Σελίδες

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Είναι δύσκολο να είσαι...μπαμπάς!

Ναι είναι δύσκολο να είσαι μπαμπάς. Γιατί είναι ένας ρόλος που οι περισσότεροι άντρες δεν τον έχουν μέσα τους. Γιατί δεν υπάρχει πατρικό ένστικτο. Γιατί οι μπαμπάδες πρέπει να προσπαθήσουν διπλά για να κερδίσουν την αγάπη και την εμπιστοσύνη των παιδιών τους. 
Είναι που τα παιδιά αγαπούν τη μαμά τους ενστικτωδώς.. είναι που τους πρώτους μήνες της ζωής τους θέλουν μόνο τη μητρική αγκαλιά και μυρωδιά για να ηρεμήσουν. Αργότερα όμως όταν το παιδί αρχίζει να καταλαβαίνει, να ανταποκρίνεται σε διάφορα ερεθίσματα, να επικοινωνεί.. τότε είναι που μπαίνει και ο μπαμπάς στο προσκήνιο. Και τότε είναι που πρέπει εμείς οι μαμάδες να τους κάνουμε χώρο. Δεν πρέπει να το βλέπουμε εγωιστικά, να περιορίζουμε την οικογένεια και να δίνουμε έμφαση μόνο στη σχέση μαμάς-παιδιού. Αυτή η σχέση είναι δεδομένη. Η σχέση μπαμπά-παιδιού είναι που χρειάζεται προσπάθεια για να δέσει. 


Ο μπαμπάς πρέπει να έχει τον χρόνο του με το παιδί. Μόνος του. Και όλοι μαζί αλλά και μόνος του. Μόνο έτσι θα χτιστεί η σχέση τους. Είναι αυτές οι λίγες στιγμές που ο μπαμπάς θα αλλάξει το μωρό, θα πει το παραμύθι για να κοιμίσει το παιδί του, θα πάει μαζί του μια βόλτα με το ποδήλατο και θα το μάθει να κολυμπάει. Βλέπω συνέχεια μαμάδες που δεν αφήνουν χώρο στους μπαμπάδες για να δεθούν με το παιδί. Και είναι πολύ κρίμα γιατί στερούν από το παιδί μία σχέση που του είναι απαραίτητη για να μεγαλώσει. Όλο αυτό ξεκινάει από πολύ νωρίς. Αν περιμένουμε να πάει το παιδί 5-6 χρονών για να το αφήσουμε μόνο με τον πατέρα του στο σπίτι θα είναι πολύ αργά. Δεν θα θέλει το παιδί τότε. Και ο μπαμπάς δεν θα αισθάνεται ασφάλεια να το κρατήσει μόνος του.
 

Και μετά έρχονται και οι ερωτήσεις που με εκνευρίζουν.. "Σε ποιον έχει αδυναμία η μικρή;" "Μικρή μου, ποιον αγαπάς πιο πολύ;" Μα, γιατί κάνει ο κόσμος αυτές τις ερωτήσεις; Θέλει μάλλον να πει καμιά σοφία ή να συμπεράνει καταστάσεις και αργότερα να σχολιάσει..
Από την άλλη βλέπω και οικογένειες που οι μπαμπάδες έχουν ενεργό ρόλο στο μεγάλωμα του παιδιού και πολύ το χαίρομαι. Παραμερίζουν τον προσωπικό τους χρόνο και ασχολούνται με τα παιδιά τους. Ευτυχώς έχει ξεπεραστεί η νοοτροπία της δικής μου γενιάς όπου ο πατέρας έφερνε μόνο τα λεφτά στο σπίτι, δεν πήγαινε στις γιορτές των παιδιών, δεν βοηθούσε ποτέ στα σχολικά μαθήματα και δεν ήξερε ποιο ήταν το αγαπημένο τους παραμύθι. 
Και μέσα σε όλα δεν βρίσκω και το λόγο να μην μοιραστούν οι δύο γονείς την ευθύνη της ανατροφής του παιδιού τους. Γι'αυτό λοιπόν λέω.. να κάνουμε χώρο στους μπαμπάδες, να τους δώσουμε την ευκαιρία να αναπτύξουν τη σχέση τους με το παιδί.. να βρουν τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας, να έχουν το χρόνο τους και να περάσουν και μόνοι τους καλά!
post signature

15 σχόλια:

  1. Καλησπερα!!!
    Μολις σημερα παρατηρησα την φωτο πανω δεξια! Εισαι εσυ με την μικρουλα σου??? Τι τρυφερη!!!!!!
    Ειστε πολυ ομορφες και οι δυο.....
    Και οι αλλες με τον μπαμπα της σημερινης σου αναρτησης επισης πολυ γλυκες!
    Κι εγω τρελλαινομαι να βγαζω φωτο τον αντρα μου με τις κορες μας και τους χαζευω και τους καμαρωνω οταν ασχολουνται με κατι και ειναι τοσο αφοσιωμενοι...
    Ή οταν τους μαθαινει πραγματα ή τους διηγειται ιστοριες...
    Απο οταν γεννηθηκαν ασχολειται μαζι τους και με ολη τους την φροντιδα και χαιρομαι πολυ πολυ γι'αυτο!
    Μερικες φορες βγαζει (σαν μπαμπας ) μια ανασφαλεια, μιας και ο ιδιος πιστευει πως "μια μαμα τα ξερει ολα"! Αυτο βεβαια με στενωχωρει λιγο, γιατι φυσικα και δεν ισχυει!
    Πολυ ομορφο το θεμα σου, Βερα μου!
    Φιλακια στο ζουζουνομικρακι σας! να την χαιρεστε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βέρα πολύ μου άρεσε η ανάρτησή σου και πολύ σωστά τα λες!
    Έχουν και οι μπαμπάδες δικαίωμα στην ανατροφή των παιδιών τους και είναι κρίμα που πολλές μαμάδες δεν το καταλαβαίνουν αυτό.Πρέπει να μοιράζονται και εκείνοι πράγματα αποκτώντας έτσι το δέσιμο με τα καμάρια τους και τη χαρά της ανατροφής.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βέρα η ανάρτηση σου είναι πολύ γλυκιά και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με αντιπροσωπεύει.Έχω ένα βραβείο για σένα http://mamakaioximono.blogspot.gr/2013/10/the-unpaixtable-blogger-award.html.
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βέρα μου, η ανάρτηση σου είναι αληθινή και όμορφη. Έτσι ακριβώς είναι. Ο γυναικολόγος μου, μου είχε πει κάποτε ότι μαμά γεννιέσαι ενώ μπαμπάς γίνεσαι! Γι΄αυτό όπως ακριβώς είπες, πρέπει να τους δίνουμε τον χρόνο και τον χώρο ώστε να έρθει η στιγμή που η σχέση μεταξύ παιδιού και πατέρα να ανθοφορήσει. Έχουμε τελείως διαφορετικούς ρόλους, όμως αυτό δεν καθιστά την δική τους συμμετοχή δευτερεύουσα. Είναι εξίσου σημαντική και απαραίτητη για την ομαλή ανάπτυξη ενός παιδιού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πές τα χρυσόστομη!!! Εμείς τα έχουμε πει και τηλεφωννικώς άλλωστε!!! Ελπίζω πάντως ο χώρος που τους δίνουμε να τον εκμεταλλευτούν δεόντως. Εμείς πάντως έχουμε δει πολύ πρόοδο... από τότε που τα είπαμε ένα χεράκι, χιχι!!! Κάλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα Βέρα μου,
    Ευτυχώς όπως είπες και εσύ, οι εποχές και οι νοοτροπίες έχουν αλλάξει. Ο μπαμπάς δεν είναι πια ο κουβαλητής, αλλά έχει ενεργή συμμετοχή σε ότι αφορά το παιδί, την ανατροφή και το παιχνίδι του.
    Βλέπω πολλούς νέους μπαμπάδες, φίλους και μη, που είναι τρελαμένοι με τα παιδιά τους και αφιερώνουν πολύ χρόνο στην ανατροφή τους αλλά και στο παιχνίδι μαζί τους.
    Έχω δει μπαμπάδες να ασχολούνται με το παιδί πολύ περισσότερο από τη μαμά και μπαμπάδες που ένιωσαν την πατρότητα από την πρώτη στιγμή που έμαθαν για τον ερχομό του παιδιού.
    Το να είσαι γονιός πραγματικός είναι τόσο δύσκολο όσο και υπέροχο, είτε είσαι μπαμπάς είτε μαμά.
    Την καλημέρα μου και φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η αλήθεια είναι ότι το να βλέπεις μπαμπάδες εν δράσει είναι πολύ όμορφη εικόνα! Λατρεύω τους άντρες που δεν φοβούνται να δείξουν τα πατρικά τους αισθήματα για να μην τσαλακωθεί η εικόνα τους και αφιερώνουν όσο περισσότερο χρόνο μπορούν στα παιδάκια τους! Πολύ καλά κάνεις και θίγεις το θέμα! Ελπίζω να παραδειγματιστούν πολλοί!!!
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μια χαρά τα λες Βερούλα!
    Ευτυχώς ο δικός μας μπαμπάς είναι πολύ ενεργός. Και έχουν μία άριστη σχέση μπαμπάς και κόρη, τόσο άριστη που όταν ήταν περίπου 1 έτους, με παραμέριζε κιόλας (η κόρη) για να πάει στον πατέρα της. Ήθελε μόνο τον πατέρα της. Μάλλον περνούσαμε το σύνδρομο της Ηλέκτρας (όπως αντίστοιχα είναι το Οιδιπόδειο μεταξύ μαμά-γιου). Ευτυχώς τώρα το ξεπεράσαμε και υπάρχει μία ισορροπία.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συμφωνώ πολύ μαζί σου Βέρα και ευτυχώς νομίζω ότι έχει αλλάξει αρκετά ο ρόλος του μπαμπά πλέον.
    Μου αρέσει που βλέπω στις παιδικές χαρές μπαμπάδες με μωράκια. Άλλοι είναι κάπως αμήχανοι, άλλοι φέρονται στοργικά (σαν μαμάδες) άλλοι απολαμβάνουν τόσο αυτές τις βόλτες.
    Μου αρέσει γιατί βλέπεις ότι διεκδικούν τον ρόλο τους και θέλουν και αυτοί να "ζήσουν" όλες τις στιγμές με τα μικρούλια τους. Και εγώ είμαι από τις τυχερές που παρόλο που δεν υπάρχει χρόνος μοιράζονται πολλές στιγμές μαζί οι δυο τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Διαβαζοντας τον τιτλο σκεφτηκα ''σιγα το δυσκολο''.Συνεχιζοντας ομως στο κειμενο θα συμφωνησω μαζι σου!!ειναι μια σχεση που χτιζεται μερα με την μερα!!Καλο βραδυ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συμφωνώ μαζί σου εννοείται Βεράκι. Πολλές φορές φταίμε οι μαμάδες που δεν δίνουμε "αέρα", άλλες φορές οι μπαμπάδες απλά δεν ανακατεύονται με θέματα των παιδιών, θεωρώντας πως ειναι "δουλειά" της μαμάς.
    Γουστάρω που βλέπω πλέον πολλούς μπαμπάδες να πηγαινουν τα μωρα τους βόλτα με καρότσια, να τα μεγαλώνουν εκείνοι λογω ανεργίας, να τα πηγαινοφερνουν σχολείο, κλπ. Ειναι ικανοί για πολλά οι μπαμπάδες, αρκει να το πιστέψουν εκείνοι αλλά και εμεις να τους δώσουμε χώρο.
    Ευτυχώς ειμαι τυχερή και με τον δικό μου μπαμπά που ήταν πολύ κοντά μας και τώρα ακόμα πιο τυχερή με τον μπαμπά των παιδιών μου και φυσικά συζυγούλη που εχει ενεγό ρόλο και μπορεί να κάνει (σχεδόν) ότι κάνω και εγώ....εκτός απο το να βάλει ορό στη μυτη τους, που το θεωρεί βάρβαρο:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εχειςε απόλυτο δίκιο. Οι μπαμπάδες πρεπει να παίζουν ακριβώς τον ιδιο ρολο με τις μαμάδες στο μεγάλωμα των παιδιών. Μόνο έτσι υπάρχει αρμονική σχέση του παιδιου και με τους δυο γονεις. Και μόνο έτσι το ζευγάρι μετουσιώνεται σε πραγματική οικογένεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Συμφωνώ απόλυτα. Αν πάντως γινουν λάθη νομίζω ότι με θέληση και επιμονή μπορού να διορθωθούν!
    kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή