοφωνα σταματησε για να ακουσει.Τελεια ιδεα!γφ

Ευτυχώς η δική μου ακούει. Αν και τρέχει δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω, ανοίγει ντουλάπια, συρτάρια, πετάει πράγματα έξω και κάνει ό,τι άλλο φανταστεί (τώρα που περπατάει νομίζει ότι θα κατακτήσει τον κόσμο) τελικά υπακούει όταν της ζητήσω κάτι. Προς το παρόν την αφήνω πάντως να κατακτήσει το σπίτι μας και ας μαζεύω μετά όλη την ημέρα.

Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σου κουκουβαγιούλα!
Thanks. Καλημέρα :)

Πόσο πολύ σε νιώθω...και ο Σίμος στην ίδια ηλικία είναι και τα ίδια περνάω. Ειδικά όταν πετάει πράγματα κάτω που αρνείται να τα μαζέψει κάνω ποοοοολύ υπομονή η έρμη μάνα. Τα μικρά μας είναι πεισματάρικα και όλα τους φαίνονται παιχνίδι...Θα δοκιμάσω και τις δικές σου προτάσεις και ο Θεός βοηθός!

Φιλάκια πολλά!

Βέρα μου όλες οι συμβουλές είναι πολύ καλές και σωστές!Η δική μου μέχρι τα 3,5 και κάτι είχε επιλεκτική ακοή.Δεν εγκατέλειψα ποτέ τις προσπάθειες αλλά ούτε και έχασα την ψυχραιμία μου, συνέβη βέβαια αλλά ελάχιστες φορές! Μόλις έκλεισε τα 4 (το καλοκαίρι) άρχισε να αλλάζει στην κυριολεξία, είναι πλέον πιο προσεκτική, πιο επιμελής και πιο υπάκουη φυσικά. Θέλει προσπάθεια και υπομονή(γαιδουρινή), καθώς όμως θα περνά ο καιρός τότε σιγά σιγά θα αρχίσουν να φαίνονται και τα αποτελέσματα!!!
Φιλιά!

Η μικρή είναι τώρα 31 μηνών και μπορώ να πω οτι μας άκουγε σε γενικές γραμμές. Ε, μικρές ζωηράδες όλα τα παιδάκια κάνουν κι αυτό είναι και το φυσιολογικό νομίζω. Όλες οι συμβουλές που δίνεις είναι σωστές. Η γιαγιά μου που είναι νηπιαγωγός μας είχε πει όταν της μιλάμε να σκύβουμε, ώστε να ερχόμαστε στο ίδιο οπτικό επίπεδο μαζί της. Όταν θέλουμε να της κάνουμε μια παρατήρηση να την πιάνουμε από το χέρι (σωματική επαφή δηλαδή) και με ήπιο και σταθερό τόνο να λέμε αυτό που θέλουμε. Αυτά νομίζω λειτούργησαν πολύ καλά με εμάς.
φιλιά!
3Μ

Πλάκα κάνεις???
Η κουκλίτσα σου είναι πιτσιρικάκι κ' δικαιολογείται να έχει επιλεκτική ακοή... Ό,τι με συμφέρει θα ακούσω, μανούλα!!!
Καμμιά συμβουλή για ενήλικες της ίδιας κατηγορίας, έχεις???
Λέω εγώ τώρα???!!!
;-)
Φιλάκια!!!
Καλό μήνα!!!

Χρήσιμες συμβουλές και όντως αν τις εφαρμόζουμε σωστά και τακτικά, θα μας ακούν και τα παιδάκια μας. Έλα όμως βέβαια που κάποιες φορές μπορεί να είμαστε και εμείς λίγο περισσότερο φορτισμένες και να παρακλίνουμε λιγάκι...
Όλα μες τη ζωή είναι. Το καλό είναι ότι όσο μεγαλώνουν, μαθαίνουν και τα πράγματα είναι ευκολότερα:) υπομονή, μεγάλη αρετή.

Πολύ ωραία τα είπες Βέρα μου. Η αλήθεια είναι ότι ακολουθώ τις περισσότερες από αυτές αλλά καθώς είδες η κόρη μου είναι αρκετά ζωηρούλα. Πάντως γενικά βοηθάει πολύ ο αντιπερισπασμός. Μπορεί να της πεις κάτι δέκα φορές αλλά αν της δείξεις κάτι, την πάρεις από το χέρι και το κάνεις μαζί της ή απλά τραγουδίσω ένα τραγούδι βλέπω ότι κάνει αυτό που της είπα χωρίς κλάμματα. Αυτό το έκανε από μικρή, Ηταν πολύ εύκολο να την "ξεγελάσω" με την καλή έννοια του όρου. Αντί να ζορίσεις το παιδί να κάνει κάτι, μπορείς πολύ εύκολα να το βοηθήσεις να το κάνει έμμεσα μέσα από το παιχνίδι και το τραγούδι. Σε εμένα τουλάχιστον φτάνει. Σήμερα ήμασταν στο ΙΚΕΑ. Οταν λοιπόν ήθελα να την πείσω να έρθει προς το μέρος μου (όταν έκανα το λάθος να την κατεβάσω από το καρότσι και αυτή άφηνε το χέρι μου) έριχνα λίγο χορό και τραγουδούσα κάτι και αυτή ερχόταν σε μένα πολύ γρηγορότερα από όταν της το έλεγα με λόγια. Φυσικά αυτό δεν μπορεί να γίνεται πάντα και ειδικά όταν μεγαλώσει και δεν θα πιάνουν αυτά αλλά τελικά νομίζω ότι θέλει τρόπο και όχι κόπο. Σε φιλώ... σου είπα ότι τελευταία έχεις πολύ ωραία θέματα; Ναι; Ε, στο ξαναλέω,χιχι! Callie