Τρελόσκυλο..
Λίγο πριν γίνει 15 χρονών, το τρελόσκυλο μας ο Ερμής πήρε το δρόμο για τον σκυλίσιο παράδεισο :-(
Το θυμάμαι σαν χτες όταν τον φέραμε στο σπίτι με τον αδερφό μου. Είχαμε πάει σε ένα κτηνιατρείο να διαλέξουμε ανάμεσα σε δεκάδες ημίαιμα σκυλάκια τον δικό μας πιστό φίλο. Χωρίς να το ξέρουν βέβαια οι γονείς μας, έτσι γίνονται αυτά. Του διαλέξαμε όνομα κάνοντας κλήρωση με χαρτάκια. Επιλαχόντα ήταν το Δίας και το Έρωτας (εφηβεία, τι να πεις).
Σαν κουτάβι ήταν φοβισμένος και ξεμαλλιασμένος. Με τον καιρό μας συνήθισε, έφτιαξαν και τα μαλλιά του και έγινε ο Ερμής το τρελόσκυλο! Λιγούρης, φωνακλάς, ζημιάρης, ανυπάκουος... αλλά καλόκαρδος. Ποτέ δεν δάγκωσε ούτε αγρίεψε σε κανέναν. Ακόμα και την Αθηνά που τη ζήλευε, όσο κι αν φοβόντουσαν οι άλλοι, εγώ δεν πίστευα ποτέ πως θα της έκανε κακό. Πέρασαν και 3 χρόνια από όταν γεννήθηκε η μικρή, το είχε πάρει κι αυτός απόφαση πως αυτό το "πράγμα" ήρθε για να μείνει.
Έχω πολλά να θυμάμαι από τον Ερμή μας. Τις κόκκινες καστόρινες γόβες της μαμάς μου που τις μασούλησε 5 ώρες πριν το ρεβεγιόν επειδή δεν του δίναμε σημασία και μετά εμείς προσπαθούσαμε να κόψουμε τα φιογκάκια για να είναι ίδια... Μία φορά που πήδηξε από τη μπανιέρα που τον έκανα μπάνιο και πήγε στο σαλόνι με τις σαπουνάδες και γλιστρούσε στα μάρμαρα σαν να κάνει πατινάζ! Που όταν γύρισα από την Αγγλία τρελάθηκε από τη χαρά του όταν με είδε και μόλις άνοιξα την πόρτα για να πάω να φέρω τις βαλίτσες μου, βγήκε στο δρόμο και άρχισε να τρέχει ενώ εγώ τον κυνηγούσα μέχρι 5 τετράγωνα πάνω από το σπίτι.. εκείνος ήταν χαρούμενος και ήθελε να παίξουμε!
Τον φέρναμε και τα καλοκαίρια στην Ερμιόνη να κάνει τα μπάνια του. Και του άρεσε τόσο η θάλασσα! Και μια φορά είδε ένα πρόβατο σε ένα χωράφι εκεί κοντά και πήγε να του κάνει καβγά. Φώναζε ο Ερμής, ατάραχο το πρόβατο. Πέρασε 1 ώρα για να τον ξεκολλήσουμε από εκεί και να τον βάλουμε στο αυτοκίνητο.
Και τόσα άλλα αστεία και γλυκά περιστατικά έχω να θυμάμαι. Κυρίως τη σιγουριά που είχα όταν ήμουν μόνη μου στο σπίτι και τον είχα παρέα. Γιατί μπορεί να μην ήταν φύλακας εκπαιδευμένος με την κλασική έννοια αλλά μόλις γύριζε το κλειδί στην πόρτα το άκουγε. Αυτά βέβαια σε πιο νεαρή ηλικία γιατί τα τελευταία χρόνια όπως όλοι οι παππούδες, δεν άκουγε πολύ καλά και κοιμόταν βαθιά.
Το χειμώνα ο γιατρός του διέγνωσε καρδιακή ανεπάρκεια και ήταν λίγο απαισιόδοξος. Φεύγοντας από το ιατρείο, είχαμε την εντύπωση πως θα άντεχε κάνα μήνα. Και τελικά η καρδιά του άντεξε 7 μήνες παραπάνω. Με τα φαρμακάκια του, τα σιρόπια του και την ειδική διατροφή. Και χθες το βράδυ ήταν λίγο πιο βαρύς από ότι συνήθως.. ευτυχώς ήταν ο αδερφός μου παρέα του, να τον χαϊδεύει μέχρι το τέλος που μπήκε μέσα στο σπιτάκι του και κοιμήθηκε για τελευταία φορά.
Θα τον θυμάμαι και θα τον αγαπώ για πάντα τον Ερμή μας, το τρελόσκυλο μας. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ ποτέ ποτέ όσα χρόνια κι αν περάσουν. Ήταν μέλος της οικογένειας μας και θα τον έχω πάντα φυλαγμένο στην καρδιά μου.
Αντίο αγαπημένε μου φιλαράκο, εύχομαι εκεί που πήγες να έχει θάλασσα και αμέτρητα μπριζολάκια που σου αρέσουν :-)
Σίγουρα δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό και την καρδιά σου... το τρελόσκυλο σου αυτό! Είναι υπέροχο να έχεις ένα τέτοιο φίλο... ! Παρεπιπτόντως, μοιάζει πολύ με μία μικρή που είχαμε εμείς υιοθετήσει, διασταύρωση κόκερ με γκριφόν, πανέξυπνη και τσαχπίνα, που μάλλον μας την αρπάξανε ένα πρωινό, αφού πρώτα με είχε συνοδέψει στη δουλειά, όπως κάθε μέρα, μα δεν γύρισε ποτέ στο σπίτι μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπω πολυ τα σκυλια και εκτιμω πολυ τους ανθρωπους που παιρνουν ημιαιμα αντι για ρατσες. Στο σπιτι των γονιων μου, απεναντι απο εμας εχουν 6 ημιαιμα κι ενα που εχουμε εμεις και το πηγαινουμε συνεχεια εκει να παιζει με τα αλλα, αρα εφτα. Το τι παιχνιδι κανει η Ισμηνη με τα σκυλια δε λεγεται. Ειναι και 2-3 άλλα μονιμα αδεσποτακια εξω απο το σπιτι που τα εχει πολυ αδυναμια η μικρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαινω τον πονο σου γλυκια μου Βετα. Ειχαμε κι εμεις άλλα δυο σκυλια. Την Χελγκα που καταφερε κι εζησε μεχρι τα 20 χρονια της (!!!) και την Λειλα που επισης την χασαμε στα 18 της χρονια. Μεγαλωσα μαζι με αυτα τα σκυλια, ειδικα την Χελγκα που την ειχαμε απο το '91. Ομορφες ψυχουλες που μου εμαθαν πολλα.
Θα τον θυμαστε παντα τον Ερμη σας κι ευχομαι να το παρεις αποφαση να παρετε κι εσεις ενα σκυλακι να μεγαλωσει η Αθηνα με ζωο. Βλεπω την Ισμηνουλα ποσο την εχουν επηρεασει να αγαπαει τα ζωα, να τα σεβεται (ενταξει, τους πειραζουμε και τις ουρες καμια φορα οταν ειμαστε ατακτες), ποσο την φροντιζουν κι αυτα οταν γλειφουν τις πληγες της, πως την χαλαρωνουν οταν εχει νευρα που ξαπλωνει διπλα σε καποιο σκυλι και το χαιδευει.....ειναι τοσα πολλα καλα που κανει ενα σκυλι στο μεγαλωμα ενος παιδιου.
Καλη εβδομαδα Βετα μου και καλο ταξιδι στον ομορφο φιλαρακο σας
Μα τι κακο ειναι αυτο. Εφυγε και το δικο σαs σκυλακι. Ειναι δυσκολο. Ακομα ανοιγω σιγα σιγα την πορτα για να μην φυγει. Αγαπημενη συνηθεια οι μικροι μαs φιλοι.Ησουν τυχερη που ησουν μακρια, πιστεψε με. Φιλακια πολλα και να τον θυμασαι με αγαπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς να το ξέρουν οι γονείς σας...ναι, έτσι γίνονται αυτά...έτσι έφερε και η κόρη μου μια μέρα τον Μπρίκι και καλά έκανε...όπως καλά κάνατε κι εσείς τότε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ταξίδι του...είναι τόσο πολύτιμα όσα ζήσατε μαζί!!
Δεν είμαι η κλασσική φιλόζωη: έχω εδώ και 9 μήνες ένα σκυλάκι, στην αρχή δεν ήθελα να το βλέπω ούτε ζωγραφιστό (μην μου κατουρήσει το χαλί...) Τώρα καταλαβαίνω πόσο το αγαπάω και πόσο λιώμα θα γίνω αν το χάσω...Καλή του ώρα του Ερμή εκεί που βρίσκεται και σεις, η οικογένειά του, να τον κρατήσετε για πάντα στο μυαλό και την καρδιά σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό του ταξίδι
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...