Σελίδες

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Ο μέσος όρος..

Πριν γίνω μαμά πίστευα ότι το δικό μου παιδί θα ήταν διαφορετικό..όχι απλά μοναδικό αλλά διαφορετικό, πιο προχωρημένο από όλα τ' άλλα.. Δεν ξέρω πως τα είχα πλάσει στο μυαλό μου αλλά ήλπιζα ότι το δικό μου παιδί θα τα έκανε όλα πρώτο! Άκουγα και διάφορες ιστορίες για παιδιά θαύματα, πανέξυπνα, που ξεχώριζαν και κάπως έτσι φανταζόμουν και τα επιτεύγματα του δικού μου παιδιού. 

Ώσπου γεννήθηκε το παιδί μου και έπεσε μέσα στο μέσο όρο! Στους ρυθμούς ανάπτυξης ήμασταν και είμαστε γενικά μέσα στο μέσο όρο. Ήρθε η ώρα για το περπάτημα και δεν έκανε το θαύμα να περπατήσει στους 10-11 μήνες. Ήρθε η ώρα της ομιλίας και δεν είπε την πρώτη πρόταση στους 14 μήνες. Κολύμπησε με μπρατσάκια όλο το καλοκαίρι και δεν έχει κάνει ακόμα μακροβούτι κι ας είναι πάνω από 2 χρονών. Το παιδί μου ζωγραφίζει έξω από τις γραμμές και ακόμα δεν έχει καταφέρει να κάνει ούτε κύκλο κανονικό. Το παιδί μου δεν τραγουδάει ολόκληρο το τραγούδι ακόμα, μόνο συμπληρώνει φράσεις, συνήθως τις τελευταίες.. πάει και η πρωτοπορία στη μουσική. Πήγε στον παιδικό σταθμό και ναι, ω ναι έκλαψε και δεν προσαρμόστηκε από την πρώτη μέρα. Μέχρι στιγμής δηλαδή δεν έχει κάνει κανένα επίτευγμα από όλα αυτά που φανταζόμουν κάποτε.. πριν το φέρω στη ζωή. Γενικά έχω ένα παιδί κανονικό. 

Αυτό που σκέφτομαι τελευταία είναι πόσο χαζή ήμουν όταν ήλπιζα σε όλες αυτές τις πρωτιές και δεν καταλάβαινα πόσο μεγάλη αξία έχει τελικά να έχεις ένα παιδί κανονικό, ένα παιδί που είναι μέσα στο μέσο όρο. Από τότε που δημιούργησα αυτό το blog έχω γνωρίσει πολλές μαμάδες που δεν έχουν παιδιά που ανήκουν στο μέσο όρο, που έχουν παιδιά με ιδιαιτερότητες, που δυσκολεύονται αρκετά να κάνουν αυτά που οι υπόλοιποι θεωρούμε κανονικά και που όμως στο τέλος τα καταφέρνουν, απλά στο δικό τους χρόνο. Και θεωρούν το κάθε βήμα τους επίτευγμα και έτσι είναι! 


Μετά το περσινό καλοκαίρι και το πόσο αγχωμένη ήμουν που η Αθηνά δεν είχε περπατήσει στους 12 μήνες (σας τα είχα πει εδώ) σταμάτησα να κοιτάζω τις ηλικίες ορόσημα και να αγχώνομαι. Ακόμα και για την ομιλία της δεν αγχώθηκα και έφτασε 2 χρονών για να λυθεί η γλώσσα της. 2 χρονών, όπως μου είχε πει ο γιατρός, τα περισσότερα παιδιά μιλάνε περίπου σε αυτήν την ηλικία. Έτσι λοιπόν και το δικό μου... έπεσε πάλι μέσα στο μέσο όρο!

Και καταλήγω αναγνωρίζοντας πως το παιδί μου είναι διαφορετικό! Όχι στις πρωτιές και στα επιτεύγματα αλλά στα χάδια και στις αγκαλιές, στα ιδιαίτερα λογάκια της, στα σύμφωνα που δεν προφέρει ακόμα καθαρά, στον τρόπο που πηδάει πάνω στο τραμπολίνο, στο ότι βρίσκει αστεία τη γωνία της σκέψης, στο κενό ανάμεσα στα μπροστινά της δοντάκια και σε πολλά πολλά άλλα.
Τελικά χαίρομαι που το παιδί μου είναι κανονικό και τα κάνει όλα μέσα στο μέσο όρο. Όσο για τις πρωτιές και τις περηφάνιες.. δεν χρειάζονται τελικά.


31 σχόλια:

  1. Oπως τα λες ειναι
    υγεια να χουν και χαρισμα στους αλλους οι πρωτιες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μα αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό απ' όλα?!
    Τα χάδια, οι αγκαλιές, η χαρά, η αγάπη! Που κλαίει, γελάει, θυμώνει, σε κάνει να λιώνεις! Ένα κανονικό παιδί! Τί άλλο να ζητήσει κανείς!

    (Πού ξέρεις όμως: Μπορεί να κάνει το δικό της blog... σύντομα και τότε ναι! Αυτό θα είναι Η πρωτιά!!!)
    ;-)
    Πολλά φιλάκια, γλυκιά μου!

    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κι εγω ετσι αγχωνομουν και αρχισα τις συγκρισεις με αλλα παιδια οταν δεν εκανε κατι στην ηλικια που επρεπε πχ κι εμενα λυθηκε η γλωσσα της 2 χρ. και τι καταλαβα;καθε παιδι εχει τους ρυθμους του,απαξ και ειναι γερα ολα τα αλλα ερχονται!!καλο βραδυ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ότι κάνει το κάθε παιδί είναι κατόρθωμα κι επίτευγμα και πρωτιά..και πρέπει να πανηγυριζεται έτσι όπως του αξίζει....πολλα φιλία και καλό μήνα Βέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βέρα μου,όπως λέει και η Ελπίδα,για κάθε παιδί ότι κάνει είναι πρωτιά,η δική του πρωτιά!Τι σημασία έχει το τι κάνει ο μέσος όρος?Κι εμένα η μεγάλη πχ περπάτησε 1 χρονόυ και η μικρή 9 μηνών,αλλά για μένα το κάθε παιδί μου έκανε την πρώτη του φορά μοναδική στα μάτια μου!γερά να είναι και από πρωτιές όσες θες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολύ όμορφη ανάρτηση Βέρα μου! Χαίρομαι που το κατάλαβες..!! Είναι πολύ σημαντική αυτή η επίγνωση και αυτή η νοοτροπία μπράβο σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έτσι είναι κοριτσάκι μου!
    Το κάθε παιδάκι είναι ξεχωριστό και πολύ μοναδικό!
    Τι σημασία έχουν οι πρωτιές στο περπάτημα ή την ομιλία;
    Το σημαντικότερο είναι να είναι γερά, υγιή, ευτυχισμένα και δραστήρια!
    Και η πρωτιά στην καρδιά μας είναι σίγουρη!
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Να ειναι παντα γερη πανω απ' ολα!ολα εχουν κατι ιδιαιτερο , μοναδικο που τα κανει να ξεχωριζουν...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και μεις έχουμε ένα τέτοιο κενό στα μπροστινά μας δοντάκια! Και σε ρωτάω όταν έχεις ένα τέτοιο χαμογελάκι στη ζωή σου πως μπορεί να σε ενδιαφέρει οτιδήποτε άλλο;; Το κάθε παιδί έχει τους χρόνους του, μακάρι να είναι όλα γερά και μεις να τα μεγαλώνουμε, τίποτα αλλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. και εμας που περπατησε 10.5 τι εγινε. ;μηπως πηραμε κανενα βραβειο; χαζομαρες. γερα και υγιη ας ειναι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Νομἰζω ότι όλες μας ενδόμυχα είχαμε τέτοιες προσδοκίες να το πω; ελπίδες, ευχές, ευσεβείς πόθους να το πω; για τα παιδιά μας. Όμως το πιο σημαντικό είναι πράγματι να είναι υγιή και μέσα στο μέσο όρο! Κι αυτό το ένιωσα πολύ καλά στο πετσί μου με το μεγάλο μου που 14 μηνών χειρουργήθηκε με ειλεό και παραλίγο να τον χάσουμε. Από τότε ευχαριστώ το Θεό που μου τον χάρισε για δεύτερη φορά κι όποτε μου τον παινεύουν, απαντώ ταπεινά (μετά το ¨μάθημά¨ μου): Υγεία πάνω απ᾽ όλα!
    Να χαιρόμαστε τα παιδάκια μας!
    Καλημέρα, φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Έτσι είναι! Κάθε παιδι είναι μοναδικό και ξεχωριστό αλλά όχι για τα πράγματα που θέλουμε εμεις, για τις δικές του ξεχωριστές ικανότητες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, εφόσον ο παιδίατρος δεν βλέπει κάποιο πρόβλημα. Εμείς αγχωνόμαστε και βιαζόμαστε να τα μεγαλώσουμε και τα συγκρίνουμε με άλλα παιδιά της ίδιας ηλικίας. Είναι λάθος, Π.χ. εγώ ήμουν πολύ αδύνατη και ψηλή στο δημοτικό, όμως υπήρχε ένα κορίτσι πιο ψηλό από εμένα και πολύ παχύ. Φέτος, μετά από 20 χρόνια συναντηθήκαμε και εγώ της ρίχνω ένα κεφάλι και κάμποσα κιλά ενώ αυτή είναι πετσί και κόκκαλο. Για αυτό σου λέω τζάμπα ανησυχούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το πιο σημαντικό από όλα είναι ένα παιδί να είναι υγιές σωματικά και ψυχολογικά. Και η Αθηνούλα έχει όλη την αγάπη και την φροντίδα του κόσμου και μία υπέροχη μαμά και είναι υγιής από κάθε άποψη. Όλα τα άλλα έρχονται στην ώρα τους, η οποία διαφέρει από παιδί σε παιδί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Να έχει υγεία και χαρές, αυτά είναι τα σημαντικά, για το δικό σου κοριτσάκι και για όλα τα παιδάκια γενικά! Υγεία, χαρές, κι αγάπη...
    Καλημέρα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλημέρα Βέρα!!!!
    Το σκέφτηκα πολύ εάν θα πρέπει να σχολιάσω το άρθρο, αλλά θα το κάνω γιατί ξέρω ότι έχεις ανοιχτό μυαλό και καλό είναι να ακούγονται όλες οι πλευρές.
    Πήρα το θάρρος γιατί είδες τον Σπύρο έστω και για λίγο και μπορείς να αξιολογήσεις εάν αυτά που λέω είναι αληθινά…
    Ας αρχίσω από την αρχή «ΜΙΣΩ ΤΙΣ ΤΑΜΠΕΛΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!»
    Ο Σπύρος ναι περπάτησε 9 μηνών.
    Ναι έκανε προτάσεις 2 λέξεων από 15 μηνών
    Ναι κάνει μακροβούτι από μωρό 6 μηνών και από 15 μηνών συνειδητά και βουτιές από τον βατήρα μονός του
    Όχι δε φόρεσε ποτέ μπρατσακια.
    Και έκοψε την πάνα 16 μηνών την πρωινή και τη βραδινή 18μηνων.
    Ναι του αρέσει να ζωγραφίζει κάνει γραμμές και κύκλους και λέει συγχρόνως τι κάνει.
    Είναι 22 μηνών τώρα ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑΥΜΑ.
    Ο Σπύρος κινητικά θα μπορούσε να είναι στο κολυμβητήριο με τα παιδιά τα 3χρονων (αφού έχει κόψει τη πάνα) αλλά δεν μπορεί να κάνει δοκιμαστικό λόγω ηλικίας γιατί υπάρχει μια ταμπέλα ότι αυτό το κάνουν 3 χρονών.
    Δεν είναι άσχημο όταν με ρωτάνε πότε περπάτησε, η έκοψε την πάνα να με κοιτάνε περίεργα και να σκέφτονται ότι είμαι υπερβολική ή λέω ψέματα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Έμενα πάντως με στεναχωρεί πολύ.
    Κάθε παιδί έχει το ρυθμό του. Δεν μου αρέσει η έκφραση μέσος όρος. Ναι είναι χρήσιμες οι μετρήσεις για να υπάρχει ένας μπούσουλας και να προλαμβάνονται κάποιες καταστάσεις αλλά μέχρι εκεί.
    Κάθε παιδί είναι ξεχωριστό. Έχει τη δική του ιδιαιτερότητα και ταλέντο.
    Φιλικά
    Μαμά Ειρήνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αχ αυτός ο μέσος όρος... Πάντα προσπαθούμε να ξεφύγουμε αλλά τελικά είναι σωτήριο να ανήκεις εκεί... Είναι πιο ασφαλές!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλημέρα! Όλα τα παιδιά είναι ξεχωριστά και μοναδικά. Καθένα έχει το δικό του ρυθμό ανάπτυξης και για κάθε μικρό η μεγάλο επίτευγμα πρέπει να τα επαινούμε και να νιώθουμε περίφανοι σαν γονείς! Το σημαντικό είναι να είναι ολα τα παιδιά του κόσμου υγιή και να τους δίνεται απλώχερα η αγάπη και η ασφάλεια που έχουν ανάγκη! Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τα πρώτα βήματα του κάθε παιδιού είναι μια πρωτιά, όποτε κι αν γίνονται.
    Οι πρώτες λέξεις/προτάσεις κάθε παιδιού είναι μια πρωτιά, όποτε κι αν ακούγονται.
    Τα πρώτα μακροβούτια κάθε παιδιού είναι μια πρωτιά, όποτε κι αν εκτελούνται.
    Οι πρώτες μέρες στο σχολείο/Γυμνάσιο/Λύκειο/Πανεπιστήμιο, οι πρώτες πεταλιές στο ποδήλατο, οι πρώτες θεατρικές παραστάσεις που παίρνουν μέρος, τα πρώτα φλερτ, τα πρώτα ραντεβού, τα πρώτα φιλιά, οι πρώτες μέρες στην δουλειά, τα πρώτα δικά τους παιδιά ... ... ... ... όλες πρωτιές σημαντικότατες και στιγμές για τις οποίες εμείς οι γονείς είμαστε και θα είμαστε περήφανοι, όποτε και να έρθουν.

    Ο όρος "μέσος όρος" είναι στατιστικός. Και πιστεύω ακράδαντα πως οι ανθρώπινες υποστάσεις - τέλεια και μοναδική η καθεμιά τους - δεν είναι δυνατόν να περιγράφονται/ορίζονται/περιορίζονται από την στατιστική επιστήμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ ωραίο σχόλιο Αγγελική!!! Το ίδιο θα έλεγα κι εγώ! Ως τώρα (και είμαι θεωρώ ακόμα στην αρχή) νιώθω απέραντη περηφάνια για τα παιδιά μου, κάθε μέρα, για ό,τι και να κάνουν! Το τι κλάμα ρίχνω δε λέγεται! Στις σχολικές γιορτές, βλέποντας μια ζωγραφιά ή όταν κάνει γρήγορα τα μαθήματά της και γράφει με ωραία γράμματα η μεγάλη μου.

      kathy by anthomeli

      Διαγραφή
    2. Έτσι κι εγώ, Κατερίνα !!! Ρόμπα γίνομαι στις σχολικές γιορτές !!! Χθες ο μεγάλος μου γιος (7 χρονών) βοήθησε τον μπαμπά του που ήθελε να βάψει δύο δωμάτια κι ο μεγάλος ανέλαβε να βγάλει όλα τα καρφιά και τις βίδες από τους τοίχους με την ανάποδη του σφυριού, ώστε ο μπαμπάς του να στοκάρει τις τρύπες και μετέπειτα να βάψει.

      Ε, η καμμένη μάνα (εγώ δηλαδή) βούρκωσα που τον είδα να χρησιμοποιεί για πρώτη φορά κανονικά εργαλεία και να φέρνει εις πέρας την αποστολή του !!! entelwskammeni.com !!! Χαχαχαχαχαχαχααα !!!

      Διαγραφή
  20. Εγώ να σου πω δεν πιστεύω στους μέσους όρους. Κάθε παιδί ειναι ξεχωριστό. Είναι ενα πραγματικό θαυμα και ας μην κανει θαυματα. Σίγουρα ονειρευόμαστε τρελά πράγματα για τα παιδιά μας αλλά τα μικρά καθημερινά είναι που μας κάνουν να χαμογελάμε. Φατσουλα το μικρό σου. Και τα δοντάκια τέλεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εμένα δεν κάνει παλαμάκια και όλοι με ρωτάνε "καλά ακόμα?" . Κοντεύει να χρονίσει! Δε γουστάρει ρε τους λέω! Θα κάνει παλαμάκια όποτε θέλει αυτός! Για στο στόμα σου κουκουβάγια μου!Ωραία τα είπες, ας κάνουν άλλοι τις πρωτιές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. E βρε Κατερίνα, πες τους κι εσύ, "αν βαρέσει παλαμάκια, εσείς θα χορέψετε καρσιλαμά;". Ε μα πιαααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!

      Διαγραφή
  22. Πάντως να ξέρεις, πως όλες οι μαμάδες - κουκουβάγιες, περιμένουμε πως τα δικά μας παιδιά θα είναι τα θαύματα της φύσης !!!!!!!!!!!!! Όλες τα κρυφοκοιτάζουμε στις προσπάθειές τους και ψάχνουμε να βρούμε αυτό το κάτι που θα τα κάνει λίγο πιο ..... από τα άλλα ! Γιατί, σαν το παιδί της κουκουβάγιας, δεν είναι κανένα !!!!!! Εδώ οι δικοί μας οι γονείς καμαρώνουν και κουκουβαγίζουν για εμάς, που έχουμε γίνει κοτζάμ γαϊδάρες !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Δεν είναι κακό να θέλεις το παιδί σου να ξεχωρίζει, φυσιολογικό το βρίσκω ως ένα βαθμό. Αρκεί να μην γίνεσαι ψυχαναγκαστικός και "σκας" το παιδί να φτάσει τους δικούς σου στόχους.
    Οσο για το ότι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που έχουμε τα παιδιά μας και είναι γερά, αυτό το θεωρώ δεδομένο. Υγεία - υγεία - υγεία, τίποτε άλλο !
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Τυχαία πέρασα από εδώ, και βλέπω πως μόνο γυναίκες - μαμάδες είστε μαζεμένες και νιώθω και λίγο παράτερος ως άντρας...
    Δεν θα ενοχλήσω πολύ, ίσα - ίσα θα πω κάτι που το ξέρεις κι εσύ, κι απλώς μου ήρθε στο μυαλό:
    "Μην περιμένεις να είναι κάτι τέλειο για να το αγαπήσεις,
    αγάπησε κάτι απλά, και κάνε το τέλειο με την αγάπη σου!"
    Τα παιδιά σου είναι μοναδικά μονάχα που τα αγαπάς...
    και θα δεις με τον καιρό πως κι αυτό που θεωρείται δεδομένο, δεν είναι, και είναι μοναδικό...
    ...
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Να το χαίρεσαι το παιδάκι σου Βέρα μου που είναι ένα υγιές και αξιολάτρευτο παιδάκι και που είναι σίγουρο μοναδικό όπως όλα τα παιδάκια του κόσμου, όπως όλοι μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Μόνο μία σοφή μαμά κουκουβάγια θα μπορούσε να γράψει κάτι τόσο αληθινό. Υπέροχο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μου αρεσεις...και μαλιστα πολυ....ορισμενες φορες διαβαζοντας σε νομιζω οτι γραφω εγω (οπως πχ το θεμα με το ενα παιδι ή και ακομα ενα πολυ παλιο σου Post με τον νεροχυτη!!!!). Και γω τις ιδιες σκεψεις εχω με σενα, και δεν φτανει που συγκρινω καμια φορα το παιδακι μου με τα παιδια των γυρω μου, αλλα συγκρινω και με τα παιδια όλων των μαμαδων που γραφουν στο internet, που εχουν πανω κατω την ιδια ηλικια...και να φτασω ακομα παρα περα? Για καιρο συγκρινα και τον εαυτό μου με τις αλλες μαμαδες...τι κανει η μια , τι κανει η αλλη στο παιδι της...(κατασκευες, απασχοληση, ποια βιβλια διαβαζουν, ποια τραγουδια χορευουν κτλ...)και ποιος εβγαινε ο χαμενος...οεο? Παντα εγω....η αληθεια ειναι πως με ειχε παρει λιγο απο κατω, αλλα τωρα πια δεν δινω σημασια...εχω το καλυτερο, ομορφοτερο, ζωηροτερο...το πιο χαδιαρικο και συμπονετικο αγορακι του κοσμου!!!! Φιλακια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή