Σελίδες

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Ένα παιδί.

Το σκέφτηκα αρκετά πριν κάνω αυτή την ανάρτηση. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, είναι απλά ένας προβληματισμός μου σε ένα θέμα που δύσκολα συζητιέται...

Η Αθηνά έγινε 2 χρονών και ήδη τον τελευταίο καιρό όποιος με συναντάει το πρώτο πράγμα που μου λέει είναι «καιρός για το 2ο», «άντε τι κάθεσαι, δεν θα κάνεις άλλο;», « η μικρή θέλει αδερφάκι για να παίζει» και άλλα τέτοια. Εγώ απαντώ αναλόγως με ποιον μου λέει τι.
Η αλήθεια είναι ότι προς το παρόν δεν θέλω να κάνω άλλο παιδάκι. Δεν ξέρω αν στο μέλλον θα θελήσω αλλά προς το παρόν δεν το επιδιώκω. Αν τύχει εννοείται θα είναι καλοδεχούμενο.

Μητέρα και παιδί - Xi Pan
Το πρόβλημα μου είναι ο περίγυρος και η πίεση που μου ασκείται κάθε φορά που κάποιος με βλέπει να κρατώ μόνο ένα παιδί από το χέρι, κάθε φορά που πάμε για φαγητό οι 3 μας. Λες και εμείς δεν είμαστε οικογένεια, λες και πρέπει να είναι 2 γονείς και τουλάχιστον 2 παιδιά για να είναι αποδεχτό το πρότυπο της οικογένειας μας από την κοινωνία. 

Μητέρα και παιδί - Modigliani


Το θέμα είναι ότι δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες αντοχές και τα ίδια όνειρα. Προχθές συνάντησα μία φίλη της μαμάς μου στο δρόμο και μου είπε ακριβώς «μην κάνεις καμιά μ…α και μείνεις με ένα παιδί». Εγώ της απάντησα ευθέως «μάλλον αυτό θα κάνω» κι εκείνη ξεστόμισε ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ που νόμιζα ότι θα με κατάπινε η ίδια η λέξη. Και εκεί έκανα το λάθος.. προσπάθησα να δικαιολογηθώ, να εξηγήσω πως δεν έχω καθημερινή βοήθεια από κανέναν, ότι έχω πιεστεί αρκετά κτλ. Ήταν σαν να μην είχα πει τίποτα για εκείνη. Μου απάντησε χαλαρά και γελώντας "κι εγώ που είχα και τις 2 γιαγιάδες για βοήθεια τι νομίζεις, εύκολο ήταν;". 

Μητέρα και παιδί - Gystav Klimt

Δεν ήθελα να συζητήσω παραπάνω τίποτα. Τη χαιρέτησα και έφυγα βουρκωμένη κρατώντας σφιχτά το χέρι της κόρης μου. Με έπιασε το παράπονο. Ότι κανείς δεν με καταλαβαίνει, ότι αισθάνομαι ότι χάνω τον εαυτό μου μερικές φορές, ότι είναι πια τόσο κακό αν μείνω με ένα παιδί; Γιατί πρέπει να είμαστε όλοι ίδιοι; Κι εγώ μεγάλωσα με αδερφό που τον αγαπώ και δεν θα τον άλλαζα με τίποτα. Ποιος θα κρίνει όμως τι είναι πιο καλό, ποιο σωστό και πιο κατάλληλο για τη δική μου οικογένεια; 
Ή μήπως κάποιος έχει προεξοφλήσει ότι το δικό μου παιδί δεν θα είναι ευτυχισμένο στη ζωή του αν τελικά δεν αποκτήσει αδερφάκι; Ή πρέπει να συμβιβαστώ με το κλισέ ότι τα μοναχοπαίδια είναι κακομαθημένα; Αισθάνομαι πολύ άσχημα που πρέπει να απολογούμαι σε κάθε γνωστό που με ρωτάει γιατί δεν κάνω τώρα δεύτερο παιδί. Σε κάθε φίλη που μου λέει «Βέρα, ένα ίσον κανένα». Τι σόι μαθηματικά είναι αυτά; Καλά λέει η φίλη μου η Μάχη, δηλαδή αν αυτό το ένα πάθει κάτι, τότε δεν τρέχει τίποτα;

Μητέρα και παιδί - Matisse

Ναι, σκέφτομαι τα πάντα, ακόμα και να έκανα δεύτερο παιδί μόνο και μόνο για να μην είναι μόνη της η Αθηνά όταν εγώ δεν θα είμαι πια εδώ. Και ποιος μου το υπόσχεται αυτό όμως; Είναι δηλαδή απίθανο το σενάριο να έχει το παιδί μου την δική του ευτυχισμένη οικογένεια ή αυτό δεν πιάνεται και μόνο ο αδερφός θεωρείται στήριγμα στα δύσκολα; Ακόμα και η δική μου μαμά δεν με καταλαβαίνει και μου λέει «εγώ είχα μόνη μου 2 παιδιά και δούλευα κιόλας». Δυστυχώς τότε αντιμιλώ και φωνάζω «εγώ δεν είμαι σαν κι εσένα». Θυμάται πόσο ζορίστηκε εκείνη να μας μεγαλώσει αλλά δεν καταλαβαίνει τη δική μου επιλογή. Γιατί εκείνη έκανε αυτό που ήθελε και είναι και εντάξει προς όλους.. γιατί κανείς δεν θα πει ποτέ «γιατί έκανες μόνο 2 παιδιά» ενώ η αντίστοιχη ερώτηση για το 1 παιδί δίνει και παίρνει χωρίς ποτέ κανείς να σκεφτεί τους πραγματικούς λόγους που μπορεί να θέλει μια κοπέλα να έχει ένα παιδί. Οικονομικοί ή ψυχολογικοί παράγοντες, προβλήματα στη σχέση, μια άσχημη εγκυμοσύνη, έλλειψη βοήθειας και διάφοροι άλλοι λόγοι μπορεί να οδηγήσουν μια κοπέλα σε αυτή την απόφαση.

Γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να σεβαστεί την επιλογή μου; Όπως διάβασα και σε ένα άρθρο «γιατί πρέπει να θεωρούμαι εγωίστρια επειδή θέλω ένα παιδί;» Μπορεί σε 1-2 χρόνια να αλλάξω την απόφαση μου, αυτό δεν το αποκλείω. Ή μπορεί η ζωή να μας κάνει την έκπληξη και όπως ανέφερα παραπάνω θα την καλοδεχτώ. Όμως τώρα αισθάνομαι ότι για να μεγαλώσω το παιδί μου θέλω να είμαι κι εγώ ευτυχισμένη, ισορροπημένη και ήρεμη. Και επειδή ξέρω τον εαυτό μου αυτό δεν θα το πετύχω κάνοντας τώρα ένα δεύτερο παιδάκι. Δεν θέλω κάποια στιγμή να γυρίσω να πω «θυσία έγινα για σας». Δεν θέλω θυσίες. Θέλω ευτυχισμένες, ξέγνοιαστες στιγμές με την οικογένεια μου..αυτή των 2+1 ατόμων..


55 σχόλια:

  1. Το δεύτερο παιδί και κάθε παιδί έρχεται όταν το θέλουμε ΕΜΕΙΣ και όχι οι γύρω μας....Έχουμε δει και αδέλφια που δεν μιλιούνται μεταξύ τους...!
    Φυσικά είναι οικογένεια με ένα παιδί δεν το κατάλαβα!Τα 2 παιδιά ολοκληρώνουν την οικογένεια;
    Κλείνουμε τα αφτάκια μας και κάνουμε αυτό που αισθανόμαστε.Και εγώ προς το παρόν δεν είμαι έτοιμη για ένα ακόμα παιδάκι.Φυσικά αν έρθει καλώς να έρθει αλλά δεν το έχω και στο πρόγραμμα...Τα ίδια ακούω όλη μέρα κα΄θε μέρα από γνωστούς ,άγνωστους και φίλους αλλά δεν δίνω καμία σημασία πια!Ξέρω και παιδιά που είναι μοναχοπαίδια και είναι υπέροχα και κάθε άλλο παρά κακομαθημένα!Ο γιος μου ζητάει αδερφάκι αλλά του είπα πως αν μας το δώσει ο Θεούλης θα το υποδεχτούμε με πολύ χαρά.Προς το παρόν αντοχές δεν έχω η αλήθεια είναι...Να ακούς αυτό που θέλει η Βέρα και άσε τους άλλους να λένε τα δικά τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο μα πόόόσο σε καταλαβαίνω.
    Αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα μιας και εμένα ο μικρός μου σε λίγες μέρες κλείνει τα 2.
    Εγώ προσωπικά αισθάνομαι ότι δεν έχω υπομονή κι ας είμαι μόνο 22.
    Θέλω τώρα που μεγαλώνει ο μικρός,να βγούμε ,να παίξουμε,να μιλήσουμε,να ξενυχτίσουμε..(λέέέμε τώρα)
    Δεν αποκλείω το δεύτερο όμως θα το κάνω όποτε και όταν θέλω εγώ.Δε θα με πιέσει ψυχολογικά κανείς τρίτος γιατί αύτός ο τρίτος ούτε θα μείνει έγκυος 9 μήνες,ούτε θα ξενυχτίσει,ούτε θα τον νοιάζει το οικονομικό,ούτε θα με βοηθήσει.Γι αυτό λοιπόν,είναι επιλογή δική μου και του Λευτέρη να κάνουμε όποτε θέμε εμεις το δεύτερο.
    Αν ο Χ-Ψ-Ω θέλει δεύτερο να πάει να κάνει αυτός.
    Στις συμβουλές όλοι είναι πρώτοι!
    ΑΝΤΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θέλω να σου πω πως η δική μου οικογένεια απαρτίζεται από τρία μέλη δηλαδή είμαστε οικογένεια και δεν το διαπραγματεύομαι αυτό!Βέρα μου έχω αποκτήσει ένα μόνο παιδί από επιλογή,για τους δικούς μου λόγους που τώρα δεν θέλω να αναλύσω για να μην κουράσω εσένα και τις φίλες μας.Η αποψή μου ήταν πάντα πως ένα παιδί έρχεται στο κόσμο, γιατί το ζευγάρι το έχει αποφασίσει και έιναι κάτι που το θέλουν και οι δύο,και κατά επεκτασή το πρώτο παίδι αποκτα αδερφάκι (παρέα)!Να κάνεις αυτό που καταλαβαίνεις αυτή τη στιγμή πως πρέπει να κάνεις και να μην έχεις ενοχές για τις αποφάσεις που παίρνεις γιατί όπως πολύ σωστά είπες ,αυτό που έχει αυτή τη στιγμή σημασία είναι το παίδί που έχεις αποκτήσει να είναι ευτυχισμένο, και αυτό συμβαίνει όταν η μάνα του είναι ευτυχισμένη!(μην αφήνεις τους άλλους να σε κάνουν να κλαις για θέματα που εσύ τα ξέρεις καλύτερα από όλους!)εύχομαι τα καλύτερα σε εσένα και την οικογένεια σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βέρα μου δεν χρειάζεται να δίνεις εξηγήσεις !!! Στο κάτω - κάτω, ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή για κανέναν. Ας κάνει ο καθένας μας ότι μπορεί για να είναι ο ίδιος ευτυχισμένος και ας αφήσει τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Ένα ή δύο ή περισσότερα παιδιά ...... Μάνα είσαι κι εσύ με το ένα, μάνα είναι και η φίλη μου η Μαίρη με τα τέσσερα. Κι εγώ αν δεν δούλευα θα έκανα τρίτο παιδάκι και η φίλη μου η Ελένη και η Χαριάννα, δεν θέλουν να κάνουν δεύτερο. Ληξίαρχο θα βάλουμε στα σπίτια μας;;;; Μπα σε καλό μας! Και να μην επιτρέπεις σε κανέναν να σε κάνει να στεναχωριέσαι ! Ακούς εκεί βούρκωσες! Γκρρρρρρρρρρρρρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είμαι 41 χρονών και έχω μια κορούλα 19 μηνών.. Προς το παρόν δεν θέλω να κάνω δευτερο παιδάκι και ας με πιέζει η ηλικία μου..Τον τελευταίο καιρό έχουν αρχίσει και με ζαλίζουν όλοι να κάνω ένα αδελφάκι στην μικρή μου... Φυσικά το πρώτο σχόλιο που κάνουν αφορά την ηλικία μου και ότι ο καιρός περνάει και ξεκίνα τις προσπάθειες από τώρα γιατί δεν ξέρεις πότε θα έρθει και και και...Το δευτερο είναι ότι η μικρή χρειάζεται παρέα δηλ, τα δευτερα παιδιά δεν τα κάνουμε από αγάπη αλλά από ανάγκη????Και το κορυφαίο που μου έχει πει μια φίλη μου,( η οποία δεν θέλει να κάνει ποτέ παιδιά) είναι ότι πρέπει να κάνω ένα δευτερο σε περίπτωση που μου πάθει κάτι το ένα μου παιδάκι να μου μείνει το άλλο.....Το άκουσα και αυτό!!!!!!
    Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν εσύ δεν θέλεις να κάνεις δεύτερο παιδί κανένας δε μπορεί να σε πιέσει.
    Και εγώ για 3 χρόνια δεν ήθελα αλλα μετά ήθελα να έχει ένα αδερφάκι η κόρη μου.
    Φιλάκια ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο αδιάκριτοι για θέματα τόσο προσωπικά. Το θεωρώ εξαιρετικά αγενές να ρωτάς κάποιον πότε θα κάνει παιδί (πρώτο, δεύτερο, εικοστό δεν έχει σημασία), γιατί δεν κάνει (κι άλλο) παιδί ή γιατί κάνει (κι άλλο) παιδί... Όπως επίσης θεωρώ εξαιρετικά υποτιμητικά επιχειρήματα τύπου "ένα ίσον κανένα", "κάνε άλλο ένα να έχει παρέα το πρώτο"...
    Μην ακούς κανέναν, εσύ και ο άντρας σου μόνο ξέρετε τι είναι σωστό και καλό για τη δική σας οικογένεια. Μόνο, κανένας άλλος!
    Φιλιά πολλά και να χαίρεσαι τον κορίτσαρό σου!

    Τρελοτουρίστρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σοβαρά γίνονται τέτοια σκηνικά; Δεν το περίμενα να είναι ο κόσμος τόσο αδιάκριτος και κακός. Γιατί κακία μου βγάζουν αυτά που περιγράφεις! Η ζωή σου είναι δική σου και δεν την καθορίζουν οι άλλοι. Και δεν σε πήραν δα και τα χρόνια! Μπορεί στην πορεία να αλλάξεις γνώμη, να μεγαλώσει λιγάκι η Αθηνούλα, να ξεκουραστείς κι εσύ, να φύγει η πίεση και να το θέλεις πολύ! Μην ακούς κανέναν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κοριτσια εγω αυτο που καταλαβα και εζησα ειναι οτι ο καθενας λεει το μακρυ του και το κοντο του σε καθε φαση της ζωης σου! και αν ακομα κανεις το χατηρι ...του ντουνια, αυτο θα ισχυει μονο μεχρι να πας στο επομενο σταδιο οπου και παλι θα σε πρηξουν! ασε που παντου παιζει ο μαγικος αριθμος 2!! εχεις δυο χρονια σχεση; -> ποτε θα πας για γαμο;, είσαι παντρεμένη δυο χρόνια;-> πότε θα κάνεις παιδι;, κάνεις το πρωτο και διχρονίζει;-> πότε θα πας για δεύτερο;;; εεε παρακατω θα το δω σε λιγο το εργο αλλα εχω επιλεξει την θεση του παρατηρητη! δεν με ακουμπανε πλεον αυτα εδω και χρονια! φυσικα και τα ακουσα και εγω και μαλιστα σε παρατραβηγμενο βαθμο, αλλα εγω το δευτερο το ηθελα για εμας!
    Βερα μου στο εχω πει, αν δεν θες ακομα, μη το σκεφτεσαι καν, οσο για τον κοσμο, ο κοσμος εχει μεγαλο στομα, πρεπει να μαθουμε να αδιαφορουμε γιατι και να μπαινεις στο τριπακι του καθενος και να απαντας μονο ψυχοφθορο ειναι! προσβαλε και καποιους και μαλιστα μπροστα σε αλλους να σε ακουσουν και αν ακομα και αυτο δεν πιανει, απλα γραφτους! το σημαντικο ειναι να ειστε εσεις καλα για να ειναι και το/τα παιδι-α σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Βέρα μου καλό μήνα! Βρε μη δίνεις τόση σημασία στο τι λέει ο κόσμος.. Είσαι νέα κοπέλα για να κολλάς σε αυτά! Ζήσε όπως εσύ θέλεις και δεν χρειάζεται ούτε να δικαιολογείς τις επιλογές σου ούτε να εξηγείς.. Τώρα θα με κατάλαβες πως νιώθω όταν με ρωτάνε όλοι πότε με το καλό θα παντρευτώ επειδή είμαι αρραβωνιασμένη! Κανένας- εκτός από τους πολύ κοντινούς μας- δε μπορεί να ξέρει γιατί κάνουμε κάποιες επιλογές, είναι πολύ προσωπικά θέματα και ας σκεφτόμαστε πριν μιλήσουμε καλύτερα! Στεναχωρήθηκα που βούρκωσες και σε έκαναν να νιώσεις άβολα, γι αυτο σου τα λέω αυτά! Πολλά φιλιά καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είμαστε ακριβώς στην ίδια φάση και μάλιστα έχοντας μια Μαρία που είναι 3 ετών. Για πολλούς λόγους δεν ξέρω αν θα προχωρήσω σε δεύτερο παιδί κι αν προχωρήσω σίγουρα θα είναι σε 1-2 χρόνια από τώρα. Η ίδια κοινωνία που σου λέει γιατί δεν κάνεις ένα δεύτερο παιδί, είναι η κοινωνία που δε σε βλέπει να τεκνοποιείς και σου λέει "άντε τι κάνεις; κάθεσαι;" και από πίσω μπορεί να κρύβονται αποβολές, υπογονιμότητα και αφόρητος πόνος. Αυτή η κοινωνία αποτελείται από ανθρώπους χωρίς διάκριση, ενσυναίσθηση και παιδεία. Το πρόβλημα, όμως, είναι δικό τους και όχι δικό σου, Βέρα μου. Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κοριτσάκι μου!Μην στεναχωριέσαι Βεράκι μου για τέτοια πράγματα...γιατί δίνεις σημασία και σκας χωρίς λόγο?Βρε,εγώ να δεις τι ακούω κι ας έχω 3 παιδιά.Είναι βλέπεις κορίτσια και ο κόσμος με θέλει και με τέταρτο...να κάνω τον γιο ντε!Ε τι σημασία να δώσω,για πες μου!Δεν είναι για γέλια?Πολλά γέλια!Έτσι τους δουλεύω κι εγώ κανονικά!!Να είσαστε καλά και μην ανχώνεσαι...και να έρθετε διακοπές στην Ερμιόνη να πιούμε κάνα καφέ!Σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. κάπου διάβασα πως το παιδί στη σχέση με τους γονείς του μαθαίνει τη σχέση του με το σύμπαν και στη σχέση με τα αδέλφια του τη δική του σχέση με τον κόσμο. οπότε είναι μάλλον σωστό να υπάρχουν δύο παιδιά -τουλάχιστον- σε μια οικογένεια.
    με τα παιδιά, λέει η ρήση παίζει αυτό
    αν δεν έχεις έχεις ένα καημό
    αν έχεις έχεις χίλιους.
    ίσως αν η κόρη σου δεν έχει αδελφάκι να έχει μια στεναχώρια
    αν έχει ποιος ξέρει;;;;;

    με ένα παιδί τα πράγματα είναι εύκολα.
    έχει το μπελά του -και ποιο πράγμα που θέλει φροντίδα και χρόνο δεν έχει και μια δόση μπελά;- αλλά είναι κουλαντρίσιμο.
    όταν μια οικογένεια κάνει το βήμα και πάει στο νούμερο δύο, τότε όλα αλλάζουν. μεγάλες χαρές και η δουλειά ατελείωτη.
    η δική μου γνώμη είναι ότι οι πιο πετυχημένες οικογένειες ή θα έχουν ένα ή τρία.
    χι χι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μη δίνεις σημασία..οι περισσότεροι τα λένε για να τα πουν..
    Άσχετο, αλλά όταν ακούω μάνα να λέει πως έγινε θυσία για τα παιδιά της..ειδικά η λέξη "θυσία"με νευριάζει όσο τίποτα, θεωρώ πως αυτή η μάνα απέτυχε στο ρόλο της..πως απλά έκανε ένα χρέος...
    Μα δεν είναι χάλια λέξη να λέγεται από μάνα?
    Καλό μήνα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ο κοσμος ειναι αδιακριτος Βερα μου. Παντα ηταν, παντα θα ειναι. Βαλε εσυ τα δικα σου ορια και εχε ως στοχο τις δικες σου επιλογες!! Κανεις δεν μπορει να επεμβει σε ενα τοσο προσωπικο θεμα καλη μου. Μην τους αφηνεις να σε επηρεαζουν.

    Να σκεφτεσαι οτι ο καθενας βγαζει τα συμπερασματα του συμφωνα με τη δικη του εμπειρια, ηλικια, λογικη (IQ). Ξερω οτι ειναι δυσκολο. Το ζω κι εγω που η μικρη μου ειναι 3μιση. Και να φανταστεις οτι εγω θελω κι αλλο παιδακι κι ομως λογω κρισης φοβαμαι πολυ να το τολμησω. Οταν με ρωτανε χαμογελαω και απανταω "οταν θα ερθει η ωρα του θα το συζητησουμε με τον Δ". Δεν συνεχιζω οποιαδηποτε συζητηση (εκτος απο τις φιλες μου).

    Ευχομαι να καταφερεις να μην επηρεαζεσαι απο την κακη νοοτροπια καποιων ανθρωπων να επεμβαινουν στα προσωπικα των αλλων και να προσπαθουν και να επιβαλλουν την αποψη τους :) Να κανετε αυτο που σας ολοκληρωνει.


    Καλο μηνα :)

    υ.γ. εκοψα κι εγω τα μαλλακια της μικρης μου. Δες εδω ... https://www.dropbox.com/sh/c9e7hl2yl952arf/N5rIoW0D0T

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Όλα τα προηγούμενα σχόλια εμπεριέχουν κάτι από αυτά που ήθελα να σου γράψω...
    Όσο δύσκολο και να είναι, μην κάθεσαι να στεναχωριέσαι και κυρίως να απολογείσαι για τέτοια θέματα, βρε Βέρα!
    Γίνεται να είσαι εσύ ευτυχισμένη και βλέποντάς σε χαρούμενη, να είναι ευτυχισμένη και η Αθηνούλα? Αυτό μετράει!
    Η αδιακρισία των ανθρώπων πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει (πολύ φοβάμαι!), οπότε φρόντισε να είσαι εσύ οκ! Εσύ με τον αυτό σου! Εσύ με τον άντρα σου! Εσύ με το παιδάκι σου!
    Σε φιλώ πολύ-πολύ!
    Καλό μήνα, γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σε διαβάζω καιρό, αισθάνομαι σαν να σε γνωρίζω και στεναχωρήθηκα μ' αυτή την ανάρτηση. Στεναχωρήθηκα και για σένα και για μένα, γιατί είμαι ακριβώς στην ίδια φάση μ'εσένα και σε καταλαβαίνω απόλυτα. Κι εγώ νιώθω πως έχω χάσει κάπως τον εαυτό μου, έχω πιεστεί πολύ με αυτό το ένα παιδί και δεν θέλω δεύτερο. Δεν ξέρω αν θα θέλω ποτέ.

    Κι εγώ τα σκέφτομαι όλα αυτά που λες, για τα μοναχοπαίδια, για το αν θα είναι μόνη της στη ζωή, που δεν έχει παρέα τώρα και όλα τα σχετικά. Αλλά αυτή τη στιγμή, κάνω αυτή την επιλογή και το παιδί μου θα πρέπει να ζήσει με αυτήν.

    Εμένα όταν μου λένε "ένα ίσον κανένα", γυρνάω στο παιδί (που ευτυχώς δεν καταλαβαίνει ακόμα) και του λέω "Η κυρία λέει ότι δεν υπάρχεις!". Εκεί συνήθως το βουλώνουν.

    Κι αναρωτιέμαι, ρε παιδί μου, αυτοί που λένε τέτοια πράγματα σε μια γυναίκα, δεν σκέφτονται ποτέ ότι μπορεί να μην μπορεί να κάνει άλλο παιδί; Οργανικά εννοώ.

    Σόρι για το σεντονάκι, να ξέρεις απλώς ότι δεν είσαι μόνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μου αρεσει η απαντηση σου....θα την λεω και γω....μπορω...?

      Διαγραφή
    2. Παρακαλώ, ελεύθερα! :)

      Διαγραφή
  18. Βερα μου μη κανεις τη μ... και ακουσεις κανέναν πέρα απο τα δικά σου θέλω εσένα και του άντρα σου. Βαρέθηκα πλέον να ακούω "ειδικούς" να λένε τι πρέπει να κάνουμε στις ζωές μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Γλυκιά μου Βέρα έχεις δίκιο που προβληματίζεσαι,αλλά σε αυτό το θέμα είστε μόνο δύο για να πάρετε αποφάσεις..εσύ και ο σύζυγός σου!κανένας άλλος...η μητέρα βέβαια έχει τον πρώτο λόγο,γιατί αυτή φέρνει στον κόσμο το παιδί..όσο γιατί σε αγχώνει ο υπόλοιπος κόσμος,απλά μην απολογείσαι...πολλοί μπλέκονται στα πόδια μας κατα καιρούς!αν κάθε φορά ακούμε τους γύρω μας και τι μας λένε ή τι σχολιάζουν καλύτερα να κοιτάξουν το δικό τους σπίτι και την δική τους οικογένεια..να μη φτάσεις ποτέ να πείς ακόμα και στην ίδια σου τη μάνα ...δώσε μου πίσω τη ζωή μου!Εσύ χτίζεις τη δική σου ζωή και επομένως εσύ είσαι και η άμεσα υπεύθυνη γιαυτήν...δώσε αγάπη χαμόγελο και στοργή στο παιδί σου...αυτο χρειάζεται μόνο να κάνεις...τα υπόλοιπα είναι απλά λόγια...πλίνθοι,κέραμοι ατάκτως εριμμένοι...σου στέλνω την αγάπη μου και πολλά φιλάκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Βέρα σ' ευχαριστώ που το θίγεις το θέμα... Ξέρεις γιατί. Αυτός που λέει λέει, δεν θα το μεγαλώσει εκείνος. Όποιος είναι έξω απ' το χορό ξέρει πολλά τραγούδια, λένε στο χωριό μου. Καλό μήνα να έχεις ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πόσο σε καταλαβαίνω!
    Είμαι έγκυος στο πρώτο κ ήδη μου λένε για δεύτερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Καλό μήνα Βέρα μου!!! Κατ' αρχήν, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε κάνει να βουρκώσεις, για ένα θέμα τόσο πολύ προσωπικό κι ευαίσθητο. Σήμερα είναι πολύ μεγάλο πράγμα από μόνο του η απόφαση των ζευγαριών να κάνουν οικογένεια. Και δεν εννοώ οικογένεια όταν έρχεται το μωρό. Όχι, προσωπικά πιστεύω ότι η οικογένεια δημιουργείται από τη στιγμή που το ζευγάρι αποφασίζει να ξεκινήσει μαζί την νέα του κοινή ζωή, να ανοίξει σπιτικό, να προχωρήσει μαζί. Το παντρεμένο ζευγάρι χωρίς παιδιά είναι οικογένεια. Επομένως όλοι όσοι κάνουν αυτό το βήμα σε αυτές τις τόσο δύσκολες εποχές (από όλες τις απόψεις) είναι αξιέπαινοι. Όσον αφορά τα παιδιά, ΚΑΝΕΙΣ ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ, ούτε καν μαμάδες, θειάδες, νονές, φίλες, κουμπάρες και παρακούμπαρες, δεν έχουν δικαίωμα να ρωτούν, να πιέζουν και να στεναχωρούν. Θυμάμαι, πριν παντρευτώ είχα ακούσει την απίστευτη ατάκα "μην αργήσεις να κάνεις παιδιά, γιατί μπορεί να μπαγιατέψεις!!". Και να σκεφτείς ότι παντρεύτηκα 22 χρονών και τελικά αμέσως έμεινα έγκυος!! Τώρα έχω δυο κοριτσάκια, και πάλι μου λένε να κάνω "και το αγόρι". Ρωτάνε όλοι αυτοί τι αντοχές έχει η κάθε μάνα; Αν έχει δουλειά; Αν θέλει; Ένα θα σου πω μόνο. Κλείσε τα αυτιά σου, μεγάλωσε την Αθηνούλα σου και όλα τα άλλα θα γίνουν, αν θες κι αν είναι συμφέρον για σένα!! Σε φιλώ να μη στεναχωριέσαι καθόλου!!! (πολυλογία με έπιασε πάλι, αλλά αυτά τα θέματα με ταράζουν πολύ!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Θα κάνεις αυτό που εσύ θεωρείς καλύτερο για την οικογένειά σου, και άσε τους άλλους να...παραμιλάνε. Γεμίσαμε ειδήμονες και ξερόλες. Και το "ένα ίσον κανένα" έχει γίνει πολύ μόδα και το ακούω πολύ συχνά τώρα τελευταία. Και νευριάζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Βέρα μην δίνεις σημασία και μην στενοχωριέσαι, το θέμα αυτό αφορά αποκλειστικά το ζευγάρι και την απόφαση της απόκτησης ενός, δυο, τριών... παιδιών την λαμβάνει μόνο το ζευγάρι και θα πρέπει να είναι και οι δυο σύμφωνοι, καθώς και οι δυο θα είναι υπεύθυνοι για τα παιδιά τους. Όποιος γίνεται γονιός θεωρώ ότι έχει νιώσει ότι πλέον οι προτεραιότητες του αλλάζουν και ότι έχει κάποιες ευθύνες απέναντι στο παιδί του, να το βοηθήσει να μεγαλώσει, να του προσφέρει όσα περισσότερα μπορεί και προπάντων να είναι ευτυχισμένο. Ένα ευτυχισμένο παιδί, θέλει γονείς ευτυχισμένους, που δεν νοιώθουν ότι δεν πραγματοποιούνται τα όνειρα τους εξαιτίας των παιδιών ή που θεωρούν ότι κάνουν θυσίες για τα παιδιά τους...

    Τέτοιου είδους ερωτήσεις τις έχω αντιμετωπίσει και εγώ και ο άντρας μου (ο γιος μου είναι 3μιση χρονών), ρωτούν για δεύτερο παιδί και συνεχίζουν, αυτά με τα περί παρέας, στήριγμα στο μέλλον και συνεχίζουν με το ότι έχουμε αργήσει γιατί θα πρέπει να μην έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας. Εμείς δεν έχουμε αποφασίσει 100% αν θα κάνουμε δεύτερο παιδί, τώρα λέμε όχι, στο μέλλον δεν ξέρω, αν τύχει ευπρόσδεκτο, αλλά παρόλα αυτά όταν με ρωτούν (ακόμα και οι γονείς – πεθερικά μου) απαντώ αρνητικά και ότι το ένα φτάνει. Ούτε κάθομαι να τους απολογούμαι για τις αιτίες της απόφασης μας (αν και δεν είναι τόσο αρνητική όπως τους την παρουσιάζω) και φυσικά δεν κάθομαι να στενοχωριέμαι μετά.

    Το μόνο που με προβληματίζει είναι ότι εδώ και κάνα τρίμηνο ο γιος μου θέλει να αγοράσουμε :) μωράκι, συγκεκριμένα θέλει ένα δικό του μωράκι, να το φροντίζει, αφού έχει τύχει να πάμε σουπερ μάρκετ και να θέλει να αγοράσουμε πάνες όχι για αυτόν γιατί τις έκοψε άλλα για το μωράκι του. Του εξηγούμε ότι τα μωρά δεν τα αγοράζουν και προσπαθούμε να του εξηγήσουμε κάποια πράγματα, αλλά αυτός επιμένει. Προχθές ζητούσε πάλι και του έλεγα διάφορες ανοησίες για να τον αποθαρρύνω γλυκά, με κατάληξη της κουβέντας να μου λέει ότι να κάνουμε το μωράκι όπως κάναμε εκείνον… τι πιο λογικό!!! Βλέπει άλλα παιδάκια που έχουν αδελφάκια και σε συνδυασμό ότι γενικά αγαπά πολύ τα παιδάκια, θέλει και εκείνος ένα μωράκι στο σπίτι!!! Πάντως οι μοναδικές στιγμές που λόγια κάποιου «τρίτου» που μας έχουν επηρεάσει είναι όταν ο μικρός ζητά μωράκι, αλλά και πάλι δεν θα μπω στην διαδικασία να κάνω ένα δεύτερο παιδί επειδή το θέλει ο μικρός, θα το κάνω όταν αποφασίσουμε εγώ και ο άντρας μου. Και όσον αφορά για την διαφορά ηλικίας των παιδιών, εγώ έχω δυο αδελφές μια ένα χρόνο μικρότερη μου και μια 8 χρόνια μικρότερη μου και με τις δυο κάνω παρέα και η πιο μικρή (αδυναμία μου) είναι και η νονά του γιου μου, επομένως μικρή είμαι ακόμα και έχω τα περιθώριο να το αποφασίσω αργότερα….

    Σε φιλώ και σου λέω μην απολογείσαι και μην στενοχωριέσαι, αφορά εσένα και τον σύζυγο σου ΜΟΝΟ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Κοριτσάκι μου γλυκό, η αλήθεια είναι ότι ο καθένας λέει το κοντό του και το μακρύ του και όλοι έχουμε άποψη για οποιοδήποτε θέμα, είτε το γνωρίζουμε είτε όχι.
    Προφανώς και το αν θα κάνετε ή όχι δεύτερο παιδάκι είναι κάτι που αφορά εσάς και μόνο και είστε οι μόνοι που θα το αποφασίσετε.
    Εσύ ξέρεις αν μπορείς, αν θέλεις και είσαι η μόνη που ξέρει σε βάθος όλους τους παράγοντες που θα επηρεάσουν την απόφαση σου.
    Θα ήθελα μόνο να μου επιτρέψεις να σου πω το εξής, που προφανώς βασίζεται καθαρά και μόνο στη δική μου εμπειρία.
    Πριν κάνω την Ιφιγένεια δεν ήθελα να ακούσω για παιδιά. Δεν ήθελα να κάνω και είχα τους λόγους μου. Η Ιφιγένεια όμως ήρθε και γέμισε τη ζωή μας. Μετά αποφασίσαμε με το σύζυγο να κάνουμε και δεύτερο παιδάκι για να μην είναι μόνη η Ιφιγένεια. Στα αλήθεια πιστεύω ότι η απόφαση μας ήταν σοφή. Το μωρό έχει κάνει απίστευτο καλό στη μεγάλη, αλλά και σε εμάς, με τόσους πολλούς τρόπους... και εμείς έχουμε χαλαρώσει ως γονείς, γιατί όσο είχαμε μόνο την Ιφιγένεια ήμασταν αρκετά υπερβολικοί στις αντιδράσεις μας και ιδιαίτερα προστατευτικοί, αλλά και η Ιφιγένεια έχει εξελιχτεί ως χαρακτήρας. Και δεν σου κρύβω ότι οι ευτυχισμένες στιγμές μας έχουν πολλαπλασιαστεί πολύ!
    Σίγουρα το γεγονός ότι δουλεύουμε και οι δύο και ότι έχουμε μια γιαγιά από πίσω μας, βοήθησε σημαντικά στην απόφαση μας.
    Ναι, πιστεύω ότι αν μπορείς καλό είναι να κάνεις και ένα δεύτερο παιδί, αλλά κι εγώ θα πω το δικό μου κοντό και μακρύ.
    Οπότε κορίτσι μου, ζυγίστε τις καταστάσεις και κάντε ότι είναι καλύτερο για την οικογένεια σας.
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Βέρα γεια σου….

    Σε διαβάζω σχεδόν από τότε που έφτιαξες το blog, και «ταυτίστηκα» μαζί σου αφού τα παιδάκια μας έχουν λίγες μέρες διαφορά…μου αρέσεις γιατί γράφεις απλά και χωρίς επάρσεις για σένα και την οικογένειά σου. Περίμενα πως και πως μια τέτοια ανάρτηση, από κάποιον blogger που διαβάζω. Θέλω να σου πω ότι ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΙ μαζί σου……Δεν θέλω άλλο παιδί….κατηγορηματικά. Η διαφορά μας είναι ότι ο σύζυγος θέλει οπωσδήποτε αλλά του έχω «κόψει» τον αέρα….

    Ξέρεις, ποτέ δεν φανταζόμουνα τον εαυτό μου με οικογένεια. Παντρεύτηκα στα 36, γέννησα στα 38 και τώρα στα 40, δεν θέλω άλλο παιδί. Δεν έχω τις αντοχές, δεν έχω την θέληση….Το παιδάκι μου το λατρεύω παρόλο που δεν το αγάπησα αμέσως (και ναι δεν ντρέπομαι να το πω). Προσπαθώ να κάνω το καλύτερο γι αυτό, όπως κάθε μια από μας. Για πολλούς, και κυρίως για τον άντρα μου, είμαι εγωίστρια και βολεμένη….ξέρεις όμως τι πιστεύω; Καλύτερα μ΄ ένα παιδί και να είμαι καλά για να μπορέσω να το μεγαλώσω παρά να κάνω και άλλο και να τρελαθώ…γιατί προσωπικά μόνο με την σκέψη μου έρχεται να πέσω από το μπαλκόνι. Πώς να το κάνουμε…..δεν το έχουμε όλες……Μπορώ και γω να κάνω παιδιά και να τα παρατήσω από δω και από κει….αλλά δεν το κάνω.

    Ο άντρας μου, θεωρεί πως ότι και να συμβεί στο παιδί μας, θα φταίει που θα είναι μοναχοπαίδι, (άραγε είναι το μόνο;) και ισχυρίζεται πως ότι και να του συμβεί θα είμαι εγώ και μόνον εγώ υπεύθυνη….(φαντάζομαι μόνο για τα κακά)….έχουμε φτάσει στο σημείο ακόμα και να σκεπτόμαστε το διαζύγιο και φταίει και αυτό το θέμα. Το παιδί δεν είναι απόφαση του τύπου πάμε για καφέ και άμα δεν μας αρέσει φεύγουμε….Φαντάσου ότι δεν έκανα γιορτή για τα γενέθλια του παιδιού γιατί δεν ήθελα να ακούω την γκρίνια του τύπου «Μόνο τα μοναχοπαίδια κάνουν πάρτυ….»

    Στην αρχή που άρχισαν όλοι να λένε «άντε και στο δεύτερο» με πείραζε πολύ και αισθανόμουνα άσχημα….δεν ήθελα να έβλεπα εγκύους ούτε στον δρόμο ούτε στην τηλεόραση!!!!! ( και ειδικά να είμαστε μαζί με τον άντρα μου). Έφτασα στο σημείο κάποιες φορές, να κλαίω με αναφιλητά και να ζητάω συγγνώμη από το παιδάκι μου…..

    Όσον αφορά τον κόσμο, ένα έχω να πω…..τι τους νοιάζει; Κουμάντο στο σπίτι τους…. Κάποιες φορές αν πολυεπιμένουν έχω αρχίσει να τους την λέω….δεν αντέχω άλλο….

    Και ξέρεις τι νομίζω…; Κατά βάθος πολλοί από αυτούς θα ήθελαν να είχαν μόνο ένα παιδί, άσχετα που δεν το λένε. Έχουμε γεμίσει την ζωή μας με στερεότυπα, και τα 2 (τουλάχιστον) παιδιά είναι ένα από αυτά.

    Κανείς δεν με καταλαβαίνει…(#Pestenamefate), και σε σένα διαβάζοντας αυτό το Post είναι σαν να βρήκα έναν σύμμαχο….

    Συγγνώμη για το μακροσκελές……έχω να πω και άλλα, αλλά δεν θέλω να σε κουράσω και άλλο!!!!!

    Ευχαριστώ….

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Βερακι εκανες πολυ καλα και εγραψες την αναρτηση. Ειμαι σιγουρη πως ηταν λιγο μετα τη συναντηση με τη φιλη της μαμας σου? Καλα εκανες και μας τα ειπες και ξεσπασες. Κακως βουρκωσες. Εσυ ξερεις τι θελεις και ο Νικος σου. Οι τριτοι δεν ζουν μαζι σας.
    Δυστυχως πολλοι ανθρωποι (και βαζω και τον εαυτο μου μεσα ισως) καμια φορα πεταμε "πατατες" για τετοια θεματα. Ποτε ομως δεν εχω πει "ενα ισον κανενα". Τη θεωρω τραγικη κουβεντα. Αλλοι λοιπον ειναι αδιακριτοι, αλλοι το λενε απο καθαρο ενδιαφερον. Δεν εχει σημασια. Εγω θα συμφωνησω με την Ερμιονη. Εννοω πως οταν εκανα την κορη μου,χωρις να εχουμε καμια βοηθεια και καθε μερα να την ταλαιπωρουμε σε δρομολογια χλμετρων για να παμε στη δουλεια ενω ηταν λιγων μηνων, ατελειωτες ωρες δουλειας κλπ, εχοντασ φτασει στα ορια μου, ειχα πει πως δεν κανω αλλο παιδι. Τουλαχιστον μεχρι να παει 5! Η ζωη ηρθε να με διαψευσει. Στους 9 μηνες ζωης της, εμεινα εγκυος στον αδελφος της τυχαια. Ειχα μπει σε σκεψεις τι θα κανω....ηταν τοσο νωρις, δεν τα καταφερνα με το ενα....ηταν δυνατον να εχω δυο?? ο Παναγιωτης γεννηθηκε. Τα τρια πρωτα χρονια με δυο μικρα παιδια το τρεξιμο ηταν απιστευτο. Χρονος για το ζευγαρι μηδαμηνος. Δεν ζουσαμε....τρεχαμε!!! Οποιος με ρωτουσε πως τα παω εβριζα. Ελεγα πως καμια σχεση το ενα, με τα δυο. Μα καμια. Αλλαζει η ζωη σου εντελως. Τους ελεγα να μην κανουν δευτερο παιδι!!! Ημουν ζορισμενη και με οχι καθαρο μυαλο.
    Τωρα ομως που μεγαλωσαν και κανουν παρεα, εχουν ο ενας τον αλλο, ποσο χαιρομαι που δεν βιαστηκα να παρω αποφαση τοτε. Ξερεις ποσους φιλους μοναχοπαιδια εχουν τα παιδια μου, που το χειμωνα πχ που δεν υπαρχει δυνατοτητα για πολλες εξωτ,δραστηριοτητες, μας παιρνουν καθημερινα τηλ να συναντηθουμε γιατι βαριουνται εκεινα που ειναι μονα τους?? Και με μαμαδες δραστηριες, οχι τεμπελες που τα αποβλακωνουν στην τηλεοραση ολη μερα. Κι ομως τα παιδια θελουν παρεα, ενα δικο τους μικρο ανθρωπο να συμμαχησουν. Να τσακωθουν. Να εχουν μυστικα. Εμεις οι γονεις κανουμε πολλα, αλλα οχι ολα.
    Στα λεω και εγω φυσικα ολα αυτα απο την προσωπικη μου εμπειρια και αποψη. Αν με ρωτουσες τωρα, με το χερι στην καρδια θα σου πω πως ειναι μεγαλο αγγουρι το δευτερο παιδι (ειδικα χωρις βοηθεια) αλλα αν γυρνουσε πισω ο χρονος, παλι το ιδιο θα εκανα.

    Το καθε ζευγαρι και η καθε μαμα ξερει τα ορια της και τον εαυτο της. Ειναι μικρουλα ακομα η Αθηνουλα σου αλλα και εσυ. Εχεις ακομα τοσο χρονο να παρεις τετοιες αποφασεις. Το θεμα ειναι σαφως πως οταν και αν το αποφασισετε, θα ειναι για σας και για την Αθηνα, οχι επειδη το λενε οι αλλοι και οχι φυσικα για να εχετε μια ιδανικη προτυπη 4μελη οικογενεια, ετοιμη για φωτογραφιση στο People:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Βέρα μου καλησπέρα. Αν και έχω 3 παιδάκια όπως γνωρίζεις έχω περάσει από όλα τα στάδια. Και θα εξηγήσω τι εννοώ. Το πρώτο ήρθε γρήγορα. Το δεύτερο λόγω κάποιου γυναικολογικού προβλήματος μας χτύπησε την πόρτα σε ανέλπιστο χρόνο 7,5 χρόνια μετά, όταν είχα πάρει απόφαση ότι τελικά θα μείνω με ένα. Το τρίτο, επίσης εμφανίστηκε από το πουθενά. Ο λόγος που το αναφέρω είναι σε ανθρώπους κάνουν ερωτήσεις τέτοιου είδους δεν πρέπει κανείς να μπαίνει στην διαδικασία να απαντά. Το θέμα της τεκνοποίησης είναι προσωπικό και ιδιαίτερα ευαίσθητο και σίγουρα ο κάθε άνθρωπος έχει τους δικούς του προσωπικούς λόγους που δεν αφορούν κανέναν άλλον πέρα από την ίδια την οικογένεια. Τα παιδιά πάντως καλό είναι να θυμόμαστε (και το λέω και για τους ίδιους τους γονείς που πολλές φορές έχουν επιλέξει φύλλο, όνομα, επάγγελμα πριν καν το δουν), ότι δεν είναι παραγγελία για πίτσα.....ας σοβαρευτούμε λιγάκι λοιπόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Έχω τρία παιδιά στην εφηβεία που αγαπώ όσο τίποτα. Προσωπικά θα ήμουν δυστυχισμένη άμα έμενα στο πρώτο γιατί θα ένιωθα τύψεις για όταν φύγω και γιατί θέλω να αφήσω απογόνους και να συνεχίσω την αναπαραγωγή της οικογένειάς μου. Ωστόσο,δεν κρίνω κανέναν. Μόνο εσύ και ο άντρας σου γνωρίζετε τι θα κάνετε και πως θα χειριστείτε την οικογένειά σας. Εγώ θα προτιμούσα να μην κάνω καθόλου παιδιά από το να κάνω ένα και μοναδικό. Αλλά ξαναλέω πως δεν έχετε κανένα λόγο να απολογείστε σε τρίτους. Είναι καθαρά δικό σας θέμα.
    Τα φιλιά μου,να είστε πάντα αγαπημένοι!!!!!
    Βάσω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Βέρα μου,ο καθένας αποφασίζει μόνος του για το αν και το πότε κάνει δεύτερο παιδί.Μην κάθεσαι και απολογείσαι στον κάθε ανεγκεφαλο που λέει το μακρύ του και το κοντό του.Το τι θα κάνεις είναι μια απόφαση δική σου και του άντρα σου και όχι του γύρω κόσμου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Μόνο εσύ ξέρεις τι θέλεις και τι είναι καλύτερο.Να είσαι καλά εσύ και η οικογένεια σου και μη δίνεις σημασία στο τι λένε όλοι όσοι προσπαθούν να κρίνουν και να επέμβουν στη ζωή σας.
    Ακόμα να σου πω οτι ως τις 5-7 έχω διαγωνισμό με δώρο εκπτωτικά κουπόνια και γυαλιά ηλίου ή οράσεως.Αν σε ενδιαφέρει μπορείς να ρίξεις μια ματιά εδώ
    http://handmade-by-spyridoula.blogspot.gr/2013/06/firmoo-glasses-giveaway-international.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Βερούλα μου!!! Να κάνεις μόνο όπως εσύ νιώθεις!!! Δική σου είναι η ζωή, πως να το κάνουμε!! Δεν πέφτει λόγος σε κανέναν!!! Σωστά? :) Φιλάκια πολλά πολλά και στο Αθηνούλι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Βέρα μου, θα είμαι απόλυτη σε αυτό που θα πω αλλά είναι αυτό που πιστεύω ακράδαντα: Δεν χρωστάς σε κανέναν εξηγήσεις για τις επιλογές σου, από τη στιγμή που εσύ και ο άντρας σου έχετε σκεφτεί με ψυχραιμία και έχετε πάρει τις αποφάσεις σας με γνώμονα την ευτυχία της οικογένειάς σας!!! Όλοι οι άλλοι -όσο κι αν σας αγαπάνε και θέλουν το καλό σας- είναι έξω από το χορό και μπορούν να λένε πολλά τραγούδια... Μην χαλιέσαι, κοριτσάκι μου! Πραγματικά δεν αξίζει!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και εγώ έχω ένα παιδί και δεν σκοπεύω να κάνω δεύτερο τουλάχιστον όχι στο άμεσο μελών, για πόλους λογούς. θεωρώ ότι κάθε οικογένεια είναι μοναδική και ξεχωριστή και το να είμαι εγώ ένα ράκος με δυο παιδιά σίγουρα δεν το αποτελεί υγιεί οικογένεια. το παιδάκι μου κακομαθημένο δεν το λες, είναι δύσκολος χαρακτήρας ακριβός σαν και έμενα και για αυτό τον λόγο θέλω να των στηρίξω να γίνει ο ότι καλύτερο μπορεί, κάτι που δεν είχα εγώ και δεν θα μπορώ να το κάνω με δυο παιδιά. ευτυχώς με τον σύζυγο συμφωνούμε, εύχομαι να ισχύει και στην δικιά σου περίπτωση γιατί πραγματικά του μονού που μετρά η γνώμη.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Πόσο με άγγιξε η ιστορία σου δεν περιγράφεται... Είμαι στα πρόθυρα τρέλας. Ο μικρός μου είναι 3 και νιώθω πολύ καλά με τους τρεις μας. Όλοι μα όλοι έχουν βαλθεί να μου υπενθυμίζουν μέρα νύχτα πόσο δύσκολο θα είναι για το παιδί να μεγαλώνει μόνο του (ενώ μεγαλώνει με τον κατα 10 μήνες μεγαλύτερο ξάδερφό του σαν αδερφάκια)και τα γνωστά κλισέ δίνουν και παίρνουν... Κάθομαι κι εγώ και απολογούμαι... ότι προσπάθησα κι ότι στις 3 εγκυμοσύνες μου μόνο η μία είχε ευτυχή κατάληξη... ότι κόντεψα να χάσω και τη ζωή μου... κακώς το κάνω. Κάκιστα... Δυσανασχετώ στη σκέψη μιας ακόμα κύησης... Φοβάμαι πάλι θα το χάσω. Θα ήθελα ένα ακόμα παιδί, παρά τη δυσκολία λόγω εργασίας, αλλά έχω μόνο τραυματικές εμπειρίες και ακόμα και το παιδάκι μου με κόντρα τις στατιστικές και τις εξετάσεις, γεμάτη άγχος και κούραση το έκανα. Χαίρομαι τις μανούλες που εύκολα κάνουν μεγάλες οικογένειες και τις θαυμάζω. Αλλά θέλω να ηρεμήσω. Νιώθω κούραση. Δεν έχω πια αντοχή να ακούσω ξανά "παλινδρόμησε"... Κανείς και το τονίζω κανείς δε με καταλαβαίνει. Ο συζυγος έχει κατανόηση αλλά θέλει να ξαναπροσπαθήσουμε. Εγώ πνίγομαι από συναισθήματα φόβου και ενοχής...Σαν προβληματική με βλέπω...Πώς να νικήσω το φόβο? Θέλω να του κάνω τη χάρη (ξέρω ότι θα σταθεί βράχος πλάι μου, όπως και στο πρώτο!) αλλά πνίγομαι. Έχουν περάσει 8 μήνες από την τελευταία προσπάθεια, δε θα έπρεπε να το έχω ξεπεράσει?... Πω πω ντροπή...σας ζάλισα... Συγγνώμη. Πρώτη φορά γράφω εδώ αν και σε διαβάζω συχνα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Έχω ένα παιδί.
    Για πολλούς και διάφορους λόγους.

    Μετά από το κοριτσάκι μας ακολούθησε μία παλίνδρομη κύηση.
    Θέλαμε οπωσδήποτε ένα ακόμη παιδί.
    Μάλιστα εγώ ήθελα περισσότερα.

    Ήμασταν έτοιμοι για ένα δεύτερο παιδάκι.
    Στη συνέχεια από επιλογή (κυρίως δική μου) δεν ήρθε [ακόμη; Ποιός ξέρει...].

    Κανείς δεν μπορεί να κρίνει σε αυτό το θέμα, τί είναι σωστό και τί λάθος.
    Υπάρχουν πολλές μορφές οικογένειας, οι οποίες πρέπει να έχουν μόνο 2 απαραίτητα στοιχεία, για να είναι πρότυπο:

    AΓΑΠΗ
    ΕΥΤΥΧΙΑ

    Αυτά τα συστατικά πέρα από την ψυχή και το συναίσθημα, κρύβουν και σκέψη και αποφάσεις που λαμβάνονται για το καλύτερο όλων.

    Ποτέ δεν ξέρεις, τί θα σου φέρει η ζωη.

    Είναι γεμάτη εκπληξεις και είναι δική σου!
    Δική σου και της δικής σου οικογένειας! :)





    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Βεράκι μου, θα σου πω κι εγώ με τη σειρά μου δυό τρία πράγματα που είναι η προσωπική και εντελώς υποκειμενική μου γνώμη.

    Είμαι μοναχοπαίδι. Δεν μου άρεσε καθόλου. Ήταν μια φρίκη. Τώρα που μεγάλωσα όμως έχω καταλάβει τους λόγους που δεν μου άρεσε και ξέρω ότι δεν έφταιξε αυτό. Αλλοι ήταν οι λόγοι των προβλημάτων που αντιμετώπισα και όχι το ότι ήμουν μόνη μου!

    Εχω δύο φίλες κολλητές που έχουν από ένα παιδί και συνειδιτά θέλουν να μείνουν σε αυτό το ένα. Κι ας είχαν και οι δύο από έναν αδελφό. Δεν έχει καμία σημασία. Τόσο μπορούν. Τόσο αντέχουν. Τόσο θέλουν βρε αδερφέ!!!!

    Εγώ δεν θα πω ένα ίσον κανένα. Θα πω "ΕΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ".

    Αν τόσο μπορείς να αντέξεις αυτό να κάνεις.
    Δεν θα πεθάνεις στην κούραση και τις ευθύνες για να έχει αδελφάκι η Αθηνά. Ίσα ίσα η Αθηνά χρειάζεται μια χαρούμενη, υγειή και ψυχικά ισορροπημένη μαμά για να είναι καλά. Όλα τα άλλα είναι χαζομάρες.

    Ο καθένας ξέρει μέχρι που μπορεί να αντέξει και αν αυτό το κάνει τότε είναι σοφός. Αν υπερβεί τα όριά του και τα "θέλω" του τότε μπορεί να μην είναι και για καλό.

    Και τέλος ο κόσμος. Ο κόσμος δεν ζει μαζί σου. Κανένας δεν ζει μαζί σου παρά μόνο ο άνδρας σου και το παιδί σου. Ούτε καν οι γονείς σου. Δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση αυτό. Οσοι ζουν στο σπίτι μαζί σου, στην δική σας οικογένεια, στον δικό σας πυρίνα, είναι αυτοί που γνωρίζουν όλες τις παραμέτρους και παίρνουν τις αποφάσεις. Όλοι οι άλλοι όχι μόνο λόγο δεν έχουν αλλά ούτε και γνώμη δεν πρέπει να έχουν εκτός και αν τους τη ζητήσεις. Τόσο απλά.

    Όσο για το ότι προσπάθησες να δικαιολογήσεις τις αποφάσεις σου σε κάποια γυναίκα που ούτε ήθελε ούτε είχε διάθεση να ακούσει ... είναι τουλάχιστον μάταιο. Ασε που δείχνει και ενοχή για κάτι που έχεις συνειδητά αποφασίσει. Ελεος με τον κόσμο πια... ελεος με τους γείτονες, φίλους και συγγενείς που χώνουν τη μύτη τους παντού. Αυτό μόνο στην Ελλάδα γίνεται και είναι τραγικό!!

    Σε φιλώ πολύ κοριτσάκι!!

    ΕΣΥ ξέρεις. Μόνο εσύ ξέρεις τα πάντα σε ότι σε αφορά ! Κανείς άλλος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Όλγα Χατζηχρίστου3 Ιουλίου 2013 στις 11:11 μ.μ.

    είναι πραγματικά άθλιο αυτό το "ένα ίσον κανένα" ... λες και τα παιδιά τα κάνουμε για να έχουμε αποθεματικό ...
    δεν νομίζω ότι ο κόσμος ρωτάει από καθαρή αδιακρισία, είναι μέρος της κουβέντας. Προσωπικά δεν το βρίσκω κακό όταν με ρωτάνε πότε και γιατί δεν κάνω δεύτερο. Οι διάφορες συμβουλές όμως που προσπαθούν να ανατρέψουν την απάντησή μου και να μου ανοίξουν τα μάτια, ναι, με εξοργίζουν. Εξαρτάται βέβαια ποιος σε ρωτάει και με τι τρόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Είμαστε παράξενοι οι άνθρωποι...χώνουμε την μυτόγκα μας παντού και ξεχνάμε ότι ο οικογενειακός προγραμματισμός αφορά μόνο την ίδια την οικογένεια και κανέναν άλλο...Ενα ίσον ένα.Γιατί δεν έιναι μαθηματικά είναι ζωή.Ενα ίσον ένα και το λένε Αθηνα κι είναι αστέρι...Το αστέρι σας! Μην ακούς...μην ακούς κανέναν! Ο καθένας έζησε τη ζωή του κάνοντας τις δικές του επιλογές.Φιλιά στο "ένα" που η αγάπη του ζυγίζει όσο κανένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Όποιος είναι έξω από τον χορό πολλά τραγούδια ξέρει... έτσι δεν είναι?
    Μία από τα ίδια και εγώ, πολλά τα προβλήματα και πολλές αμφιβολίες για το αν θα μπορούσα να μεγαλώσω το εξίσου ίδιο καλά και ένα δεύτερο μωράκι, αν θα είχα τον χρόνο να αφιερωθώ όπως έκανα στο πρώτο.
    Αν τελικά μετά θα είχα λίγο χρόνο για εμένα, την Βίκυ...
    Έχεις πιο δίκιο και από εμένα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Είμαι μαμά ενός 8χρονου αγοριού στα 39 μου.Φαντάζεσαι πόσα χρόνια τώρα ακούω να μου πιπιλούν την ίδια καραμέλα?"Με ένα θα μείνεις?"Ναι με ένα θα μείνω και είναι επιλογή μας.Και στην δική μας περίπτωση ένα ίσον τρία!!!Μην ακούς κανέναν και προπάντων μην απαντάς σε κανέναν.Είναι ψυχοφθόρο να προσπαθείς να πείσεις τον καθένα για την επιλογή σου και να μην σε καταλαβαίνει.Φιλιά και καλημέρες Βέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Κοπέλα μου καλημερα.Ν ατους αφήσεις να λένε και καθόλου να μην προβληματίζεσαι.Οι ελληνες κατω στο ελλαδιστάν έχουν μάθει να χωνουν τη μυτη τους παντου κ να προσβαλλουν /κρινουν χωρις καν να κοιτανε την δικη τους καμπουρα.Φταιει η ελλειψη παιδείς που εχουν κατψ κ χωνονται στα προσωπικα ολοκληρης της γειτονιας ,μη σου πω κ ολοκληρου του χωριου.Δεν εχουν μαθει οτι υπαρχει καποιο οριο σε κανενα επιπεδο κ γινονται βοοοοοδια.Γι αυτο κ μας θεωρουν εμας τους βορειους κρυοκ@@λους να το πψ,ψτχρους να το πω.Ομως οι ψυχροι σεβονται τις επιλογες του καθενος κ δεν χωνονται στα προσωπικα /οικογενειακα του αλλου.Αυτα ειχα ν απω με πολυ καλη διαθεση καλοπροαιρετα.Οποτε χαλαρωσε κ κλεισε τα αυτακια σου κ ουδεμια σημασια σε κανεναν.καλημερες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Σαν παιδί αλλά και πολύ αργότερα, αισθανόμουνα πολύ άσχημα που όχι μόνο δεν είχα κανένα να παίξω και να μοιραστώ το τι ένοιωθα, αλλά μου κοπανούσαν κι από πάνω το πόσο κακομαθημένη είμαι, ως μοναχοπαίδι. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα ότι πέρα από τη φυσική τάση των παιδιών να συγκρίνονται με τους συνομηλίκους τους, αυτό που μου έλλειψε στην πραγματικότητα ήταν η ασφάλεια και η σιγουριά που εξασφαλίζουν η σταθερότητα και η αγάπη μεταξύ των γονιών . Οι δικοί μου, χωρισμένοι, με ιλιγγιώδη ups & downs, με φόρτωσαν με την ευθύνη της ισορροπίας της οικογένειας! Κι εγώ δεν είχα αδελφάκι να το μοιραστώ όλο αυτό...
    Η απόφασή μου ήταν κάνω κι εγώ πάνω από ένα παιδί. Αυτό όμως δεν έγινε για ιατρικούς λόγους. Από κοντινούς μου, ακούω κλισέ του τύπου: «οι φυσιολογικές οικογένειες έχουν δύο παιδιά». Πώς όμως ορίζεται το φυσιολογικό, με μια κριτήρια και από ποιον ακριβώς; Συνταγές δεν υπάρχουν, αλλά ούτε και «ιδανικές συνθήκες υποστήριξης». Τα 2 πρώτα χρόνια ζωής για το πρώτο μας παιδί, είναι ξεχωριστά (και δύσκολα!). Κυρίως αν δεν έχουμε πρακτική και ψυχολογική βοήθεια. Όμως ο άνθρωπος όλα μπορεί να τα καταφέρει και μάλιστα μια μάνα. Όταν κι αν, είναι έτοιμη. Χωρίς βεβαίως οποιουσδήποτε συμβιβασμούς και εκπτώσεις στη σχέση των γονιών, που δημιουργούν τα «πραγματικά ελλείμματα» στα παιδιά τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Εμένα πάλι με εκνευρίζουν όταν με κράζουν χωρίς να ξέρουν καν το λόγο,επειδή δεν θήλασα το δεύτερο μωρό μου.
    ο καθένας με τον κάλο του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Εγω ως μοναχοπαίδι μεγαλωσα και δεν επαθα απολυτως τιποτα.... και ενα παιδι έχω και πλεον ειναι μεγαλο, στα 12 και ακομα με ζαλιζουν να κανω δευτερο. Το θεμα ειναι να είσαι εσυ ευτυχισμενη. Ευτυχια δεν ειναι μόνο να κανεις παιδια και να τα μεγαλωνεις. Υπαρχουν πολλα πραγματα για να νιωσεις ευτυχισμενη και ολοκληρωμένη. Εμενα πχ, με ενδιαφερει και η επαγγελματικη μου καταξιωση, και επισης να εχω και καποιο χρονο για τον εαυτο μου. Και καποιοι το θεωρουν εγωιστικο αυτο, επειδη δεν εχω κανει 10 παιδια και επειδη δεν καθομαι στην κουζινα μου. Στην αρχη με πειραζε οταν μου έκαναν παρατηρησεις οι ξενοι. Πλεον, απανταω αναλογα. Κατα τη γνωμη μου ειναι αγενεια να σε πιεζουν για ενα τοσο προσωπικο θεμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Έχω δύο παιδιά μεγάλα 24 και 21 χρόνων. Τόσα ήθελα τόσα έκανα όταν ήθελα και μπορούσα ,δεν μου έτυχε κανένα. Έγκυμοσύνες είχα και άλλες ,αλλά παιδιά μόνο δύο άντεχα να μεγαλώσω και το σώμα μου ,μου ανήκει, αυτό υποστηρίζω πάντα.
    Τα αδέρφια δεν είναι πάντα αγαπημένα μεταξύ τους με ευθύνη των γονιών τους κυρίως.Σαν γονιός με ένα παιδί το μόνο που δεν μπορείς να του μάθεις είναι το να μοιράζεται πράγματα ,του είναι άγνωστο όχι οτι δεν μπορείς να το εξηγήσεις απο μια ηλικία και μετά.Το βασικότερο είναι τι είδους άνθρωποι είστε εσυ και ο άντρα σου περισσότερο και τίποτα άλλο.Οσο για τις παλιές ευτυχισμένες και ολοκληρωμένες οικογένιες μόλις ξύσει τη βιτρίνα σε πιάνει μπόχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Η αδιακρισία του κόσμου βαράει κόκκινο. 4 χρόνια που προσπαθουσαμε για παιδι, εμφανιζόταν ο κάθε άσχετος και αναρωτιόταν, δυνατά εννοείται, ποτέ θα κάνω παιδι!!!!
    Οταν πια γεννησα την κορη μου, μετά απο κανένα χρόνο, συνεχίσαμε για το πότε θα κάνουμε δεύτερο! Κρίμα είναι μόνο ένα!!!! Τώρα πια που είναι 10 χρόνων, έχουν φτάσει στο σημείο να της λένε να μας πει να της κάνουμε αδελφάκι! Δηλαδή πόσο ανεγκέφαλος κόσμος υπάρχει! Και το λυπηρό είναι οτι αυτά τα ακούς και απο νέους ανθρώπους! Να στα πει η 80 χρονη γιαγιά δείχνεις άλλη κατανόηση, αλλα νέοι άνθρωποι.... Οταν μάλιστα τα υπογονιμα ζευγάρια αυξάνονται διαρκώς! Για αυτο λοιπόν ο καθένας να κοιτάει μέσα απο την πορτα του κι όχι απέξω. Πλέον απλά τους αγνοω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Kάποτε ένας περαστικός με ρώτησε. Ενα παιδακι έχεις; Ναι του λέω. Τρία να κάνεις. Αν πάθει κάτι το ένα τα αλλα δύο να έχουν το ένα το αλλο. Δεν τον ήξερα αλλά είδα τον πόνο στα μάτια του και δεν του αντιμίλησα. Αλλωστε θυμήθηκα και την κολλητή μου που έχασε τον αδερφό της. Εκεινο το βράδυ κοιμηθηκε αγκαλιά με τον αλλο της αδερφό. Για καιρό τα λόγια του περαστικου μου φαινόντουσαν σωστά. Μεχρι που η φίλη μου έχασε και τον αλλο της αδερφό. Το παραδειγμα που εφερα είναι ακραιο και θλιβερό. Αλλά δείχνει οτι δεν υπάρχουν πρέπει. Η ευτυχία δεν έρχεται κατα παραγγελία. Την κυνηγάς και ευχεσαι να είσαι τυχερός.
    Τωρα που έχω δύο παιδιά πιέζομαι αρκετά. Και ας έχω βοήθεια απο δύο γιαγιάδες και τον αντρα μου. Αν δεν είχα θα ήταν ακόμα πιο σκληρό. Ναι θα τα εβγαζα πέρα αλλά θα ήμουν συνέχεια στο τρέξε. Και αν εγώ δεν ήμουν ευτυχισμένη πως θα ήταν εκεινα.
    Δεν θα δικαιολογείσαι σε κανέναν. Είναι δική σας απόφαση αν θα κανετε αλλο παιδί και πότε.
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Είναι τόσο περίεργο που διάβασα τώρα, αυτή την ανάρτηση. Κι εγώ, πάνω σε αυτό προβληματιζόμουν τελευταία...μήπως, δηλαδή, είναι καλύτερα να έχεις μόνο ένα παιδί. Η αλήθεια είναι ότι το σκέφτηκα κάπως αργά, γιατί ήδη έχω τρία. Δεν χρειάζεται να πω βέβαια, πόσο δύσκολο είναι. Όποιος είναι γονιός γνωρίζει και μπορεί να καταλάβει...

    Σκεφτόμουν όμως, ότι όλες οι σύγχρονες παιδαγωγικές μέθοδοι, μάλλον απευθύνονται σε γονείς που μεγαλώνουν ένα μόνο παιδί. Διότι, απαιτούν από τον γονιό τόση ψυχραιμία, τόση καθαρότητα σκέψης, τόση ετοιμότητα και τόσο έλεγχο, που σε μία οικογένεια με πολλά παιδιά, απλά...δεν υπάρχει.

    Κανείς από όλους αυτούς που γράφουν τα βιβλία τους από την άνεση της δερμάτινης πολυθρόνας τους, δεν δείχνει να γνωρίζει το απόλυτο χάος που επικρατεί σε μία οικογένεια με πολλά παιδιά...με ένα παιδί σχολικής ηλικίας που πρέπει να διαβάσει, ένα άλλο μικρότερο που θέλει να παιξεί και ένα μωρό που θέλει να θηλάσει...και όλα αυτά την ίδια ακριβώς στιγμή που η μαμά μαγειρεύει, συγυρίζει το μονίμως ασυμμάζευτο σπίτι και απαντάει και σε τηλέφωνα από την δουλειά.

    Μέσα σε όλο αυτό το χαμό, εκτός του ότι έχεις προ πολλού χάσει τον εαυτό σου, κάποια στιγμή χάνεις και την ψυχραιμία σου και δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις του τρίχρονου που απαιτεί να φορέσει αυτή και μόνο την μπλούζα που έχεις στα άπλυτα, δίνοντάς του δύο επιλογές. Θέλεις απλά να του δώσεις την εξής μία επιλογή...να σε υπακούσει, ώστε να ντυθεί επιτέλους, να πέσει στο κρεβάτι του και να πας να κοιμήσεις το μωρό σου.

    Με όλα αυτά, θέλω να πω, ότι ναι έκαναν και οι προηγούμενες γενιές μαμάδων πολλά παιδιά, αλλά ήταν άλλα τα δεδομένα, άλλες οι απαιτήσεις, άλλες οι προσδοκίες.

    Δεν έχω κανένα παράπονο από τα παιδικά μου χρόνια, αλλά μεγάλωσα "πεταμένη" σε μια γωνία. Με την έννοια, ότι κανείς δεν ασχολούνταν μαζί μου, αφ'ης στιγμής ήμουν ταϊσμένη και μπανιαρισμένη. Η μαμά μου δεν έπαιζε μαζί μου, δεν ζωγράφιζε μαζί μου, δεν έκανε κατασκευές μαζί μου...μου διάβαζε ένα παραμύθι πριν κοιμηθώ και αυτό για τα τότε δεδομένα ήταν αρκετός ποιοτικός χρόνος.

    Εννοείται πως δεν αντιμιλούσα, δεν είχα άποψη για τίποτε και δεν ζητούσα...και αν πολυ-ζάλιζα την μαμά μου, μου έδινε μια ξυλιά στον ποπό και κανείς δεν είχε τύψεις ούτε ψυχικά τραύματα.

    Νομίζω, ότι από τους γονείς σήμερα όλοι απαιτούν ένα επίπεδο ωριμότητας, αυτοσυγκράτησης και αυτοελέγχου που μόνο αν είσαι γιόγκι μπορείς να επιτύχεις.

    Και ειλικρινά, σχεδόν τίποτε από όσα προτείνουν οι παιδοψυχολόγοι δεν μπορεί να βρεί εφαρμογή σε ένα σπίτι γεμάτο παιδιά. Εκεί καταρρίπτονται όλοι οι κανόνες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το σχόλιο της Ιωάννας(γεια στο στόμα σου, ρε κοπελιά!!!) με παρηγορησε απιστευτα, μου έδειξε ότι δεν είμαι η μόνη μαμά που αδυνατεί να ακολουθήσει όλες αυτές τις συμβουλές των ειδικών,οτι δεν είμαι η μονη που την περιτριγυρίζει ενα χαος μονιμως(έχω 2 βλαστάρια, παρεπιμπτόντως). Ιωάννα μου, όποια κι αν είσαι, όπου κι αν είσαι, Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!! Julie

      Διαγραφή
  50. χμ... κοινωνική πίεση ε, παντού και πάντα και σε όλα.
    μην μασάς, άλλωστε όταν είσαι με έναν γκόμενο η ερώτηση είναι "και τί θα γίνει, δεν θα παντρευτείτε;", μετά μετατρέπεται σε "τί περιμένετε και δεν κάνετε ένα παιδάκι" για να καταλήξει στο "ένα ίσον κανένα, ΑΝΤΕ".
    o κόσμος αισθάνεται καλύτερα μάλλον όταν κουνάει το δάκτυλο, όταν προσπαθεί να επιβάλλει στους άλλους το δικό του μοντέλο, όταν είμαστε όλοι ίδιοι, τραβάμε τα ίδια ζόρια, παίρνουμε τις ίδιες αποφάσεις, τότε είναι πιο εύκολο να ταυτιστούμε, να κάνουμε φίλους, να εμπλακούμε σε συζητήσεις.
    έχεις την ωριμότητα, την παιδεία και την ευγένεια να τα ξεκόψεις όλα αυτά. είμαι σίγουρη.
    έχω γράψει και εγώ την γνώμη μου για τα μοναχοπαίδια, έτσι μεγάλωσα, αλλά θα σου στείλω το λινκ με μέιλ, γιατί κάπως άβολα αισθάνομαι διαφορετικά.
    γειά σου Βέρα με τα ωραία κραγιόν :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Χαιρομαι που επιτέλους βλέπω ότι κάποιος μπορεί να με καταλάβει!!!Πριν αποκτήσω την κόρη μου και πριν περάσω τραγελαφικές καταστάσεις (που αν αρχίσω να εξιστορώ δε θα τελειώσω ποτέ) έχοντας να αντιμετωπίσω και μια αρκετά επώδυνη επιλόχεια κατάθλιψη, είχα στο μυαλό μου πως θα ήθελα τουλάχιστον δύο παιδιά.Οι καταστάσεις όμως μας αλλάζουν γνώμη.Αυτά τα συνεχή πρέπει αρχίζουν και σε κουράζουν.Πρέπει να σπουδάσεις, πρέπει να βρεις δουλειά, να παντρευτείς, να κάνεις ένα παιδί ... να κάνεις δεύτερο παιδί, να είναι και αγόρι καθώς τα παραγγέλνουμε!!!Την τελευταία φορά που άκουσα από άσχετη κυρία το θεικό "ένα ίσον κανένα" απάντησα δεόντως.Είναι τόσο προσβλητικό και υποτιμητικό απέναντι σε μένα και στο παιδί μου, το οποίο φυσικά λατρεύω και προσπαθώ μετά βίας να βρω ελεύθερο χρόνο για να μην της λείπει η μητέρα της.Κάθε ένας έχει το δικαίωμα-νομίζει-να επεμβαίνει τόσο αδιάκριτα στην προσωπική σου ζωή που έτσι σου 'ρχεται να ξεχάσεις την ανατροφή και τους τρόπους σου και να τους απανφήσεις όπως πρέπει.Ήθελα να 'ξερα πως αν είχα κάποιο πρόβλημα και δεν μπορούσα να μείνω έγκυος, πως θα αισθάνονταν αν το μάθαιναν αυτοί οι τιμητέ των πάντων.Ακούγομαι αγανακτισμένη αλλά είμαι "ως εδώ"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Μπα, καποιες φορές ούτε και σε όσες έχουν πρόβλημα είναι διακριτικοί. Θα σχολιάσουν π.χ. γιατί το έχεις το πρόβλημα. Μήπως είσαι πολύ παχειά, πολύ αδύνατη, μήπως δεν έκανες εξετάσεις και θεραπείες όταν έπρεπε, γιατί δεν κάνεις εξωσωματική, γιατί δεν πιάνει κλπ. Κάποτε με ρώτησε συγγενής γιατί ήταν οι πρώτες μας εξωσωματικές αποτυχημένες και η τάδε στα 50 τα κατάφερε με την πρώτη (κι ήμουν εγώ η λάθος) και μετά μάθαμε ότι είχαν χρησιμοποιηθεί δανεικά (και έγινε η κα τάδε το freak). Άσε...Νομίζω πως υπάρχει μια τάση να βγάζουμε τους άλλους σκάρτους για να αισθανόμαστε καλύτερα, πράγμα πολύ σκληρό και κακό. Πρόσφατα δήλωσα ότι μετά από τόσες θεραπείες, πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη κι ακόμη δυσκολότερη εμπειρία ως παιδί (γι΄αυτό άργησα και τόσο για το πρώτο), νιώθω ότι κουράζομαι πολύ κι ίσως να μην θελήσω δεύτερο. Η απάντηση που πήρα ήταν "μήπως δεν έπρεπε να κάνεις και καθόλου παιδιά;". Αυτός είναι ο κόσμος, θα τον ακούμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή