Σελίδες

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Το φρούριο στο σπίτι των παππούδων!

Ήταν τα Σαββατοκύριακα της παιδικής μου ηλικίας που πήγαινα στη γιαγιά και στον παππού μου. Έρχονταν πάντα και οι δύο ξαδέρφες μου που είχαμε την ίδια ηλικία. Η σύνθεση ήταν η εξής: 3 ξαδέρφες σε ηλικία 8-9 χρονών, 2 πολυθρόνες, 2 καρέκλες και 4-5 σεντόνια! Και βάζαμε μπρος την οικοδομή στη μέση του σαλονιού! Στήναμε τις πολυθρόνες και τις καρέκλες σε διαφορετικά σημεία και φτιάχναμε με τα σεντόνια σκεπή, πόρτες και πλαϊνά παράθυρα. Και αυτό ήταν το δικό μας φρούριο. Εκεί καθόμασταν με τις ώρες.. Ούτε παιχνίδια, ούτε τηλεόραση. Αυτή ήταν η διασκέδαση μας, να στήνουμε το κάστρο μας, να στρώνουμε κουβέρτες και να συζητάμε! Υπήρχαν φορές που κοιμόμασταν για μεσημέρι εκεί στο πάτωμα.. και πολλά βράδια που δεν θέλαμε να μας ανοίγει η γιαγιά ράντζα και ντιβάνια και τρελαινόμασταν για στρωματσάδα! 


Ο παππούς έβλεπε τηλεόραση, ειδήσεις. Η ένταση της φωνής χτυπούσε το 37...η γιαγιά του φώναζε, εμείς χαχανίζαμε, εκείνος έβγαινε στο μπαλκόνι για τσιγάρο κι εμείς τρυπώναμε στην κουζίνα με τη γιαγιά να μας φτιάχνει για 3η στη σειρά φορά αυγά με πατάτες..τα ωραιότερα αυγά που θυμάμαι σαν παιδί.
Αν μας άφηνε, θα τα τρώγαμε και αυτά μέσα στο φρούριο! Παρέα με τις σοκολατίτσες που μας έδινε ο παππούς και τις κρύβαμε για να τις φάμε όλες μαζεμένες και μετά από τόση ζάχαρη δεν μπορούσαμε να ηρεμήσουμε με τίποτα.
Πώς τα θυμήθηκα όλα αυτά; Θυμάστε το σπιτάκι που πήραμε στην Αθηνά τα Χριστούγεννα; Το έχει ευχαριστηθεί πολύ! Τις προάλλες όμως με ακολούθησε στο μικρό δωματιάκι που έχουμε για να αποθηκεύουμε διάφορα πράγματα. Πήγε και χώθηκε κάτω από ένα επιπλάκι, πήρε και 2-3 παιχνιδάκια και κάθισε εκεί. Της έριξα από πάνω ένα πανί για σκεπή και φώναξα το μπαμπά της να την καμαρώσει. 
Μόλις την είδε, ξέρετε τι μου είπε; "Ολόκληρο σπιτάκι έχει!" Κι εγώ θυμήθηκα τα παιδικά αυτοσχέδια φρούρια που έφτιαχνα με τις ξαδέρφες μου στο σπίτι των παππούδων μας..και του απάντησα: 
"Ε, δεν είναι το ίδιο..Καμία σχέση!"

29 σχόλια:

  1. Έλα, μωρέ Βέρα!!!
    Τί όμορφες αναμνήσεις!!!
    (Ξαφνικά μου θύμισες πως κι εγώ είχα τέτοιο... "παλατάκι"!!! Το είχα ξεχάσει τελείως!!!)
    Σε φιλώ πολύ-πολύ!!!
    Καλή εβδομάδα, κορίτσι μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έτσι είναι !!! Καμία σχέση τα DIY κάστρα/φρούρια/μαγαζιά/σπίτια/θέατρα/τρένα κτλ. που φτιάχναμε/φτιάχνουμε από έπιπλα, μαξιλάρια και σεντόνια με τα έτοιμα !!!

    Καλησπέρα, Βέρα ! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ Βέρα μου τι μου θύμισες... κι εμείς το κάναμε αυτό με τα αδέρφια μου και πόσο πολύ μου άρεσε.. Ηταν το δικό μας σπιτάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αχχαχαχαχχα Βερα εμεις εχουμε κοψει την σκηνουλα εδω και καιρο, συνεχεια τοποθετουμε σεντονια και μαξιλαρια παντου και φτιαχνουμε σπιτακια, το ειχα γραψει και σε σχετικη αναρτηση και εχω μπολικες φωτο και για επομενη! μηπως να τις βαζαμε να παιζουν μαζι να ησυχαζαμε λιγο;;

    πολλα φιλια στην ομορφουλα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ πάλι θυμήθηκα τα λατρεμένα αυγά με πατάτες! Σαν παιδι τρελαινόμουν και εγώ!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ααααα και εμείς το κάναμε και το κάνουν και τώρα τα παιδιά μου με κουβέρτες και σεντόνια στο σαλόνι!!!
    Έτσι δεν γίνεται συνήθως; Έχουν τόσα παιχνίδια υποτίθεται εκπαιδευτικά, καλά, ποιοτικά και τελικά παίζουν με τις κατσαρόλες, τα τάπερ, τις κουτάλες ή τα χαρτόκουτα. Όπως η Αθηνούλα σου θυμάμαι πριν λίγους μήνες που μας την έδειχνες:)
    Τι γλυκές αναμνήσεις Βέρα. Αχ αυτά τα σπίτια των παππουδογιαγιάδων πόσο όμορφες στιγμές κρύβουν κρεπάλης!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι συγκινητική μνήμη!!! Τυχερή που το έζησες και το θυμάσαι.Κι αυτά τα αυγά με τις πατάτες...τι μου κάνεις βρε κορίτσι!! Να τώρα κι η μικρή στήνει το δικό της κόσμο, μέσα σε ένα αυτοσχέδιο σπιτάκι...καλά καλά όχι τόσο ωραίο σαν το δικό σας μικρό σπιτάκι!!! τσ τσ μαμάδες κουκουβάγιες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αχ ναι... θυμάμαι. Τι ωραία χρόνια! Αυγά με πατάτες ε; Και σοκολατίτσες... Ναι, ξέρω καλά τι εννοείς!
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ε ναι, καμία σχέση! Τέλειες αναμνήσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. εχουν τοση φαντασια τα παιδια που δεν χρειαζονται κανονικα παιχνιδια,παιρνουν ενα αντικειμενο και μπορει να παιζουν για ωρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καναμε και εμεις σκηνες μικρά. Αλλη φάση. Η πρώτη μου ανάρτηση είχε τέτοιο θέμα. Φαντάσου να την εβλεπε στο σαλονιο αντρας σου οπως την έκανα εγώ στα παιδιά.
    Φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ακόμη έχουμε το τραπέζι της θείας - γιαγιάς που κάναμε αρχηγείο των μικρών εξερευνητών με τον αδερφό μου. Κι από ύπνους? Τους καλύτερους κάναμε από κει κάτω!!!! Όμορφες αναμνήσεις μου ξύπνησε η ανάρτησή σου, Βέρα:-) Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ακριβως τα ιδια καναμε κι εμεις :):):) Και τωρα στην Ισμηνη, ενω εχει μια δικια της σκηνη στο δωματιο, στο καθιστικο της εχω φτιαξει αυτοσχεδιες τετοιες "σπηλιες" (ετσι τις λεει) και στο κρεβατι της εχουμε φτιαξει τετοια κατα καιρους κι αυτα τα αυτοσχεδια τα ευχαριστιεται περισσοτερο.
    Ο μπαμπας της μας εταξε να μας φτιαξει κι ενα κουκλοσπιτο απο ξυλινες πλακες. Θα ειναι πιο εντυπωσιακο απο τα ετοιμα, απλα θελει πολυ δουλεια . Ελπιζω να βρει χρονο να μας το φτιαξει :)

    Ωραιες αναμνησεις μου ξυπνησες Βερα μου. Υπαρχει ενα βιβλιο που λεγεται "365 μερες χωρις τηλεοραση". Εμεις το πηραμε και το ειχα ξεχασει. Καιρος να το ξαναβγαλω να δω κανενα "παιχνιδακι" απο εκει μεσα :)


    καλημερααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η αλήθεια είναι ότι κι εμένα τα δικά μου, που έχουν το ίδιο σπιτάκι, ξετρελαίνονται αν ρίξω από πάνω και καμιά κουβερτούλα ή σεντόνι και αλλάξει λίγο το σκηνικό... Παιδιά ! Η φαντασία τους ανεξάντλητη...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μία από τα ίδια και εγώ με την αδερφή μου! Το είχα ξεχάσει όμως και μου το θύμισες! Τι απλά πράγματα που μας έκαναν ευτυχισμένες τότε...! Ήταν το καταφύγιο μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πως γίνεται όλες να τα έχουμε κάνει κάπως έτσι ίδια ή παραπλήσια στα παιδικά μας χρόνια!! Τελικά πάντα τα παιδιά αποζητούν το απάγκιο, τη λούφα μέσα στην οποία θα κρυφτούν και θα παίξουν σαν να έχουν το δικό τους μαγικό κόσμο!!

    Τι πράγματα μου θύμησες βρε Βέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλά, δεν υπάρχει μικρό και μεγάλο παιδί να μη λατρεύει τηγανητές πατάτες και αυγά. Αλήθεια, αυτό συμβαίνει και σε άλλους λαούς ή είναι παραδοσιακό ελληνικό εθυμοτυπικό να τρώμε πατάτες με αυγά στις γιαγιάδες μας;
    Όσο για το αυτοσχέδιο σπιτάκι σου, μου ξύπνησες αναμνήσεις...
    Σε φιλώ στα αυτιά (ποια το λέει αυτό άραγε;;;) Χαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Είναι τόσο όμορφο που έχεις τόσο καλές αναμνήσεις από την παιδική σου ηλικία!! Λατρεμένοι παππούδες και γιαγιάδες, δεν μας χαλούσαν ποτέ χατήρι!
    Ορίστε και η Αθηνούλα! Κατά μάνα κατά κύρη λοιπόν!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αχ, τι μου θύμισες τώρα! Τέτοιες αναμνήσεις έχω κι εγώ από το σπίτι των παππούδων μου! Με φρούρια και με πατάτες και με σοκολάτες! Τελικά, όλα τα παιδιά τα ίδια πράγματα απολαμβάνουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Τι ωραίες αναμνήσεις!!Κι εμείς κάναμε παρόμοια! Τα απλά και αυτοσχέδια τελικά είναι τα καλύτερα! Πολλά φιλιά καληνύχτα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πάντα ό,τι μας έφτιαχνε η γιαγιά ήταν απίστευτα νόστιμο!! Βλέπω κ το Στέφανο που αν του πω "το έφτιαξε η γιαγιά" αμεσως έρχεται να φάει! Άλλη γεύση :) Ποιο παιδί δεν εχει φτιάξει τη δική του φωλίτσα κάτω από υφάσματα και έπιπλα, εκεί που κάνει τα πρώτα του όνειρα!!! Πολύ τρυφερή ανάμνηση μοιράστηκες γλυκούλα μου! Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σούπερ! Μου θύμισες τα δικά μου! Μα τι ωραίο αυτοσχέδιο σπίτικό στήσατε ? Να έρθω κι εγώ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κι εγώ μικρή έκανα τέτοια φρούρια από μαξιλάρια και σεντόνια και κάτω από τραπέζια! Τι μου θύμισες τώρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Καλά αυτές οι παιδικές αναμνήσεις στου παππού και της γιαγιάς είναι αξέχαστες! Μην πω για τα φαγητά της γιαγιάς που επίσης είναι αξέχαστα. Ειδικά όταν με τάϊζε κιόλας η καλύτερη μου!!
    Σε καταλαβαίνω Βέρα, σε καταλαβαίνω!
    Όσο για τις σπηλιές - φρούρια - καλύβες....ε δεν είναι το ίδιο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καλησπέρα Βέρα! Μου άρεσε κι η φωτογραφία πολύ! Από πότε είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Υπέροχο θέμα ... πολύ νοσταλγικό...
    Αυτή η ηλικία που θέλαμε να τρυπώνουμε σε σπιτάκια, να μεταμορφώνουμε τα πάντα σε σπιτάκια, είναι ανεκτίμητη και τη θυμάμαι σαν χτες...
    Να είσαι καλά, όνειρα γλυκά <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Έεεεετσι! Κάτι τέτοια κάναμε κι εμείς και τα επαναλαμβάναμε και καλοκαίρια στο μπαλκόνι, όπου κάποιες φορές μας άφηνε η γιαγιά να αποκοιμηθούμε εκεί και μετά μας μετέφεραν στα κρεββάτια μας!! ':)

    (Tελικά, αυτά τα αυγά με τις πατάτες ήταν η γκουρμεδιά όλων των γιαγιαδοπαππούδων, έτσι; Και τα σουβλάκια! Σλουρπ!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Μα τι όμορφη ανάρτηση.
    Πραγματικά είναι ό,τι πιο όμορφο για ένα παιδί αυτό το αυτοσχέδιο "σπίτι".
    Συμπτωματικά, είχαμε εχθές στο σχολείο, συνάντηση με τους γονείς, και μια μαμά, μου έλεγε ότι ο γιος της, φτιάχνει σκηνή με κουβέρτες, στη μέση του σαλονιού, και το τι βάζει μέσα, αλλά και τι παιχνίδι κάνει, δε λέγεται. Της είπα ότι είναι το καλύτερο παιχνίδι που θα μπορούσε να παίξει. Για την ανάπτυξη της φαντασίας του, ό,τι καλύτερο. Μου το είπε, γιατί βάζει λέει και την κιθαρούλα του μέσα και με κάνει χαχαχαχαααα
    Το παίζαμε και με τις κορούλες μου αυτό, και κάποια βράδια κοιμόντουσαν εκεί.
    Καλό Σαββατοκύριακο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή